حــــامد مظفـــری: در بازار عرضه محصولات صوتی و تصویری شبکه خانگی هر از گاه اتفاقاتی می افتد که بیش از هر چیز مصداق بارز سوء استفاده از اعتماد مخاطب است. سوء استفاده ای که در نهایت به بدبینی مخاطب به شبکه مجاز عرضه محصولات بدل شده و او را به سمت شبکه های غیرمجاز تهیه این قبیل محصولات سوق می دهد.
در یکی از تازه ترین موارد این چنینی آلبومی با عنوان «یک خیابان سهم یک افسانه نیست» به بازار عرضه شده؛ آلبومی که شامل شعرخوانی موزیکال اندیشه فولادوند است. این شعرخوانی که موسیقی همراهش توسط کارن همایونفر ساخته و تنظیم شده است شاید به لحاظ متن اشعاری که از خود فولادوند است و در ستایش مجاهدتهای دفاع مقدس و البته کیفیت کار کارن اثری ارزشمند به شمار رود اما بحث بر سر نحوه عرضه این آلبوم به بازار است.
این آلبوم شامل یک سی.دی است که در آن سی.دی هم چیزی جز این سی و چند دقیقه شعرخوانی نیست اما همین سی دی حدودا نیم ساعته با قیمتی بالغ بر هشت هزار تومان به مخاطب عرضه می شود. باز اگر در داخل آلبوم بروشوری حاوی اطلاعاتی درباره چگونگی خلق اثر یا مجموعه عکسهایی از پشت صحنه ضبط آهنگها بود این قیمت بالا اندکی توجیه می نمود اما در شرایطی که اغلب آلبومهای موسیقی پاپ عرضه شده در بازار و البته فیلمهایی که به صورت مجاز توزیع می شوند با قیمتی حول و حوش ۳۰۰۰ تا ۳۵۰۰ تومان و البته در فرمت دی.وی.دی عرضه می شوند اینکه یک سی.دی دو برابر رقم معمول به مخاطب عرضه شود معنایی ندارد جز سوء استفاده از مخاطب.
از یک طرف مرتب از مخاطبان ایرانی می خواهیم که با احترام به حقوق سازندگان، آثار صوتی و تصویری مجاز را تهیه کنند از آن سو حداقل انصاف را هم در برخورد با مخاطب اعمال نمی کنیم. مخاطبی که فیلمی مانند «مرده شریر/evil dead» که محصول ۲۰۱۳ بوده و جزو پرفروش ترین محصولات هالیوود با کیفیت تصویری بالا از بازار غیرمجاز نهایتا ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تومان می خرد نباید وقتی که ۸ هزار تومان برای یک محصول می دهد لااقل به اندازه نیمی از این ۸ هزار تومان محصول در اختیارش قرار گیرد؟
در این باب صدالبته که نه اندیشه فولادوند و کارن همایونفر که بیشتر از هر کس دیگر تهیه کننده آلبوم است که تقصیر دارد. تهیه کننده ای که احتمالا همه هنرش در تولید اثر خلاصه شده و به این فکر نمی کرده که توزیع درست اثر هم بخشی است مرتبط با تولید! شاید هم آلبوم فقط برای شنیده شدن توسط طبقه خاصی از اجتماع تولید شده یعنی علیرضا عزیزی تهیه کننده «یک خیابان سهم یک افسانه نیست» گمان می کرده مخاطب این آلبوم نمی تواند ساکن سیدخندان به پایین باشد و به این ترتیب رقمی را برای آلبومش پیشنهاد داده که منطبق با قیمت مسکن در حاشیه شمالی شهر باشد!!!
اما دست اندرکاران اداره موسیقی ارشاد که وسواس بسیاری برای تصویب ترانه ها و قطعات آلبومها به کار می گیرند چه؟ آیا آنها به همان اندازه که بر تک تک کلمات اشعار ممیزی وارد می کنند بر چگونگی عرضه محصولات هم نظارت دارند؟ فکر نمی کنیم چنین باشد.
دیدگاهتان را بنویسید