سحر آزاد: ناگهان در میان سکوت، دختری فریاد می‌زند: «لحظه». چند ثانیه بعد هم پسری از بالکن، در تکمیل شکستن این فضا می‌گوید: «نازِ نفست». اینها دیالوگ‌هایی است که این روزها در سالن همایش‌های برج میلاد زیاد شنیده می‌شود؛ مکانی که محل برپایی کنسرت‌های پاپ بیست و هشتمین جشنواره موسیقی فجر شده است. بیش از چهارسال از اضافه‌شدن بخش پاپ به جشنواره موسیقی فجر نمی‌گذرد، با این حال این بخش به دلیل استقبالی که همیشه از سوی طرفداران چنین موسیقی‌ای به‌خصوص جوانان داشته، نه‌تنها «ویترین جشنواره» است که بخشی از بار مالی آن را هم تامین می‌کند. امسال هم طبق چند دوره قبل، بخش پاپ با حضور چهره‌هایی چون خواجه‌امیری، یزدانی، مازیار فلاحی، فرزاد فرزین، سیروان خسروی، محسن یگانه و… درحال برگزاری است. اولین شب اجراهای پاپ با دو سانس به احسان خواجه‌امیری اختصاص داشت. هرچند این اجرا با نیم ساعت تاخیر برگزار شد اما بعد از اجرای اولین قطعه، این خواننده گفت که نگران بوده اجرایش جشنواره‌ای شود و حس‌وحال کنسرتی نداشته باشد. از حاشیه‌های کنسرت می‌توان به طرفداری این خواننده از تیم استقلال اشاره کرد. سانس اول دومین روز بخش پاپ هم با اجرای رضا یزدانی برگزار شد که برخلاف کنسرت شب گذشته در ساعت مقرر شروع و همه صندلی‌ها پرشد. در این کنسرت که تقریبا دو ساعت به طول انجامید، روزبه نعمت‌الهی یکی دیگر از خوانندگان پاپ حضور داشت. پایان بخش این کنسرت به رسم دیگر کنسرت‌های یزدانی آهنگ «خلیج فارس» بود که نقشه‌های خلیج فارس روی مانیتورهای سالن پخش شد و همه تماشاگران به احترام کشورشان برخواستند.
در سانس بعدی، کنسرت بابک جهانبخش برگزار و با استقبال زیادی مواجه شد. هر دو سانس سومین شب جشنواره برابر با ۲۷بهمن، با اجرای فرزاد فرزین برپا شد. یکی از نکات جالب در این کنسرت نوازندگی پیانو توسط حسام نواب صفوی، بازیگر سینما و اختلال در قطعی صدا برای چند دقیقه بود. ولی اگر از هیاهو و جنجالی که در سه، چهار شب ابتدایی کنسرت‌های پاپ در برج میلاد بگذریم، چند کیلومتر آن‌سوتر تالار ۴۴ساله و فرتوت وحدت، میزبان بخش‌های بین‌الملل و جنبی جشنواره است. بخش بین‌الملل همیشه محل بحث‌ها و نقدهای زیادی بوده؛ چراکه گروه‌های شرکت‌کننده آن، اعتبار جشنواره را تشکیل می‌دهند و اگر این گروه‌ها نام و آوازه‌ای در دنیای موسیقی جهان نداشته باشند، هرچقدر هم که سعی کنیم عنوان پرطمطراق«بین‌المللی» را به جشنواره اضافه کنیم، افاقه‌ای نمی‌کند. امسال هم بخش بین‌الملل با نقدهایی مبنی بر نبود گروه‌های معروف روبه‌رو شد. با این حال رامین صدیقی، دبیر این بخش، در گفت‌وگو با «شرق» نقدها را رد می‌کند: «متاسفانه به رغم میل باطنی باید بگویم برخی از سر ناآگاهی این حرف‌ها را می‌زنند؛ چون میزان شهرت نوازندگان را می‌توان از طریق یک تحقیق به دست آورد،
کمااینکه سال گذشته حضور اشتفان میکوس یکی از رویدادهای موسیقی ۱۰ سال اخیر موسیقی ما بود. گروه‌های امسال نیز مثل سال‌های قبل جزو هنرمندان طراز اول هستند و ظرف ۴۸ساعت بلیت کنسرت‌های آنها فروخته شد.»
صدیقی که مدیر نشر هرمس نیز است، به محدودیت بودجه برای دعوت از گروه‌های خارجی اشاره می‌کند: «نکته تاسف‌بار این است که بخش بین‌الملل به دلیل مشکلات مالی کوچک‌تر از گذشته اجرا شد. در این دوره قرار بود هفت گروه شرکت کنند و پیش‌نویس قراردادها بسته شد اما مجبور شدیم برنامه برخی ازگروه‌ها را لغو کنیم.»
او با بیان اینکه بودجه بخش بین‌الملل ۱۰درصد کل بودجه جشنواره است، اضافه می‌کند: «همین مقدار بودجه هم به سختی تامین شد چون ظرف ماه‌های اخیر نوسان قیمت ارزهای خارجی آن‌قدر زیاد بود که تمام محاسبات ما را حتی با همان ۱۰ درصد به هم زد.»
صدیقی ادامه می‌دهد: «هنگام توافق با هنرمندان، قیمت یورو ۲۷۰۰ تومان بود اما با افزایش قیمت ارز و بلیت هواپیماها چاره دیگری نداشتیم که برخی از گروه‌ها را دعوت نکنیم.»
کمبود بودجه البته بر دیگر بخش‌های جشنواره نیز تاثیر گذاشته است مثلا باید به کاهش سالن‌هایی که برای اجرای موسیقی درنظر گرفته شده، اشاره کرد. برای نمونه از ۱۱سالن در سال قبل به شش سالن در سال جاری رسیده‌ایم. با اینکه ممکن است این مسایل جزییاتی از یک جشنواره باشند اما وقتی در کنار هم قرار می‌گیرند، مساله‌ای را رقم می‌زنند که در نهایت اعتبار این رویداد را مورد سوال قرار می‌دهند.
دیدگاهتان را بنویسید