پرواز همای
پرواز همای خواننده موسیقی ایرانی، عصر روز شنبه هفتم آذرماه در گفتگو با برنامه نیستان رادیو فرهنگ، از زندگی و آثار هنری‌اش گفت.
پرواز همای در بخشی از صحبت‌هایش به توضیحاتی در مورد آواز لیریک پرداخت و گفت: «اپرا به دوره‌های متفاوتی تقسیم می‌شود. از ۵۰۰ سال به بعد، اپرا یک‌شکل دیگری به خود می‌گیرد و آواز در خواننده‌ها به چند دسته تقسیم می شود، نخست به صداهای متفاوت و سپس به ژانرهای متفاوت یعنی دراماتیک، لیریک و … که من بخش لیریک را که خیلی بخش شاعرانه‌ای است، انتخاب کرده‌ام، آنجا نوع نگاهشان به موسیقی به‌خصوص در آواز کاملاً متفاوت از آن چیزی است که ما در اینجا یاد گرفتیم.»
ایشان ادامه داد: «من به دلیل اینکه از تئاتر به موسیقی آمدم، همیشه یک گرایش فازی داشتم به همین خاطر اپرا را انتخاب کردم و فعلاً تازه شروع کردم که در این رشته درس بخوانم و فکر می‌کنم اپرا آن خواسته‌های درونی من را راحت‌تر می‌تواند بیان کند تا آواز. ضمن اینکه خوبی اپرا این است که تکنیک‌هایی که در ان وجود دارد از آدم، خواننده می‌سازد. هم از نظر هم‌زبانی‌اش با بازی و هم نوع پیشرفت موسیقی‌ای که در اروپا وجود دارد به‌ویژه در اپرا که ایتالیایی‌ها خیلی به آن معروف هستند.»
همای افزود: «من به‌عنوان بازیگر خودم دو اپرا نوشتم. یکی از آن‌ها اپرای موسی و شبان است که مردم در ایران خیلی گوش کردند و می‌شناسند و خودم نقش شبان را اجرا کردم و یک اپرای دیگری هم نوشته‌ام به نام عشق و عقل و آدمی که جنگی بین عقل و عشق در درون انسان از کودکی تا پیری است که این اپرا هم در اروپا و آمریکا اجراشده است و خودم نقش آدم را برعهده داشتم.»
خواننده آلبوم در شب گیسوان تو در مورد وضعیت اپرا در ایران این‌گونه توضیح داد: «ما در ایران اپرا به آن شکل نداشتیم و هنوز اتفاق تاریخی به‌عنوان اپرا در ایران نیفتاده است که معنی واقعی اپرا را داشته باشد. باید در ابتدا اپرا را یاد گرفت و بعد برای نوشتن آن اقدام کرد. کاری که ما تا به امروز کرده‌ایم فقط یک خواستنی بوده است که به آن فضا نزدیک شویم. من فعلاً شروع کردم که اپرا را یاد بگیرم و ۷ یا ۸ سال طول می‌کشد که بتوانم در این زمینه کاری انجام دهم.»
همای در بخش دیگری از صحبت‌هایش در مورد شغل کشاورزی صحبت کرد و گفت : «من تمام حال و روح و احساسی که دارم، برمی‌گردد به زادگاهم و احساسی که آنجا داشتم و آن فضایی که انجا شروع کردم. هنوز هم کشاورز زاده هستم به خاطر اینکه پدر و مادرم هنوز کشاورز هستند و در روی زمین کار می‌کنند و یکی از مقدس‌ترین و زیباترین شغل‌های هستی به نظرم کشاورزی است. من همین اپرای موسی و شبانی که خیلی هم مطرح شد را از ابتدا شعرش را در کوه‌های تالش گفتم و ملودی و موسیقی‌اش را آنجا نوشتم و کار را آماده کردم و بعد آمدم آن اثر را تنظیم کردم و اگر هم‌دلم بخواهد یک کار خوب بنویسم، دوست دارم در آن فضا کار کنم. پدرم خودش عاشق موسیقی بود و نی محلی می‌زد و پدربزرگم هم خواننده بود و می‌خواند، خانواده ام نقش مهمی در تقویت احساسم داشتند و من را به سمت موسیقی هدایت کردند.»
ایشان در ادامه صحبت هایش خاطرنشان کرد: «در دوران راهنمایی که با بچه‌ها در مسابقات گروه سرود شرکت می‌کردیم، اولین کار جدی‌ام را انجام دادم و آن‌هم انجام و اجرای موسیقی و نمایش در کنار هم بود. فکر می‌کنم کار ملاقات با دوزخیان باعث شد که خیلی سر زبان‌ها بیافتم و دیگر بعد از آن کارم خیلی سخت‌تر شد و سپس موسی و شبان و کارهای دیگر را نوشتم و روزبه‌روز کارم سخت‌تر شد زمانی که ذائقه مردم به سمت آرتیستی گرایش پیدا می‌کند، دیگر کار آدم سخت‌تر می‌شود. در گذشته خیلی تجربه نداشتم و آن کارهایی را که اشکال بود را نمی‌دیدم من متأسفانه دلم می‌خواست که کارهایم سریع‌تر منتشر شود اما اکنون شاید برای یک آلبوم ترجیح بدهم یک سال وقت بگذارم و این کار من وسواس نیست بلکه حساسیت است اما کارهایی هم بوده است که نباید منتشر می‌کردم و پر از اشکال بوده است و اکنون‌که آن کارها را گوش می‌دهم متوجه می‌شوم که چرا بعضی از افراد از کارهایم انتقاد می‌کردند. متأسفانه فضای آموزش در کشور به آن صورت فراهم نیست که انسان از سنین کودکی برود آموزش ببیند و وقتی به یک سن انتشار آلبومش می‌رسد، دیگر به پختگی کامل برسد. در فضای جامعه ما این بستر فراهم نیست و ما آزمون‌وخطا هستیم و یعنی آن‌قدر باید خطا کنیم تا کم‌کم خوب شویم. نود درصد بچه‌هایی که اینجا کار می‌کنند، همه آزمون‌وخطا هستند بالاخره آن‌قدر باید تلاش کنند تا یک بخش کارشان یک جرقه‌ای بخورد، باید در یک کلام گفت که آموزش در جامعه ما به آن شکل وجود ندارد.»
پرواز همای در پایان این گفتگو اعلام کرد: «من به خانواده‌های هنرجویان موسیقی توصیه می‌کنم اگر می‌خواهند فرزندانشان را به دنیای موسیقی وارد کنند، از سن ۸ و یا ۹ سالگی کودکان را در آموزشگاه‌های موسیقی ثبت نام و با پیانو هم این کار را شروع کنند. هر سازی که قرار است بنوازند را انتخاب کنند اما تا ۷ و یا ۸ سال، فقط پیانو بنوازند و اصلاً به این فکر نکنند که این‌ها قرار است خواننده شوند و یا ویولنیست فقط تا ۷ و یا ۸ سال با پیانو کار کنند! تنها سازی که گوش را بدون خطا به ما آموزش می‌دهد، پیانو است، چراکه کوک آماده است و با پیانو همزمان با موسیقی، صداهای مختلف و آکوردها را می‌شنوند و ناخودآگاه سلفژ و خوانندگی‌شان خوب می‌شود و موسیقی و رپرتوارهایی که اجرا می‌کنند همه منطقی‌ترین و بهترین رپرتوارها است. بعد از ۷ و یا ۸ سال تصمیم بگیرند که بروند یک سازی را انتخاب کنند!»
دیدگاهتان را بنویسید