یک مدرس دانشگاه تهران معتقد است: ما نه‌تنها آهنگسازان خود را از یاد برده‌ایم، بلکه آثارشان را نیز به‌دست فراموشی سپرده‌ایم.
دکتر امیرمهیار تفرشی‌پور یادداشتی را درباره‌ی اهمیت انتشار آثار آهنگسازان ایرانی توسط نشر جهانی «ناکسوس» نوشته است.
این پیانیست در یادداشت خود آورده است: «شناساندن و انتشار آثار موسیقی اساتید موسیقی ایران به جهان، امری ضروری است که متأسفانه تا کنون در این زمینه اقدام اصولی و موثری به عمل نیامده است. هدف این است که آثار این بزرگان از طریق مجموعه‌ای بنام ناکسوس که در این زمینه شهرت و سابقه‌ی موجهی دارد، به جهانیان عرضه شود. «ناکسوس» نام یک جزیره یونانی است که از دیرباز نامش با یونان باستان گره خورده است. این جزیره الهام‌بخش شمار زیادی از آهنگسازان بوده است. گروه شرکت‌های ناکسوس در هنگ‌کنگ مستقر و از دو شرکت اصلی به‌صورت هلدینگ تشکیل شده است. کلیه حقوق مادی و معنوی آن متعلق به شرکت ناکسوس با مسؤولیت محدود بین‌المللی است. شرکت انتشارات جهانی ناکسوس دارای کلیه حقوق مادی و معنوی فهرست آثار خود است. این شرکت صاحب بخش یا کل زیرمجموعه‌هایی در آمریکا، کانادا، بریتانیا، آلمان، سوئد، استرالیا، دانمارک و فنلاند است. بنابراین از خود پرسیدم چرا چنین زیرمجموعه‌ای در ایران نباشد؟
کار «ناکسوس» با تمرکز بر شناخته‌شده‌ترین کارهای آهنگسازان نسبتا گمنام سبک رمانتیک، اواخر دوران رمانتیک و پسارمانتیک است. در نتیجه، بسیاری از آهنگسازان گمنام از کشورهای مختلف همکاری خود را با این شرکت آغاز کردند و توسط آن در دنیا شناخته شده‌اند. کلاوس هیمن، بنیان‌گذار این انتشاران همیشه به آهنگسازان گمنام از کشورهای مختلف از جمله خاورمیانه علاقه‌مند بوده است. تا کنون آهنگسازان زیادی از کشورهای عربی و همچنین ترکیه آثار موسیقایی خود را از طریق ناکسوس منتشر کرده و به مارکت جهانی ارائه داده‌اند. آقای هیمن می‌گوید: ما به یک چرخه کلاسیک دیگر نیاز نداریم. من چند پروژه کوچک دارم و آن هم این است که می‌خواهم کارهای آهنگسازانی را ضبط کنم که ارزش آن‌ها شناخته نشده است.
متأسفانه آهنگسازان ایرانی این فرصت را از دست داده‌اند و فقط دو آهنگساز، یعنی بهزاد رنجبران و رضا والی که در آمریکا زندگی می‌کنند، توانسته‌اند موسیقی خود را با این کمپانی منتشر کنند. ناکسوس همیشه یکی از در دسترس‌ترین شرکت‌ها بوده و هنوز هم چنین است. امروزه، بسیاری از شرکت‌های معروف به دنبال آثار کمیاب هستند، زیرا آنان دیگر نمی‌توانند از قطعات موسیقی استاندارد درآمدی حاصل کنند. بنابراین تمرکز بر کشورهایی که مدیران تولید اروپایی درباره آنان نشنیده‌اند، از اهمیت بالایی برخوردار است.
ما نه‌تنها آهنگسازان خود را از یاد برده‌ایم، بلکه آثار ایشان را نیز به‌دست فراموشی سپرده‌ایم. آهنگسازان پیشگامی مانند پروفسور هرمز فرهت، فوزیه مجد، شاهین فرهت، هوشنگ استوار، مرتضی حنانه، احمد پژمان، پرویز محمود، حسین ناصحی، ثمین باغچه‌بان، مصطفی‌کمال پورتراب و علیرضا مشایخی و نام‌های زیاد دیگری را که با اساتید بزرگ در بهترین دانشگاه‌های اروپا کار کرده‌اند، می‌توان به این فهرست افزود که با کمال تأسف، نمونه‌ای از کارشان را در هیچ کجای دنیا نمی‌توان یافت. این مسأله ما را از صادر کردن این گنجینه با ارزش که در ایران وجود دارد، بازداشته است. واردات موسیقی به ایران هر روز بیشتر می‌شود و تنها از طریق شرکت‌های تولید جهانی مانند ناکسوس قادر به صدور چنین آثاری خواهیم بود.
همکاری رهبر توانمند ایرانی «علی رهبری» با شرکت ناکسوس به حدود ۳۰ سال پیش باز می‌گردد. این همکاری تا به امروز با موفقیت ادامه داشته و حاصل آن تولید آثار ارزشمند بسیاری است که از این هنرمند ایرانی برجای مانده است. ایشان بی‌شک موفق‌ترین و شناخته‌شده‌ترین رهبر ایرانی در سطح بین‌المللی هستند. این فرصت خوبی برای تمام نسل‌های آهنگسازان ایرانی است که بخشی از این چرخه فرهنگی باشند و هنوز برای آهنگسازان ما این شانس وجود دارد که آثار خود را ثبت کنند.
صدها اثر از آهنگسازان ایرانی وجود دارد که می‌توان آن‌ها را کشف و به دنیا ارائه کرد. حمایت از چنین پروژه‌ای نه‌تنها کمک به حفظ آثار آهنگسازان ماست، بلکه سرمایه فرهنگی با ارزشی برای جامعه و نسل آینده در ارتقای سطح فرهنگ شنیداری و میراث معنوی هنر موسیقی محسوب می‌شود.»
دیدگاهتان را بنویسید