با تنظیم صهبا امینی کیا

آلبوم «بودن» منتشر شد

«بودن» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار موسیقایی است که طی روزهای اخیر با تنظیم صهبا امینی‌کیا و خوانندگی سیاوش رضوان بهبهانی پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

به نقل از مهر، آلبوم «بودن» با تنظیم صهبا امینی‌کیا و ملودی آواز و خوانندگی سیاوش رضوان بهبهانی توسط نشر «ماهور» منتشر شد.

«صبح امید»، «بیابان»، «گورشد گهواره»، «بودن»، «چه درداست»، «من و این همیمه ها»، «شاعر»، «سه قطره خون» عنوان قطعاتی هستند که در این آلبوم موسیقایی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

در این آلبوم که توسط کوئینتت «خلیج فارس» به سرپرستی امین غفاری منتشر شده است، امین غفاری نوازنده ویولن یک، فرشاد شیرانی نوازنده ویولن دو، مهدی منادی نوازنده ویولا، کیانمهر کشاورز نوازنده ویولنسل، یلدا صمدی نوازنده پیانو گروه اجرایی را تشکیل می‌دهند.

امین غفاری نوازنده ویولن و سرپرست مجموعه «خلیج فارس» چندی پیش بود که در گفتگو با خبرنگار مهر درباره فعالیت‌های این مجموعه گفته بود: دپارتمان «خلیج فارس» برنامه‌های متعددی را برای تشکیل ارکستر و گروه‌های مختلف طراحی کرده است. ما تصمیم داریم در قالب دپارتمان «خلیج فارس» گروه‌ها و ارکسترهای دیگری را نیز طراحی کنیم که امیدوارم بتواند در قالب‌های متفاوت به علاقه‌مندان ارائه شود. آنچه ما برای نامگذاری گروه خلیج فارس مدنظرمان بود تلاش برای حضور در مجامع جهانی با اسم خلیج فارس است که فکر می‌کنم می‌تواند از دریچه موسیقی معرف خوبی برای توانمندی ایران در عرصه‌های مختلف در مقابله با عناوین جعلی دیگری باشد که سعی در تحریف عنوان «خلیج فارس» داشتند. جالب اینکه وقتی با معلم روسی خودم نام گروه را در میان گذاشتم او نیز از این اقدام ما استقبال کرد و بر این باور بود که ما اسم جذابی را برای گروهمان انتخاب کردیم. به هر حال من بر این باورم که با عنوان گروه خلیج فارس کارهای زیادی را می‌توانیم انجام دهیم که می‌تواند در جهانی شدن موسیقی ایران نقش موثری را ایفا کند.

در توضیح این آلبوم نیز آمده است: آلبوم «بودن» مجموعه‌ای از مراودات موسیقایی آهنگساز، صهبا امینی کیا، با خواننده اثر سیاوش رضوان است. به نحوی که به گفته خودشان، آواز سیاوش به سنت‌های موسیقایی و ادبی گذشته توجه دارد و موسیقی صهبا بر ملاحظات و برداشت‌های شخصی او از ایران و ایرانی بودن تاکید می‌کند.

توصیه آهنگساز به شنوندگان این اثر تجربی و تلفیقی این است که اگر قطعه‌ای به مذاقشان خوش نیامد به قطعه بعدی گوش بدهند. به اعتقاد او موسیقی ایران اسیر قهر تونالیته است. اما در این آلبوم سعی شده است که این تمامیت خواهی تنال (در واقع دستگاهی) به چالش کشیده شود.