استاد لطفی در دفتر خود با روی باز پذیرای ما شد و درکنار فوت کردن شمع و بریدن کیک صحبت هایی را کرد که با هم می‌خوانیم:
محمدرضا لطفی در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین می‌گوید وزارت ارشاد به جای نصیحت کردن هنرمندان و مانع‌تراشی در فعالیت‌های موسیقایی، بهتر است راه را برای کار و حرکت موسیقی‌دانان هموار سازد.
به گزارش خبرآنلاین، محمدرضا لطفی در روز تولد ۶۶ سالگی خود، شرایط حاکم بر موسیقی کشور را نامطلوب دانست و از بی‌برنامگی، نداشتن سیاست راهبردی، بی‌قانونی، سیاسی کاری و نگاه تجاری در این عرصه انتقاد کرد.
این موسیقی‌دان با بیان اینکه نمی‌خواهد شیرینی کیک تولدش را با حرف‌های تلخ بیامیزد و هیچ‌گاه قصد سیاه نمایی نداشته است، تاکید کرد: «وقتی من بعد از ۵۰ سال کار می‌بینم که تنها ۲۵ درصد توان هنری من به نتیجه و تولید می‌رسد، نمی‌توانم سکوت کنم. متاسفانه مشکلات و موانع مدیریتی و اقتصادی حاکم بر موسیقی ایرانی، عرصه را بر ما تنگ کرده است و کسی هم نیست حرف‌های ما را بشنوند.»
لطفی افزود: «عرصه هنر و موسیقی کشور، یک سیاست راهبردی می‌خواهد، نگاه تخصصی می‌طلبد، نیازمند چتر قانونی است و نباید سلیقه‌ها و مراکز غیر مسوول آن را مدیریت کنند.»
این نوازنده پیشکسوت تار و سه تار ادامه داد: «موسیقی‌دان مثل پزشک و جراح است. کارش تخصصی است و تنها در چارچوب‌های انسانی حرکت می‌کند. برای همین نمی‌تواند وارد بازی‌های سیاسی و جناحی شود، ذات هنر نمی‌گذارد.»
سرپرست گروه موسیقی شیدا گفت: «گروه‌های سیاسی همه به دنبال قدرت هستند که در طبیعت و ذات آن‌ها تعریف می‌شود، اما هنر در درون خودش، ضدقدرت است و برای همین در تنگنا قرار گرفتن و در قفس زندانی شدن را بر نمی‌تابد.»
نام وزارت فرهنگ و ارشاد درست نیست
لطفی با اشاره به اینکه هنرمند باید آزادی ذهنی و روحی داشته باشد، افزود: «یک موسیقی‌دان کار خلاقانه می‌کند و برای همین نباید خودش را سانسور کند. مسئولان هم به جای ایراد گرفتن و محدود کردن هنرمندان، باید شرایط عمومی و فضای کار آنان را تعریف و آماده کنند.»
این پژوهشگر و استاد موسیقی تاکید کرد: «برای همین بار‌ها گفته‌ام عنوان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشتباه است، باید بشود وزارت ارشاد فرهنگ و هنر. یعنی کارشان رشد هنر باشد، راه هنرمندان را هموار سازند، دست آنان را بگیرند و زیر چتر قانون ازشان حمایت کنند.»
او ادامه داد: «تا پایمان به یک بخش وزارت ارشاد می‌رسد، مسئولان شروع به نصیحت کردن می‌کنند، در حالی که ما باید آن‌ها را نصیحت کنیم و بگوییم کحای کارشان درست است و کجا اشتباه. نمی‌دانم کی متوجه می‌شوند که هنرمندان نیاز به نصیحت ندارند.»
لطفی گفت: «برای مثال من باید از آنان گلایه کنم که چرا برای صدور مجوز آلبوم‌هایم آن قدر طول می‌دهند. چرا من هنرمند را اذیت می‌کنند تا عاقبت بروم کارم را تو یوتیوب یگذارم تا مردم ببینند. چرا با سنگ‌اندازی این قدر توان و وقت مرا که می‌تواند صرف خلاقیت هنری شود، به هدر می‌دهند.»
کی گفته شعر مولانا نیاز به مجوز دارد؟
این آهنگساز با انتقاد از ممیزی‌های سلیقه‌ای اضافه کرد: «کتاب اشعار هوشنگ ابتهاج مجوز گرفته و منتشر شده است، آن وقت برای مجوز دادن به یک شعر او که من قطعه‌ای برایش ساخته‌ام، ماه‌ها مرا پشت در شورای شعر دفتر موسیقی منتظر نگه می‌دارند. اینکه من باید شعر مولانا و حافظ را برای گرفتن مجوز به دفتر موسیقی بدهم یعنی چه؟ تازه می‌آیند ایراد می‌گیرند در این مصرع مولانا سه بار واژه «بمیرید» آمده و چرا خواننده شما آن را چهار بار تکرار کرده است.»
خالق آثاری چون «به یاد عارف» و «چهره به چهره» تاکید کرد: «کار مسئولان هنری باید این باشد که بیایند از من بپرسند چه مشکلی دارم تا حلش کنند. برای مثال چرا مدیران وزارت ارشاد مثل بازار نشر کتاب، نمی‌آیند از تولید کنندگان موسیقی نیز آلبوم‌هایشان را بخرند و به مراکز فرهنگی بدهند؟»
لطفی با اشاره به اینکه بسیاری از آهنگسازان آثاری را تالیف کرده که در کشوی میزشان خاک می‌خورد، گفت: «آیا مسئولان می‌دانند هزینه‌های ضبط یک کار ارکسترال بیش از ۱۰۰ میلیون تومان است که تامین آن از عهده هنرمندان خارج است. آیا برای حل این مشکلات قدمی برداشته‌اند؟»
چرا در تهران کنسرت ندادیم
او در ارتباط با مشکلات پیش روی برگزاری کنسرت موسیقی نیز توضیح داد: «ما امسال نتوانستیم در تهران کنسرت دهیم، چرا که هزینه‌های آن سرسام آور است. برج میلاد برای هر شب اجرا، طلب ۳۰ میلیون تومان می‌کند، سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران بیش از ۱۸ میلیون تومان می‌خواهد و قیمت تالار وحدت هشت میلیون تومان است.»
این نوازنده افزود: «اگر بلیت‌های مهمان یا سهمیه ارگان‌ها و نهاد‌ها را از ظرفیت این سه سالن کم کنیم، هزینه هر تماشاگر که فقط تو سالن بیاید و ما برایش کنسرت ندهیم، ۲۵ هزار تومان می‌شود. به این مبلغ، هزینه‌های تبلیغات، دستمزد نوازندگان، صدابردار، تصویر بردار و… همه را اضافه کنید تا ببینید قیمت بلیت چند می‌شود.»
آهنگساز آثاری چون «معمای هستی» و «رمز عشق» ادامه داد: «در شهرستان‌ها هم که هزینه‌ها کمتر است، مشکلات دیگر مانع کارمان می‌شود. با هزار زحمت از ارشاد، استانداری، دفتر امام جمعه، اماکن و… مجوز می‌گیریم، باز هم یک شب قبل از اجرا جلوی کنسرت را می‌گیرند. وقتی هم می‌پرسیم چه کسی یا نهادی این کار را کرده، هیچ کس پاسخ درستی به ما نمی‌دهد.»
افت ذائقه موسیقایی مردم
محمد رضا لطفی با اشاره با اینکه وقتی آلبوم موسیقی ایرانی منتشر و کنسرتی هم اجرا نشود، مردم در تیر رس دیگر انواع موسیقی قرار می‌گیرند، گفت: «کافی است تو ماشین و تاکسی گوش‌هایتان را باز کنید و بشنوید چه آثاری شنیده می‌شود. آن‌ها هم که هنوز علاقه‌ای به موسیقی ایرانی دارند، بیشتر آثار قدیمی را گوش می‌کنند. اصلاً تولید کار جدید کم شده و ناشران هم آثار گذشته خود را دوباره به بازار می‌فرستند.»
این موسیقی‌دان تاکید کرد: «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بهتر است آمار تولیدات تازه و خوب موسیقی ایرانی در سال گذشته را منتشر کند تا همه بتوانند آن را با تعداد آلبوم‌های موسیقی پاپ که به بازار آمده‌اند، مقایسه کنند. آن وقت از سطح سلیقه مردم هم یک آمار و تحلیل ارائه بدهند و بدانند نتیجه سخت گیری‌هایشان در این عرصه چه بوده است.»
دیدگاهتان را بنویسید