یادداشتی از «امیر کردی زاده» فرزند زنده یاد «جهانبخش کردی زاده» شروه خوان نامدار بوشهری

امیر کردی زاده

موسیقی ایرانیان – حمیده موسوی: امیر کردی زاده، فرزند زنده یاد جهانبخش کردی زاده، ملقب به «بخشو» در پی برخی بی مهری ها از سوی صدا وسیمای مرکز بوشهر و همچنین معدود مقامات مشرف بر پاره ای مراسم و آیین های مرسوم در این شهر، زبان به شکوه گشود.

امیر کُردی زاده، مدت مدیدی به نوحه خوانی مشغول بوده و در میان مردمان بوشهر نامی آشناست. پس از آن نیز به مدت چهار سال دوره هایی را نزد زنده یاد استاد محمد رضا لطفی به آموزش ردیف گذرانده و بر مبانی آواز و برخی مباحث این عرصه اشراف دارد. لیکن چند سالی ست که به دلایلی از این مجال فاصله گرفته و حتی در نوحه خوانی نیز فعالیت چندانی ندارد. او معتقد است که آوازها و آواهای پدر مرحومش «بخشو» مفهومی انکار ناپذیر در عرصهء شروه خوانی و نوحه سُرایی ست و حنجرهء محرمی اش تا سال های سال گوش و دل مردمان بوشهر و دیگر خطه ها را حتی، به طنین خود عادت داده و مأنوس ساخته است. کردی زاده در گفتگویی با خبرنگار «موسیقی ایرانیان» به ناملایمت ها و برخوردهای غیر منصفانهء برخی اهالی و متولیان این شهر اشاره و از این موضوع گلگی کرد که شروه خوانی که قابلیت ها و ابداع های صوتی اش بر کسی پوشیده نیست و در خیام خوانی, شاهنامه خوانی, بیت خوانی و خواندن ترانه های محلی خطه جنوب حرف اول را می زد. او که گوشهء عشاق را برای اولین بار وارد شروه خوانی کرد و او که نه تنها در ماتم که در شادی مردمانش نیز شریک بود و آوازهای فولکلورش زبانزد کوچک و بزرگ و دور و نزدیک بود، حال که سال هاست در میان ما نیست آیا مستحق بی مهری همشهریان و الفاظ ناشایست آنهاست؟

جهانبخش کردی زاده

فرزند بخشوی فقید خاطر نشان می کند که نه تمایلی به جدال با کسی یا کسانی دارد، نه لازم می داند که وارد ریز مسائل شده و حرمت شکنی های برخی افراد کم لطف را افشا سازد و نه نیازی به مبارزه در جهت اثبات جایگاه خانوادگی و علی الاخص جایگاه پدر مرحومش می بیند. تنها مایل است حرمت ها حفظ شده و گنجینه های فرهنگی و هنری جای جای مملکتمان محترم شمارده شوند، چه با حب و بغض و کینه ورزی نه کسی به جایی می رسد و نه اگر به منسبی دست یابد آنقدر ارزشمند و محترم خواهد بود.

در ادامه می توانید یادداشتی از امیر کردی زاده که در پی این گفتگو در اختیار «موسیقی ایرانیان» قرار گرفته است را بخوانید.

«محرم آمد و باز همچون سالهای گذشته تهیه کننده گان و برنامه سازان صدا و سیمای مرکز بوشهر محوریت برنامه های عزاداری خود را بر روی صدای زنده یاد جهانبخش کردی زاده قرار داده اند. اما کاش مدیران و برنامه سازان این رسانه در این ایام، از کارشناسانی دعوت می کردند که هم در حد و اندازه ای باشند که صلاحیت اظهار نظر درباره ی صدا و قدرت اجرای زنده یاد جهانبخش را داشته باشند و هم اظهار نظرهایشان مغرضانه نباشد. گلایه ای که بنده از صدا و سیمای مرکز بوشهر دارم این است که چرا از آرشیوی که سال های قبل توسط یکی از دوستان در اختیارشان قرار گرفته و شامل سی دی های با کیفیت از صدای زنده یاد جهانبخش است، استفاده نمی شود . مطمئنا اگر غرض ورزی نباشد کج سلیقگی مسئول مربوطه در انتخاب و پخش سی دی های بی کیفیت است. هر چند این صدا آنچنان ماندگار است که بعد از ۳۸ سال تازگی و گیرایی اش جایگزینی در دل مردم پیدا نکرده است . زنده یاد محمدرضا لطفی که به مدت چهار سال در محضر ایشان به فراگیری موسیقی مشغول بودم می گفت یادگیری موسیقی برای افراد آسان است ولی درک آن کار هر کسی نیست و زمانی که مجموعه ای از مراسم عزاداری بوشهر را در اختیارش قرار دادم، پیشنهاد کرد که به جز صدای پدرت که اجراهایش از نظر موسیقی بی نقص است تا دو سال به صداهای دیگری در این ژانر و این قالب خواندنها گوش نده، چون هیچ چارچوبی از نظر موسیقی در اجرای آنها به درستی رعایت نشده … از من به مدت ۲۷ سال استفاده ابزاری شد و از پدر مرحومم هم چه در زمان حیاتش و چه پس از آن. در حال حاضر افرادی در صدا و سیمای این خطه نفوذ دارند و در طول سالهای زیادی در راه ضربه زدن به نام و اعتبار جهانبخش هر کاری از دستشان برآمد، انجام دادند. اما سؤال من این است که حالا که من سالهاست در میدان نیستم و اصراری هم به شروه خوانی و نوحه سرایی ندارم, چرا دیگر دست از سرمان بر نمی دارند؟ این جماعت زندگی ما را نابود کردند و تأثیرات روانی مخربی بر ما وارد کردند. دیگر بس است.

باشد که بعد از این صدا و سیمای مرکز بوشهر صرفاٌ به فکر برنامه سازی و پر کردن زمان برنامه های خود نباشد و با پخش هر مراسم و دعوت از هر شخص مغرضی بیش از این خدشه بر روح و روان ما وارد نسازد.»