ساز زنده‌یاد منصور نریمان نوازنده عود که از او به عنوان پدر ساز عود یاد می‌شود، به موزه موسیقی ایران واگذار شد.
به نقل از فارس، ساز عود زنده یاد استاد نریمان و تعدادی از وسایل شخصی او توسط همسر و خانواده او طی مراسمی که با حضور جمعی از مسئولین و هنرمندان برگزار شد، به گنجینه اساتید موزه موسیقی ایران واگذار شد.
اسکندر ابراهیمی زنجانی که بعدها نام هنری‌‌اش را به منصور نریمان تغییر داد، در سال ۱۳۱۴ در مشهد به دنیا آمد. پدرش که خود سه تار، تار و نی می‌نواخت از همان دوران کودکی او را تحت آموزش خود گرفت و وی را با ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا کرد و نواختن سه تار را به او آموخت.
این نوازنده موسیقی ایرانی از سن چهارده سالگی همکاری خود را با رادیو مشهد به عنوان تک‌نواز موسیقی آغاز کرد و پس از تسلط کافی بر شیوه نوازندگی عود، در بعضی برنامه‌ها به اجرای موسیقی با این ساز پرداخت. وی پس از مدتی همکاری با رادیو مشهد، به شیراز نقل مکان کرد و به مدت چهار سال فعالیت و همکاری خود را در زمینه موسیقی و اجرا با رادیو شیراز ادامه داد و پس از آن به عنوان تک‌نواز رسمی رادیو در کنار اساتید دیگر نظیر جلیل شهناز، فرهنگ شریف، پرویز یاحقی و دیگر تک‌نوازان آن دوره به فعالیت در رادیو تهران پرداخت.
درآن سال‌ها عود سازی بود که کمتر نوازنده‌ای سراغ آن می‌رفت و اگر قرار بود در ارکستری جا داشته باشد، نوازنده تاری نواختن آن را برعهده می‌گرفت. در مجموع عود ساز فرعی نوازندگان تار محسوب می‌شد. منصور نریمان از نخستین نوازندگانی بود که تمرکز خود را بر روی این ساز قدیمی ایرانی گذاشت و آن را به ساز اصلی خود تبدیل کرد.
نریمان دربارهٔ اینکه چگونه نواختن عود را آموخت در خاطرات خود گفته است: “در عود استادی نداشتم، فقط از راه گوش به رادیوهای کشورهای همسایه استفاده بردم و به محمد عبدالوهاب خواننده و نوازنده بزرگ مصری به رادیو قاهره نامه نوشتم و دربارهٔ کوک و بعضی مسائل این ساز از وی سوالاتی کردم و مسائلی را مطرح نمودم؛ پس از چندی عبدالوهاب در جواب نامه من نوشت که کوک عود همانی است که خود شما انجام داده‌اید و خلاصه کل نظریات مرا تأئید کرد.” بعد از او بود که عود -که رنگ و بوی عربی داشت- کم‌کم در ارکستر سازهای ایرانی جا پیدا کرد و حتی گاهی قطعه‌ای تکنوازی به آن اختصاص داده می‌شد. او در سالهای قبل از انقلاب اسلامی نیز همراه با جهانگیر ملک استاد تنبک سلسله برنامه‌های تکنوازی در تلویزیون ملی ایران اجرا می‌کرده است.
در سال ۱۳۴۱ از نریمان برای تدریس تخصصی ساز عود در هنرستان موسیقی دعوت به عمل آمد. وی در این سال ها تصمیم به نگارش کتابی برای تدریس این ساز گرفت. این کتاب با نام “شیوه بربت نوازی” در سال ۱۳۷۲ همراه با دوره عالی که شامل پنج تمرین متنوع است به چاپ رسید. از تالیفات دیگر نریمان می‌توان به کتاب “۴۲ قطعه برای عود” و “ردیف موسیقی ایرانی برای بربت” اشاره کرد.
سازهای بسیاری از اساتید موسیقی ایران از جمله حاج قربان سلیمانی، همایون خرم، حسین سمندری، بزرگ لشکری، ابراهیم قنبری‌مهر و … در گنجینه موزه موسیقی ایران نگهداری می‌شود. در مراسم اهدای ساز زنده‌یاد نریمان علی مرادخانی مدیر عامل موزه موسیقی، پژمان پشمچی‌زاده معاون شهردار تهران، عباس سجادی مدیرعامل فرهنگسرای نیاوران و هنرمندانی چون هوشنگ کامکار، داریوش طلایی، نادر مشایخی و داوود گنجه‌ای حضور داشتند.
دیدگاهتان را بنویسید