موسیقی ایرانیان – آمن خادمی: این روزها بر تعداد نارضایتی ها در سیستم پخش موسیقی افزوده شده است؛ به گونه ای که بسیار از هنرمندانی که تازه در عرصه نشر قدم گذاشته اند به اجبار به صورت دست به دست و فروشگاه به فروشگاه اقدام به پخش آثارشان می کنند.
هم اکنون چند شرکت ویژه پخش موسیقی وجود دارد اما اغلب هنرمندان به جز چند سوگلی ،از این شرکت ها اظهار نارضایتی می کنند.اکنون شرکت برای پخش یک اثر سه تا هفت میلیون هزینه دریافت می کنند ولی به نسبت این هزینه خدمات ارائه نمی دهند و این روند برای هنرمندانی که نام آشنا نیستند بیشتر به گوش می رسد.
به فرض مثال هنرمندی که کارش را با هزینه ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان منتشر کرده است،تازه باید سراغ پخش کننده موسیقی برود و این پخش کننده معمولا برای اثری دل می سوزانند که مخاطب آنها را بپسندد و قبلا امتحانش را پس داده باشد حال آنکه هنرمند تازه وارد برای پخش مناسب کارش هزینه داده و پخش کننده موظف به پخش است،چه بفروشد چه خیر!
به گفته برخی از هنرمندان ،در بسیاری از موارد پخش کننده با اعتماد به نفس از پخش کامل اثر دم می زنند ؛در حالیکه در هیچ شهرستانی کارشان پخش نشده و فقط به صورت جسته و گریخته در چند فروشگاه تهران اثرشان پیدا می شود. جالب تر اینکه وقتی هنرمند درخواست مرجوع شدن اثر را می کنند ،پخش کننده یا او را سر می دواند یا برای مرجوع شدن کارش درخواست هزینه دوباره می د هد.
اما چرا در کشور ما سیستم پخش موسیقی ضعیف و به تعداد انگشتان دست است؟
مهمترین دلیل آن به اقتصاد موسیقی برمی گردد و اینکه موسیقی کالاهای فرهنگی و به ویژه آلبوم های موسیقی در سبد مصرف خانوار قرار نمی گیرند و قریب به اتفاق مخاطبان اقدام به دانلود یا کپی غیر مجاز می کنند؛در همین راستا صنف خاصی به عنوان فروشگاه موسیقی شکل نمی گیرد.
در همین راستا در چهار سال اخیر برخی از هنرمندان اقدام به پخش سوپر مارکتی آثار خود کرده اند اما این ترفند شاید برای حوزه سینما یا تلویزیون روند خوبی بود ولی برای موسیقی چندان رضایت بخش نبود،چرا که سلیقه هنرمندان موسیقی و به ویژه در حوزه سنتی کمی متفاوت تراست.آنها همیشه قائل به احترام فرا زمینی هستند و ترجیح می دهند آثارشان پخش نشود ولی در سوپرمارکت ها معرفی نمی شود.بسیاری از آنها مخالف پخش سوپر مارکتی هستند و برای مخالفت با این کار بیانه دادند و صحبت های خود را رسانه کرد ند اما در شرایطی که تعداد فروشگاههای موسیقی انگشت شمارند و آنها تعداد کم هم بواسطه قوانین سخت بسته می شود،آیا راه دیگری باقی می ماند؟
دیدگاهتان را بنویسید