زینب مرتضایی فرد : درباره شیوه خوانندگی زنده یاد گلچین و همینطور خلق و خو و نگاه ایشان به مسائل مختلف گفت و گویی با علی جهاندار، داوود گنجه ای، سالار عقیلی، فاضل جمشیدی و علی تفرشی انجام داده ایم. که در ادامه می توانید دنبال کنید.
+یادداشتی از سید عباس سجادی | گلچین بازمی گردد
+سالار عقیلی: گلچین از هیچ کس تقلید نکرد
+فاضل جمشیدی: پاداش مردی که به کاباره نرفت، چه بود؟
+علی جهاندار: کمتر کسی در موسیقی کشورمان وجود داشته که تا این حد مورد توجه، علاقه و تایید بزرگان موسیقی باشد
+علی تفرشی: در نوجوانی محو صدای نادر گلچین در رادیو شدم
+داوود گنجه ای: گلچین هرگز به هنر نگاهی مادی نداشت

علی عظیمی‌نژادان: شاید بتوان گفت که نادر گلچین به همراه غلامحسین بنان و عبدالوهاب شهیدی در زمره خوانندگانی بودند که نوای آوازشان بیش از بقیه خوانندگان ایرانی با فضای روشنفکری و فرهنگی هنری دوران مدرن همخوانی داشت. او گرچه صدای آنچنان وسیع و پرقدرتی نداشت اما از لطافت زیادی برخوردار بود. نادر گلچین به جای استفاده از تحریرهای متنوع و مداوم در کارهای آوازی‌اش بیشتر از ویبره و غلت‌ها استفاده می‌کرد و بیش از تکنیک‌های‌پیچیده آوازی بر ارایه درست و واضح از شعر متمرکز بود. اما به هرحال شیوه بیانی و نحوه خوانش وی خاص خودش بود؛ شیوه‌ای سهل و ممتنع با تمرکز بر نوآوری. اهالی فرهنگ و هنر و عموم جامعه ایران هنوز خاطرات خوشی از بسیاری از آثار وی دارند کارهایی چون کوچه باغ (ساخته حسن یوسف زمانی)، من دیگه بچه نمی‌شم (ساخته عماد رام)، نوای کاروان (ساخته عباس خوشدل)، بوی بهار (ساخته عماد رام)، گریز (با شعری از ابتهاج و آهنگی از فریدون شهبازیان) و قصه شهرعشق (ساخته هادی آزرم و با تنظیم اسماعی +بیش از همه تحت تاثیر ٢ خواننده مرد آن زمان بودم؛ یکی شادروان استاد بنان و دیگری مرحوم منوچهر همایون‌پور
+ اگر در این مملکت کاره‌ای بودم و دستم برای خیلی از کارها گشوده بود، حتما دستور می‌دادم که در تمامی سرسرای اماکن هنری، تندیسی از شادروان عماد رام ساخته شود
استعداد خوانندگی‌ام از ١٢ سالگی شکوفا شد
+در هیچ کلاس آوازی شرکت نکردم

مراسم تشییع پیکر زنده یاد نادر گلچین خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی یکشنبه دوم مهرماه با حضور تعداد زیادی از مردم و هنرمندان در تالار وحدت برگزار شد.+کامبیز روشن روان: نادر گلچین از معدود شخصیت های موسیقایی ماست که هیچ وقت ندیدم از شرایط نامطلوب موسیقی گله و شکایت کند
+حمیدرضا نوربخش: نادر گلچین تلفیق شعر و موسیقی و مدیریت صدا را با هم داشت

استاد «نادر گلچین» خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی، ظهر روز جمعه ۳۱ شهریور ماه براثر بیماری سرطان ریه در بیمارستان گاندی دار فانی را وداع گفت.
+سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان» درگذشت استاد «نادر گلچین» را به دوستداران و خانواده این هنرمند و جامعه هنری ایران تسلیت می گوید

مجله صدا – زینب مرتضایی فرد: حال خوشی ندارد، حنجره اش مشکل پیدا کرده و به سختی حرف می زند، گمان نمی کنم با این شرایط بخواهد صحبت کند، اما موضوع مصاحبه را که می شنود انگار نمی تواند نه بگوید. «مرغ سحر» گویی سالهاست توانسته آنقدر با همه ما همراه باشد که نتوانیم از این عبارت دو کلمه ای به سادگی بگذریم. ما که هیچ، نادر گلچین که دیگر جای خود را دارد. خواننده ای که هر چند سالهاست نمی خواند اما صدایش از روزگار فعالیتش به یادگار مانده و گواه آن است که یکی از خوانندگان برجسته موسیقی ایرانی است. او دومین خواننده ای است که قطعه «مرغ سحر» را اجرا کرده و بی شک خاطرات زیادی از آن دوران دارد. با او درباره این موضوع گفت و گویی انجام دادیم.

+خواندن «مرغ سحر» لطایف و ظرایف خاصی را می طلبد و کار هر کسی نیست
+«مرغ سحر» درد هر زمانه ای است
+خوب و بد را ذائقه مخاطب مشخص می کند
+بازخوانی ها یک نوع تقلید خوب است برای شرایط موسیقی ما، موسیقی که مدام به سمت پاپ تر شدن پیش می رود و بخش ملی اش کمرنگ تر می شود

مراسم یادبود استاد نادر گلچین شب چهارشنبه هشتم اردیبهشت در تالار وحدت از سوی موسسه فرهنگی هنری راد نواندیش با حضور معاون هنری وزیر ارشاد و تعداد زیادی از هنرمندان برگزار شد.
+در ادامه عکسهای «المیرا بابایی» از این مراسم را دنبال کنید

آیین تجلیل و نکوداشت «نادر گلچین» استاد مطرح موسیقی کشورمان به عنوان خواننده پیشکسوت، تحت عنوان «بوی بهار» در تالار وحدت برگزار خواهد شد.
+این مراسم به همت واحد موسیقی مؤسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش» برگزار خواهد شد
+اطلاعات بیشتر جهت حضور علاقه مندان در این مراسم

زندگی هنرمندان صرفا آتش‌بازی‌های بی‌پایان، جشن‌های بی‌کران و تشویق‌های بی‌امان نیست. یا اگر باشد برای سراسر ایام عمر نخواهد بود. بسیارند هنرمندانی که چند فرازی از زندگی‌شان سرشار از شهرت و سرور بوده اما امروز خلوت‌گزیدگی را به هر کاری ترجیح می‌دهند.

+فاجعه زمانی رخ می‌دهد که از ریشه‌ها دور شویم

+امروزه اغلب مردم به شنیدن ترانه‌ها و به ویژه ترانه‌هایی که بسیار تند و ریتمیک هستند، تمایل نشان می‌دهند که این موضوع یک فاجعه است.

+ما باید اساس موسیقی خودمان را حفظ کنیم و بعد به تزیینات آن بپردازیم، اگر گوش شنونده از ریشه‌های آواز ایرانی دور شود، فاجعه رخ می‌دهد