یادداشتی از «مجید فروغی»

مجید فروغی: تردیدی نیست که اگر حسین علیزاده نشان شوالیه می‌گرفت، این موضوع چنین بازتابی نداشت و در صدر اخبار و مطالب هنری جای نمی‌گرفت.اعطای نشان شوالیه از سوی دولت فرانسه به هنرمندان ایران داشت می‌رفت تا به تدریج به یک برنامه مستمر و معمول بدل شود که هر از گاهی این نشان بر سینه یکی از بزرگان هنر و ادبیات ما جا خوش کند. اعطای شوالیه به هنرمندان ایران در اوایل چندان معمول نبود، اتفاقی تازه بود که هم برای اهل فرهنگ و هم رسانه‌ها جذاب بود؛ هر چند که به مرور و به طور طبیعى اهمیت این نشان برای رسانه‌ها هم کمتر شد. واقعیت این است که هنرمندان و اهالی ادبیات به جایگاه و شأنی رسیده بودند که دولت فرانسه شوالیه را در جهت گرامى داشت تلاش‌شان به آنان اعطا کند. در واقع شوالیه یک نشان است بیانگر جایگاهی در فرهنگ، ادبیات و هنر. شوالیه چیزی به این هنرمندان نمی‌افزود و چیزی هم از آنها کم نمی‌کرد. یک نشانه است. هنرمندانی هستند که این نشان را بر سینه ندارند اما تاثیرشان در فرهنگ و هنر ممکن است کمتر از شوالیه‌داران نباشد و تنها تفاوت‌شان این باشد که عده‌ای از آنان با نشان شوالیه هستند و برخی بدون این نشان بر سینه.اما حالا انصراف از دریافت شوالیه فرانسه خبرساز است و ارزش خبری بیشتری دارد. حسین علیزاده شوالیه را نپذیرفت و اقدامی‌خلاف روال معمول شکل گرفت ؛ حالا جالب اینجاست رسانه‌هایی که سابقه نداشت سطری درباره علیزاده بنویسند عکس او را در صفحه اول برجسته و منتشر مى کنند. تلویزیون هم که تاکنون جایی برای علیزاده نداشت، او را ستایش کرد. اهل فرهنگ و دیگر رسانه‌ها هم به احترام علیزاده ایستادند و کلاه از سر برداشتند، پیام دادند و یادداشت نوشتند.اما چه شد که علیزاده راه بزرگان هنر و ادبیات را که پیش از این شوالیه گرفته بودند نرفت. چند روز پیش از آنکه علیزاده با انتشار نامه‌ای و نپذیرفتن شوالیه خبرساز شود، علی رهبری؛ رهبر ارکستر در نامه‌ای به علیزاده پیشنهاد کرد درباره دریافت شوالیه تامل کند. علیزاده واکنشی به نامه رهبری نداشت و در نامه خود هم هیچ اشاره‌ای نکرد که آیا به تاثیر پیشنهاد او تامل کرده که می‌توان به نپذیرفتن شوالیه هم فکر کرد، به نتیجه رسیده و تصمیم گرفته است یا پیش از نامه علی رهبری هم به پذیرش یا رد نشان شوالیه فکر کرده است. اقدام علیزاده قابل تحسین است و نویسندگان و هنرمندانی هم که شوالیه را دریافت کرده اند شایسته احترام و تحسین‌اند. هر چند ابهام باقی است که اقدام علیزاده متاثر از نامه و پیشنهاد علی رهبری بوده یا نه اما این اقدام به دلیل پیامدهایی که دارد اهمیت پیدا می‌کند. بی شک از این پس دولت و سفارت فرانسه برای اعطای نشان شوالیه به هنرمندان ایران تامل و هماهنگی‌های بیشتری خواهد داشت و از این سو اگر هنرمندی برای دریافت شوالیه انتخاب شود کمی‌به پذیرش و رد آن فکر می‌کند.