یادداشتی از محمد میر زمانی

محمد میر زمانی: برگزاری برنامه‌ها و اجرای مراسم مختلف هنری در تقویت بنیاد و بنای فرهنگی کشور بسیار موثر است. تاثیرات مثبت و منفی برگزاری برنامه‌های هنری و بومی در کنسرت‌های موسیقی نیز همین نقش را ایفا می‌کند و می‌توانند در بنای فرهنگی یک کشور جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص دهند یا در صورت انحراف به آن لطمه بزنند.

به نظر می رسد اجرای برنامه های کنسرت ها بر سه محور استوار است و می توان آن را به مثلث تشبیه کرد؛ مثلثی که اضلاع آن را برگزارکنندگان برنامه ها، مخاطبان کنسرت ها و ضلع آخر نیز دستگاه های نظارتی و دولتی تشکیل می دهند که برگزاری و نحوه اجرای برنامه ها را زیر نظر دارند یا در واقع صدور مجوزهای لازم از طرف آنها صورت می گیرد.

معمولا این سه محور در برنامه هایی که محتوای فرهنگی دارند، با یکدیگر هماهنگ هستند. کسانی که برنامه های موسیقی را در قالب اجراهای سنتی و ارکسترال به عهده دارند، اهداف سه محور را به صورت یکسان دنبال می کنند اما در برخی ژانرهای موسیقی مثل موسیقی های وارداتی کمتر شاهد هستیم که این سه محور با یکدیگر هماهنگ باشند.

در حوزه موسیقی های وارداتی مثل موسیقی پاپ، هنرمندان به مرور زمان متوجه می شوند که این ریتم و فضای خاص موسیقی، کشش بیشتری را در مخاطبان ایجاد و با اقبال بیشتری به نسبت سایر سبک های موسیقی مواجه می شود. در نتیجه به این نوع موسیقی گرایش بیشتری پیدا می کنند.

این موضوع در حالی مطرح می شود که موسیقی های وارداتی از نظر فرهنگی جایگاه مثبتی در بنای فرهنگی کشور ندارند یعنی اگر بنایی را به عنوان بنای فرهنگی ـ هنری کشور در ذهنمان متصور شویم، این نوع موسیقی نه تنها با بنای فرهنگی کشور هماهنگی ندارد بلکه به بنای موسیقی نیز ضربات مختلفی را وارد می سازد.

از همین نقطه آغازین، این موسیقی فاقد سه محور مذکور است و در مسیر موسیقی هماهنگ پیش نخواهد رفت.

یکی از اضلاع مثلث را مخاطبانی تشکیل می دهند که به دنبال برنامه های شاد، مفرح و تسکینی بر فعالیت های روزانه، هفتگی یا حتی سالانه شان هستند.

برگزار کنندگان کنسرت ها نیز به جای این که الگوهای هنری و فرهنگی را در کنسرت هایشان مدنظر قرار دهند از کلام و پیام های تکراری بهره برده و دائما حول یک موضوع خاص می چرخند.

دستگاه های نظارتی نیز که ضلع آخر مثلث را تشکیل می دهند، به دنبال اهداف فرهنگی در جامعه هستند.

در آشفتگی میان اضلاع، مسئولان نمی توانند فعالیت یا کار خاصی را انجام دهند زیرا هر ضلع یا محور این مثلث به دغدغه های سایر اضلاع اهمیتی نمی دهد و تنها به دنبال استفاده از برنامه ها به شیوه خود هستند.