استاد منصور نریمان نوازنده پیشکسوت موسیقی ایرانی پس از سه هفته که از دستگاه اکسیژن استفاده می‌کرد، می‌تواند به صورت طبیعی تنفس کند.
همسر استاد منصور نریمان با اشاره به احوال جسمانی این هنرمند پیشکسوت موسیقی و نوازنده ساز عود گفت: متاسفانه منصور نریمان بیش از سه هفته با اکسیژن مصنوعی تنفس می‌کرد که این وضعیت واقعا شرایط را برای او دشوار کرده بود اما خوشبختانه چند روزی است که این روند متوقف شده و همسرم در این زمینه مشکلی ندارد.
وی ادامه داد: البته چندی پیش به دلیل نارسایی قلبی که برای نریمان به وجود آمد مجبور شدیم وی را در بیمارستان قلب شهید رجایی بستری کنیم. پزشکان متخصص توصیه کردند که جراحی دوباره ای روی قلب وی انجام گیرد که به دلیل ضعیف بودن بدن همسرم مقابل جراحی این کار را انجام ندادیم و فعلا ناچاریم با دارو مرحله درمانی را بگذارنیم.
به گفته وی، همین که استاد منصور نریمان هر از چندگاهی بدون دستگاه اکسیژن در خانه رفت و آمد داشته باشد جای امیدواری است.
همسر استاد نریمان در پایان گفت: از وقتی که بعد از حضور در بیمارستان وی را به خانه منتقل کردیم خوشبختانه حال جسمانی نریمان رو به بهبودی است اما فشار خون دارای نوسان است به طوری که یک ساعت خوب و یک ساعت بد است اما به هر حال آنچه که در این روزها باید به شدت توجه کنیم استراحت مطلق است. از مردم عزیز می خواهم دعا کنند که همسرم حال جسمانی‌اش بهتر شود.
استاد اسکندر ابراهیمی زنجانی که بعدها نام هنری‌‌اش را به منصور نریمان تغییر داد، در سال ۱۳۱۴ در مشهد دیده به جهان گشود. پدرش که خود سه تار، تار و نی می‌نواخت از همان دوران کودکی او را تحت آموزش خود گرفت و وی را با ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا کرد و نواختن سه تار را به او آموخت.
این نوازنده موسیقی ایرانی از سن چهارده سالگی همکاری خود را با رادیو مشهد به عنوان تک‌نواز موسیقی آغاز کرد و پس از تسلط کافی بر شیوه نوازندگی عود، در بعضی برنامه‌ها به اجرای موسیقی با این ساز پرداخت. پس از مدتی همکاری با رادیو مشهد، به شیراز نقل مکان کرد و به مدت چهار سال فعالیت و همکاری خود را در زمینه موسیقی و اجرا با رادیو شیراز ادامه داد. پس از آن به عنوان تک‌نواز رسمی رادیو در کنار اساتید دیگر نظیر جلیل شهناز، فرهنگ شریف، پرویز یاحقی و دیگر تک‌نوازان آن دوره به فعالیت خود در رادیو تهران ادامه داد.
در سال ۱۳۴۱ از نریمان برای تدریس تخصصی ساز عود در هنرستان موسیقی دعوت به عمل آمد، در این سال ها تصمیم به نگاشتن کتابی برای تدریس این ساز گرفت. این کتاب با نام «شیوه بربت نوازی» در سال ۱۳۷۲ همراه با دوره عالی که شامل پنج تمرین متنوع است به چاپ رسید. از تالیفات دیگر استاد نریمان می‌توان به کتاب «۴۲ قطعه برای عود» و «ردیف موسیقی ایرانی برای بربت» اشاره کرد.
دیدگاهتان را بنویسید