شامگاه ۱۱ و ۱۲ دی ماه، تالار فارابی دانشگاه هنر تهران، مجال درخشش ستاره ای نوظهور در موسیقی مدرن ایران بود. ستاره ای که جز برای عده معدودی از اهل فن برای بسیاری گمنام است. آرین کشیشی که با تایید اهل فن و پیشکسوتان موسیقی مدرن ایران یکی از بهترین نوازنده های گیتار باس ایران و یکی از خوش فکرترین آنهاست.

آرین کشیشی در شامگاه پنجشنبه ۱۱ دی ماه همراه با سایر نوازندگان گروهش در تالار فارابی دانشگاه تهران به روی صحنه رفت تا اجرا کننده کنسرت، «پروژه آرین کشیشی» باشد.

فضای غالب موسیقی این کنسرت، “jazz – fusion” و با محوریت ساز گیتار باس بود. در شب تولد ستاره اقبال نابغه جوان، مجموعاً ۱۴ قطعه اجرا شد. این ۱۴ قطعه را ساخته های هنرمندان شرکت کننده در ” پروژه آرین کشیشی” ، و چند اثر بسیار زیبا از بین جوادانه های موسیقی مدرن جهان تشکیل می دادند.

در این بین شنیدن ساخته های آرین کشیشی جذابیت خاصی برای من داشت. قطعات ساخته شده توسط آرین کشیشی ملودی ها، موتیف ها و تمهای ارمنی بودند که توسط آرین کشیشی به لطف ذهن زیبایی شناسانه و تفکر خلاق این هنرمند بازروایت شده بودند.

آغازگر این برنامه تک نوازی گیتار باس توسط آرین کشیشی بود. او اجرای یکی از ساخته های “victor wooten” را آغازگر برنامه کنسرت خود قرار داده بود.

انتخاب قطعه ای از “victor wooten” برای آغاز این برنامه نشان از عزم آرین کشیشی برای گام نهادن در عرصه ای است که به واسطه تعدد ستارگان آن برای آرین کشیشی جوان بسیار چالش برانگیز خواهد بود. تو گویی با این انتخاب آرین کشیشی یکی از برگهای برنده خود را در ابتدای بازی برای حریف رو کرد تا از همان ابتدا به مخاطب بگوید چه در چنته دارد.

قطعه دوم “Alaylughes” و از ساخته های جاودان “کومیتاس وارداپیت” آهنگساز بزرگ ارمنی بود. “Alaylughes” به معنای شال قرمز در زبان ارمنی است.

در این قطعه که در اصل برای کوارتت سازهای زهی توسط کومیتاس نوشته شده است، علاوه بر اجرای تحسین برانگیز آرین کشیشی در این قطعه، شاهد درخشش رضا آذرنژاد نوازنده ترومپت و اشکان نامداری نوازنده ساکسفون بودیم.

قطعه سوم با نام “شیخانی” از ساخته های دیگر آرین کشیشی بودکه رو در روی مخاطب اجرا شدکه به واسطه ریتم های آشنا!!! این قطعه با استقبال بسیار زیاد حاضرین روبه رو شد.

در قسمت بعدی این برنامه “رو به رو” ساخته نوازنده چیره دست پیانو حمزه یگانه اجرا شد که از نقاط برجسته این قطعه می توان به سولوهای بسیار زیبای سازهای بادی و اجرای خیره کننده تکنیک اسلپ روی گیتار باس اشاره کرد که بار دیگر اشاره به توانمندی های غیر قابل انکار آرین کشیشی داشت.

جدایی ساخته آرین کشیشی قطعه بعدی اجرا شده در این کنسرت بود. این قطعه مجالی بود تا آرین کشیشی مجدداً توانمندی های خود را در عرصه نوازندگی گیتار باس به رخ مخاطبان خود بکشد.

آرین کشیشی از معدود نوازندگان گیتار باس ایران است که دست چپ بسیار خوش استایلی دارد و مقوله مهم Economy of movment را به خوبی در انگشت گذاری های دست چپ خود رعایت می کند.

قدرت، ظرافت و استایل زیبای انگشتان دست راست این نوازنده و لهجه زیبا و بسیار شخصی سازش که نشان از فکر و ذهنیت خلاق و پویای آرین دارد ،بدون شک در سال های نه چندان دور آینده او را به عنوان هنرمندی مولف به موسیقی ایران معرفی خواهد کرد.

قطعه جدایی برای من یادآور اجراهای بسیار زیبای “Gurol agirbash”، نوازنده اسطوره ای گیتار باس ترکیه بود.

آرین کشیشی در این کنسرت میهمانی داشت که با ورود به صحنه مخاطبان را شگفت زده کرد. گویا قرار بود این کنسرت که با کمترین هیاهوی تبلیغاتی همراه بود یکی از خاطره انگیزترین اجراهای موسیقی در یک دهه اخیر باشد.

استاد در کنار شاگرد قرار گرفت تا این خاطره زیباتر و این کنسرت به یادماندنی تر شود.

میهمان این برنامه دارا دارایی بود. او بدون شک یکی از ۴ نوازنده برتر گیتار باس ایران است. حضور دارا دارایی در کنار آرین کشیشی باعث شد تا دارا دارایی یکی از ساخته های خود را به نام منشور را در کنار یکی از زیباترین قطعات گیتارباس که از ساخته های Raul midon بود اجرا کند. در قطعه مربوط به رائول میدون شاهد اجرای تحسین برانگیز تکنیک slap توسط آرین کشیشی بودیم.

در قسمت دوم برنامه که بعد از دقایقی تنفس اجرا شد قطعاتی با نام ” band for bend” و ” tin town” و”anastazia” و”smash” وdele yaman”جرا شد.

” band for bend” را نوازنده چیره دست و بسیار خوش فکر پیانو یعنی حمزه یگانه ساخته است. استفاده حمزه یگانه از ملودی هایی که در عین سادگی از زیبایی و عمق برخوردار است در پردازش بافت های ” homophonic” و ” polyphonic” این قطعه، در کنار هنرنمایی تحسین برانگیز و خلاقانه سهراب رمضان زاده بر روی ساز درامز این قطعه بسیار زیبا را برای مخاطبین شنیدنی تر کرد.

اجرای قطعه “tin town” ، ساخته زیبای اسطوره فقید نوازندگی گیتار باس ” jaco pastorius”، قسمت دیگر این برنامه بود. آرین کشیشی این قسمت از برنامه را با ساز بدون پرده یا “fretless” اجرا کرد. نوازندگی ساز گیتار باس بدون پرده چالشی پر دردسربرای هر نوازنده باس در هرکجای دنیا است. صدابرداری و صدادهی این ساز بروی صحنه علاوه بر توانمندی نوازندگی، نیازمند درک بالا و تسلط ابزارشناسانه کافیست. استفاده آگاهانه و توامند کشیشی از باس بدون پرده در کنار ریتمهای فانک زیبایی که توسط نوازندگی سهراب رمضانزاده اجرا شد. “tin town” زیبای “jaco pastorius” را بمثابه یک “funk” بسیار زیبا پیشکش مخاطبین کرد.

“Anastazia” اثر ” stefano di battista”، نوازنده ساکسفون و جزیست ایتالیایی قطعه دیگری بود که توسط هومن نامداری برای این کنسرت تنظیم شده بود. حق مطلب ادا نشده است اگر به درخشش تحسین برانگیز رضا آذرنجات نوازنده ترومپت و هومن نامداری نوازنده ساکسفون در این قطعه و در تمام کنسرت اشاره ای نکنیم.

قطعه ” smash” در بخش بعدی این کنسرت تقدیم مخاطبان شد. مهم ترین ویژگی اجرای این قطعه جدا از هر مساله دیگری توانمدی ملودی نوازی دور از انتظار آرین کشیشی روی ساز باس ۶ سیم است. ساز باس ماهیتا سازی ریتمیک است و عموما در تقابل با ساز درامز فرصت پرداختن به جنبه های زیبایی شناسانه و خلاقانه را میابد. در ذات سازی مناسب سولونوازی نیست. اما بعد از اینکه عرصه موسیقی جهان شاهد تولید سازهای گیتار باس بیش از چهار سیم بود، نوازندگان این ساز مجال و فرصت مناسب تری را برای هنرنماییها و ملودی نوازیهای خود یافتند. در مجموع بواسطه اینکه صدا دهی این ساز به هر شکل رنج صداهای بم را شامل میشود پرداختن به ایده های ملودیک برای هر نوازنده باسی نیازمند درک بالا و شعور ملودیک بالایی است. خوشبختانه قطعه ” smash” فرصت مناسبی بود آرین کشیشی خود را در این عرصه نیز اثبات کند.

اجرای قطعه ای بی نام و قطعه ” dele yaman” شاهکار جوادانه کومیتاس پایان بخش کنسرت ” پروژه آرین کشیشی” بود.

شنیدن قطعه ” dele yaman” برایم بسیار جذاب و شیرین بود. در نسخه اصلی تصنیف شده توسط کومیتاس ساز بالابان حضوری بسیار پررنگ دارد. این قطعه از قطعات بسیار محبوب من است و شنیدن آن در هر لحظه و در هر سبکی برایم جذاب و دوست داشتنی است. این قطعه آوازی بصورت یک کوارتت برای بالابان نوشته شده که در زمانهای مختلف توسط هنرمندان گوناگونی در سبکهای مختلف بازتنظیم و اجرا شده است. که میتوان به اجرای مشترک “aylin goyan ” و “aidin davoudi” در سبک راک فیوژن، و اجرای مشترک “isabel bayrakdarian” با همراهی کوارتت دودوک “minasyan” بعنوان نمونه های از بهترین اجراهای این اثر اشاره کرد.

در تنظیم مربوط به ” پروژه آرین کشیشی” ایفای نقش کوارتت دودوک بر عهده دو ساز ترمپت و ساکسفون بود. که به زیبایی اجرا شد.

در مجموع اجرای “پروژه آرین کشیشی” بسیار بالاتر از استانداردهای رایج در ایران انجام شد. که شعور بالای تک تک اعضای این ارکستر، تسلط ستودنی نوازندگان بر روی سازهایشان و تقابل و همفکری عمیق بین این آعضا از مهم ترین عوامل رسیدن به چنین حدنصابی است.

آرین کشیشی را در این کنسرت نوازندگان زیر همراهی می کردند:

رضا آذرنجات: ترومپت

هومن نامداری: ساکسفون

سهراب رمضان زاده: درامز

حمزه یگانه: پیانو

دارا دارایی: نوازنده میهمان باس

ای کاش آرین کشیشی قدری نسبت به تقویت روحیه و اعتماد به نفس خود بکوشد و بتواند به استرس های خود غلبه کند. او جوان است و تجربه زیادی در اجراهای صحنه ای ندارد. اما به هر حال باید بداند که ناخواسته این اعتماد به نفس از دست رفته و استرسی که در تمام وجودش موج میزند به مخاطبان او منتقل می شود و از زیبایی های اجراهای تحسین برانگیزش به حد بسیار زیادی می کاهد.

سازهایی مانند گتار الکتریک و گیتار باس گاها با نقص فنی خاصی که اصطلاحا آنرا ” earth” می نامند روبرو می شوند. ای کاش قبل از اجرا این نقص که در یکی از سازهای آرین وجود داشت برطرف می شد. و یا با تمهیداتی از شدت آن کاسته می شد.

اما به جرات می توان گفت کسانی که در دو اجرای این کنسرت در تالار فارابی حضور یافتند شاهد یکی از بهترین اجراهای “jazz – fusion” در چند سال اخیر بودند.