اگر «پدر عود ایران» ۲۴ تیرماه امسال این دنیا را ترک نکرده بود، امروز با شاگردانش تولد ۸۰ سالگی‌اش را جشن می‌گرفت. ۲۰ اسفندماه تولد «منصور نریمان» است؛ مردی که سال‌ها تلاش کرد تا صدای این ساز ایرانی را در قالب تک‌نوازی به گوش جهانیان برساند.
اسکندر ابراهیمی زنجانی که بعدها نام هنری خود را به «منصور نریمان» تغییر داد، ۲۰ اسفندماه سال ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او از همان کودکی زیر نظر پدرش با ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا شد و از ۱۸ سالگی به نواختن ساز عود پرداخت. او از طرف اداره‌ی انتشارات و رادیو مشهد برای همکاری دعوت شد و حدود ۱۶ سال با این رادیو همکاری کرد و آخرین سمتش در آنجا مسؤول شورای موسیقی استان بود. سپس به شیراز منتقل و مسؤول شورای موسیقی رادیو شیراز شد و پس از چهار سال همکاری با این رادیو، به تهران آمد.
نریمان در «رادیو ایران» به‌عنوان تک‌نواز عود شروع به اجرای برنامه کرد. خودش در این‌باره گفته بود: «در عود استادی نداشتم، فقط از راه گوش دادن به رادیو‌های کشور همسایه آموزش دیدم و به محمد عبدالوهاب، خواننده و نوازنده‌ی بزرگ مصری، به رادیو قاهره نامه نوشتم و درباره‌ی کوک و بعضی مسائل این ساز از او سوالاتی پرسیدم. سپس عبدالوهاب در جواب نامه من نوشت، کوک عود همانی است که خودِ شما انجام دادید و خلاصه همه‌ی نظریات من را تأیید کرد».
نواختن عود نریمان در کشورهای همسایه طرفداران زیادی داشت به‌طوری که «منیربشیر» که یکی از نوازندگان بزرگ عود در موسیقی عرب است، برای دیدن نریمان به ایران آمد و درباره‌ی این ساز ایرانی گفت‌وشنودی بین آن‌ها رد‌وبدل شد. آن‌ها طرح نواختن صحیح «عود» را با هم در میان گذاشتند.
منصور نریمان سپس همکاری خود را با برنامه‌ی «گل‌ها» آغاز کرد و با هنرمندانی مانند محمود خوانساری، اکبر گلپایگانی، حسین قوامی، محمدرضا شجریان، ایرج خواجه‌امیری، نادر گلچین و … ساز زد. او در تلویزیون در برنامه‌ای به نام «بشنو از نی» هم ساز می‌زد که تهیه‌کنندگی آن را بهمن بوستان برعهده داشت. منصور نریمان کوشش‌های زیادی کرد تا نواختن ساز عود را توسعه دهد و بتواند دوباره آن را حیا کند.
او به تک‌نوازی این ساز بهای زیادی می‌داد و شاگردان متعددی را تربیت کرد که حسین بهروزی‌نیا و محمد فیروزی از جمله آن‌ها هستند.
این هنرمند کنسرت‌های فراوانی را برای موسسات فرهنگی و به‌صورت عام‌المنفعه برگزار کرد که بیشتر آن‌ها برای بیمارستان ریوی شیراز بود.
او در راستای شناساندن ساز عود همراه با همایون خرم، علی تجویدی، حبیب‌الله بدیعی، فرهنگ شریف و … به کشورهایی مانند آلمان، انگلستان، ایتالیا، ترکیه و ژاپن سفر کرد و آهنگ‌های بسیاری برای این ساز ساخت که یکی از این قطعه‌ها «لالایی» نام داشت و این اثر آخر در هر برنامه از «قصه‌های شب» رادیو پخش می‌شد.
این هنرمتد ۲۴ تیرماه سال ۹۴ به‌دلیل عارضه‌ی ریوی از دنیا رفت.
دیدگاهتان را بنویسید