علی‌اکبر اصلانی کتولی یکی از آخرین بازماندگان راویان صادق موسیقی خطه گلستان است. او چندسالی‌ست درگیر بیماری‌ست و چندی پیش تحت عمل جراحی قرار گرفت. او با وجود مشکلات جسمی همچنان تلاش دارد روی صحنه به اجرای برنامه بپردازد…
آلبوم موسیقی مقامی «طرز رستم» از زنده یاد استاد یدالله تیموری، بصورت دیجیتال منتشر شده و در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
اگر مخاطب عام موسیقی هم باشیم احتمالا چند بازی واژه «سولیست» را شنیده‌ایم اما کمتر افرادی از اهمیت وجودی او در ارکسترها و کنسرت ها اطلاع دارند. مهرداد غلامی (نوازنده فلوت) درباره این مقوله صحبت کرد و به موضوع نوازندگی سازهای بادی برنجی در ایران پرداخت.
آلبوم بی کلام «صدای آخر دنیا» از مسعود ارزانلو، بصورت دیجیتال منتشر شده و در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
دبیرخانه جشنواره ملی هنری بانوی ایرانی از فرصت یک هفته ای پایانی برای ارسال آثار به این جشنواره خبر داد.
معاون پژوهشی انجمن آثار و مفاخر فرهنگی درباره معیار این انجمن برای تقدیر از یک چهره به عنوان شخصیتی در زمره مشاهیر ایران می‌گوید: اینکه در نهایت چه کسی به عنوان یک فرد مفاخری و مشاهیری انتخاب می‌شود یک سوال اساسی است.
تازه ترین اثر تالیفی در حوزه موسیقی از آهنگساز و نوازنده شناخته شده کشورمان استاد ارشد تهماسبی، تحت عنوان «خنیاگر غمگین» راهی بازار موسیقی شد.
کمتر از نیم قرن است که ساز کوبه‌ای آیینی دف از چهارچوب خانقا‌ه‌ها خارج شده و ماهیتی شهری یافته است. خلیفه منصور مرادی نوازنده دف که یکی از قدیمی‌ترین گروه‌های دف سنندج را سرپرستی می‌کند، درباره اهمیت سنت‌ها و اصول و قواعد این ساز آیینی و اهمیت آن در عرصه بین‌المللی گفت.
درست نیست که بگوییم موسیقی ایرانی مشکل دارد. این، ما مجریان موسیقی ایرانی هستیم که مشکل داریم و موضوع مهم دیگر عدم وجود تبلیغات است.
خواننده موسیقی ایرانی کشورمان عبدالحسین مختاباد با اثر «این لحظه‌ها» و آرمان منشئی با اثر «میهن» به عنوان اثری تجربی، برنده جایزه نقره global music awards شدند.
علی رهبری؛ آهنگساز و رهبر ارکستر شناخته شده بین المللی، برای اجرای دو پروژه موسیقایی «هزار و یک شب در حرمسرا» و «تخت جمشید» در سنت پترزبورگ به روی صحنه می‌رود.
سید اسماعیل ابطحی خوزانی از هنرمندان پیشکسوت عرصه سازسازی روز شنبه بیست و ششم آذر در سن ۶۹ سالگی دار فانی را وداع گفت.
نامش «اسکندر ابراهیمی زنجانی» بود ولی به واسطه اینکه در آن زمان تعصباتی نسبت به موسیقی وجود داشت، او هم برای اینکه مبادا خدشه‌ای به نام و نشان پدرش وارد شود، اسم مستعار «منصور نریمان» را برای خود برگزید.
