مستند «شهیدی، عود، آواز» درباره زندگی و فعالیت هنری عبدالوهاب شهیدی؛خواننده و نوازنده برجسته عود با تهیه کنندگی و کارگردانی هومن ظریف به مرحله تدوین نهایی رسید.

سبحان مهدی‌پور خواننده و حسین بهروزی نیا از نوازندگان برجسته عود به دیدار استاد عبدالوهاب شهیدی رفتند.

بهنام موحدان (پندار): یک هنرمند تا آنجا هنرمند است که انسان است و هرکه را از این انسانیت بهره‌ای بیش باشد، با همان نسبت، آثاری والاتر پدید خواهد آورد و استاد عبدالوهاب شهیدی یکی از هنرمندان والامقام موسیقی این سرزمین با گنجینه‌ای از زیباترین آثار بدیع هنری، امروز سمبل اخلاق و انسانیت و پایداری در فرهنگ موسیقی اصیل ایران است. با این هنرمند بزرگ و استاد صاحب سبک موسیقی آوازی گفت‌و‌گویی صمیمانه داشتیم که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.

از روزی که در مراسم سی و یکمین سالگرد مرحوم اسماعیل مهرتاش توانستم استاد عبدالوهاب شهیدی را ملاقات کنم چند سالی هست که در فکر مصاحبه با او هستم و این اواخر سوال‌هایی دارم که حتما باید از او بپرسم. سوال‌هایی درباره اختلاف هنرمندان شاخص برنامه گلها با استاد سایه یا ساز عود و نواخته‌های او؛ درباره ردیف استاد مهرتاش و برخی آوازهای این رپرتوآر که منجر به اختلافاتی بین شاگردان مرحوم مهرتاش شده است. با پیگیری‌های زیاد به لطف عروس مهربان استاد شهیدی قرار مصاحبه تنظیم می‌شود، اما از آنجا که استاد از درد سیاتیک و زانو رنج می‌برند قول می‌دهم در کوتاه‌ترین زمان ممکن مصاحبه را به انجام برسانم و سعی می‌کنم در فرصت اندک هرچه می‌توانم، بپرسم، حتی اگر پرسش‌ها در ادامه یکدیگر نباشند. محبت و بزرگواری استاد آنقدر بود که هر چند حال خوشی نداشت و از روزگار دلگیر بود تک‌تک سوال‌ها را با دقت و تمرکز پاسخ داد.
+ابتهاج که آمد همه چیز را سامان داد
+پیرنیا برنامه «گلها» را مانند یادگاری گذاشت که تا ابد می‌ماند
+از ایران رفته بودم که برنگردم اما مردم نگذاشتند و نامه نوشتند و اصرار کردند و قسم دادند که دیگر از غربت بلند شدم آمدم
+منی که آواز بلد بودم و می‏خواندم چه گلی به سرم زدند که به کس دیگری که من می‌خواستم به او یاد بدهم به سرش بزنند!

با دلوم بازی نکن…»، این نوای خاطره‌انگیز با صدای عبدالوهاب شهیدی از آخرین بازماندگان نسل طلایی موسیقی ایران سال‌ها زمزمه شده است. اهل موسیقی متفق‌القولند که عبدالوهاب شهیدی میراث‌دار خلف آموزه‌های استادان قبل و هم‌دوره خود است و آثارش می‌تواند مرجعی معتبر برای دانشجویان و علاقه‌مندان موسیقی ایران باشد. این روزها این موسیقیدان پیشکسوت در بستر بیماری است و احوال خوشی ندارد. او فراموش شده و با بی‌مهری روزگار دست‌وپنجه نرم می‌کند.
+من ساز سنتور را انتخاب کرده بودم و مدت‌های مدیدی سنتور می‌زدم ولی بعد سنتور را کنار گذاشتم و به طرف عود رفتم چون خیلی از صدایش خوشم می‌آمد و خیلی هم زحمت کشیدم تا توانستم میدانی برای این ساز باز کنم تا معروف شود