زنده یاد دکتر ساسان سپنتا در کتاب «تاریخ تحول ضبط موسیقی در ایران» در فصل «دستگاه اولیه ضبط و پخش صوت با ورق قلع» می نویسد: «آرزوی ماندگار کردن صوت یکی از آرزوهای دیرین بشر بوده است. البته برخی ممکن است تصور کنند که سرگذشت دستگاه اولیه ضبط و پخش صوت با جعبه های اساطیری […]

هنگامی که سوم آبان ماه «ساسان سپنتا» پس از نزدیک به شش دهه نوشتن و پژوهش در حوزه موسیقی و فرهنگ نامش در تاریخ این برو بوم جاودانه شد برآن شدیم با همکاری پژوهشگران نسل‌های بعد از سپنتا، همچون شاگردان روح‌الله خالقی و نسل‌های بعدی، ویژه نامه ای را به این پژوهشگر فقید اختصاص دهیم، چراکه از شاگردان صبای بزرگ و همنسلان سپنتا معدود افرادی باقی مانده‏اند که به علت کهولت سن امکان مصاحبه با آنها فراهم نبود. تاریخ هیچ‌گاه نوشته‌ها و مخصوصا دستاوردهای تحقیق و پژوهش او در بازیابی اصوات ضبط شده بر استوانه‌های مومی به ابتکارش را از یاد نخواهد برد. کاری که تا آن روز سابقه نداشت و صد حیف که بسیاری از صفحات بازیابی شده و نایابش هنوز به انتشار نرسیده‌اند.
+ارفع اطرایی: مطالعات و تحقیقات معتبر استاد سپنتا در فرهنگ موسیقی ایرانی در زمینه نام‌آوری و نان‌آوری نبود

+آروین صداقت‌کیش: سپنتا یکی از واپسین‏ها بود