امیر بهاری: گروه داماهی در یک شب پر هیاهو با اجرای نغمه‌هایی از جنوب و سیستان بلوچستان که با موسیقی امروز جهان آمیخته شده بود، برای اولین بار در تهران روی صحنه رفتند.
گروه داماهی به خوانندگی رضا کولغانی، هنرمند جوان اهل بندرعباس در برج آزادی تهران میزبان مخاطبانی بودند که با کنجکاوی و بدون هیچ پیش فرضی به پیشواز اولین کنسرت این گروه آمدند. مخاطبانی که ناراضی از سالن برج آزادی بیرون نرفتند. وقتی کنسرت به پایان رسید بسیاری بیرون سالن برج آزادی به انتظار ایستاده بودند تا اعضای داماهی را از نزدیک ببینند و این ازدحام علاقمندان مشکلاتی را برای مسئولین حراست سالن به وجود آورد.
گروه داماهی متشکل از دارا دارایی (سرپرست و نوازنده گیتار بیس)، رضا کولغانی (خواننده)، حمزه یگانه (نوازنده کیبور)، ابراهیم علوی (نوازنده گیتار و عود) و شایان فتحی (نوازنده درامز) جمعه شب ۲۵ مهرماه ساعت ۲۱:۳۰ در برج آزادی روی صحنه رفتند.
بخش عمده موسیقی آن‌ها وامدار ریتم‌های متنوع جنوب ایران بود که با حضور ابراهیم علوی و رضا کولغانی که اهل بندرعباس هستند، غنی‌تر شده بود.
داماهی همچنین از حضور شایان فتحی، نوازنده برجسته ایرانی مقیم اروپا بهره می‌برد. هنرمند جوانی که در حال حاضر یکی از مهم‌ترین هنرمندان ایرانی در اروپاست. فتحی نوازنده سازهای پرکاشنی و درامز است. او چندی پیش ورکشاپی هم برای نوازندگان حرفه‌ای درامز در ایران برگزار کرد.
داماهی برای اولین برخورد موسیقایی با مخاطبانشان، رپرتوار متنوعی در نظر گرفته بود. داماهی قطعاتی از موسیقی دوران قدیم جنوب ایران را با دیدگاه جدیدی روایت کرد. مثلا قطعه “محله خاموشان” که تنها اثری بود که پیش از کنسرت از داماهی منتشر شده بود، متعلق به بیش از یک قرن پیش است. شعر و ملودی این قطعه فلکلور اثر نَصرُک، هنرمندان اوایل دوره قاجار است ولی داماهی با تنظیم نو و در غالب ارکستری که موسیقی جنوب را به موسیقی جَز امروز پیوند زنده است، از این اثر خوانشی دوباره کرد.
دیشب از واکنش‌ها و هیاهویی که در انتهای هر قطعه به پا می‌شد، مشخص بود که داماهی مورد استقبال مخاطبانش قرار گرفته است و نکته جالب این اتفاق پیچیدگی فرمال و تنظیمات موسیقی این گروه بود. بعضا حمزه یگانه، شایان فتحی یا ابراهیم علوی جملات می‌نواختند که طولانی و برای گوش مخاطب عام نامعمول بود ولی مخاطب با این موسیقی همراه شده بود و این شاید برگه برنده برای آتیه این گروه نوپا باشد.
داماهی چند قطعه هم با الهام از ترانه‌های رامی (ابراهیم منصفی) اجرا کردند. آن‌ها برای ترانه “یار عزیز” یک ملودی تازه نوشته بودند و روایت دیگری از این قطعه داشتند که پیش‌تر سهیل نفیسی هم در آلبوم “ترانه‌های جنوب” این قطعه را ابزخوانی کرده بود. ابراهیم منصفی ملقب به رامی یک از بزرگ‌ترین موسقیدانان معاصر ایران است. رامی آن طور که باید قدر ندید و همین مسئله باعث شده تا شاید تا حدودی احساسی با او برخورد شود. شاید بهتر بود که داماهی فارغ از ابراهیم منصفی به موسیقی جنوب گذر کند. کما اینکه زنده کردن ترانه کهن “محله خاموشان” طعم دیگری داشت.
داماهی چند قطعه که بطور کامل ساخته و پرداخته خودشان بود را هم اجرا کردند یکی از این قطعه‌ها برا اساس ترانه از محمود طلوعی بود. ترانه پیچیده‌ای که داماهی تمام سعی خود را کرده بود تا ملودی خوبی برای این شعر بسازد. ولی گاهی اوقات چیزی عجیبی نیست که یک شعر خوب و درخشان نتواند یک ترانه خوب برای یک قطعه باشد. جالب اینکه این قطعه برای خود گروه بسیار مهم است تا آنجا که برای آن یک نماهنگ هم ساخته شده است ولی دیشب این گروه قطعات خیلی بهتری هم داشت.
دارا دارایی سرپرست گروه با همراهی حمزه یگانه، بیشترین نقش را در ساختمان کلی موسیقایی این گروه دارند. ادبیات این دو نوازنده که پیش‌تر در گروه‌های مختلفی از جمله آبرنگ همکار و همراه بودند، در داماهی قابل رویت است.
ابراهیم علوی لمحه‌ای از موسیقی جنوب وارد کرده است و رضا کولغانی هم که آنچه از کودکی در بندر آموخته است چه در شکل خواندن و چه در شیوه پرفرومنس را روی صحنه آورده. شناخت دارا دارایی و حمزه یگانه از موسیقی جنوب (ظاهرا طی این سال‌ها دارا چندین بار به جنوب سفر کرده و با موسیقی جنوب درگیر بوده) هم در شکل‌گیری این ادبیات بی‌تاثیر نیست. حمزه یگانه نوازنده بی‌بدیل کیبورد و پیانو در ایران هم با خودش چیزهایی زیادی به این موسیقی اضافه کرده است. همانطور که گفته شد شایان فتحی با آن تجربیات گسترده‌اش هم رنگ و طعم خاصی به سنوریته این موسیقی اضافه کرده است. جالب اینکه شب گذشته شایان فتحی با آن توانایی و پتانسیل تکنیکال، کاملا در خدمت موسیقی بود و حتی یک ذره سعی نکرده بیش از این چیزی ارائه کند. شاید خیلی‌ها که شایان را می‌شناختند دوست داشتند از آن کارهای عجیب و غریب‌اش چشمه‌ای رو کند اما کار غریب‌تر و حرفه‌ای‌تر همین بود که شایان فقط برای داماهی نواخت. فتحی نوازنده استانداری است که می‌تواند الگوی نوازندگان فعال در داخل ایران باشد.
داماهی همچون یک بند اصیل در ادای دین به موسیقی که آبشخور اوست اولین فعالیت رسمی‌اش را در جنوب انجام داد و هفته گذشته در سالن ۷۰۰ نفره بندرعباس روی صحنه رفت. و جمعه ۲۵ مهرماه هم برای اولین بار با مخاطبانش در پایتخت ملاقات کرد. این اولین گام گروه است که می‌توان گفت با جدیت برداشته شده. باید منتظر بود و دید آیا داماهی وحدت و انسجام خود را حفظ خواهد کرد.
دیدگاهتان را بنویسید