صدیق تعریف
پدر او خیاط بود و مادر وی هنر قالی‌بافی می‌دانست. به گفته خودش به دلیل داشتن صدای خوش اغلب مورد تشویق قرار می‌گرفت و همین زمینه‌ای شد برای اینکه خوانندگی را به صورت جدی دنبال کند. وی در خاطره‌ای نقل می‌کند که روزی پشت ساختمان دانشکده هنرهای زیبا در جمع دوستانش مشغول خواندن بوده که می‌شنود مردی برای وی دست می‌زند. آن مرد پس از تشویق او، خود را ایرج پزشکزاد معرفی می‌کند. این گونه برخوردها الهام‌بخش وی برای ادامه راه موسیقی بود.
صدیق تعریف در دوران فعالیت هنری اش با هنرمندان سرشناس بسیاری از جمله محمدرضا لطفی (در آلبوم چاووش ۱۰ (به یاد طاهرزاده) که اولین اثر باصدای تعریف بود)، جلال ذوالفنون (در آلبوم شیدایی)، حسین علیزاده، فرهاد فخرالدینی و حسین یوسف‌زمانی همکاری داشته است. از میان شاگردان او نیز می‌توان به سالار عقیلی اشاره کرد. وی تصنیف‌های بسیار زیبایی را تاکنون اجرا کرده که از میان آن‌ها می‌توان به تصنیف یاران (شعر فریدون همراه در آلبوم شیدایی) اشاره کرد.
اولین اثر صدیق تعریف به یاد طاهرزاده (در گذشته با نام چاووش ۱۰ شناخته می‌شد) می‌باشد که توسط گروه شیدا و عارف به سرپرستی محمدرضا لطفی اجرا شده است.
از دوران دبیرستان در تئاترهای دانش‌آموزی بازی می‌کرد و پشت صحنه یا روی صحنه آواز نیز می‌خواند و معمولاً از خوانندگانی چون ایرج یا گلپایگانی تقلید می‌کرد. در سال ۱۳۵۴ به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۵۹ در رشته هنرهای نمایشی فارغ‌التحصیل شد. از جمله اساتید وی در دانشکده می‌توان به بهرام بیضایی، هوشنگ گلشیری، شمیم بهار، گلی ترقی، میرفندرفسکی، سمندریان و داریوش آشوری اشاره کرد.
اولین اثر صدیق تعریف به یاد طاهرزاده (در گذشته با نام چاووش ۱۰ شناخته می‌شد) می‌باشد که توسط گروه شیدا و عارف به سرپرستی استاد محمدرضا لطفی اجرا شده است. خود تعریف در یکی از مصاحبه‌هایش پس از مرگ محمدرضا لطفی گفته بود که: در سال ۱۳۶۳، یعنی حدودا ۳۰سال پیش لطفی مرا برای همکاری دعوت کرد و «دستم بگرفت و پا به پا برد» و آن کار سنگین و سترگ به یاد طاهرزاده را با دقت و صبوری و عشق به من آموخت. صدیق تعریف در این مصاحبه محمدرضا لطفی را مصداق یک استاد کامل نامید. این اثر ابتدا توسط کانون چاووش منتشر شده بود و در فهرست مجموعه ۱۲ آلبوم چاووش قرار داشت و امروزه توسط موسسه فرهنگی و هنری آوای شیدا زیر نظر محمدرضا لطفی بازنشر شده است.
در بدو ورود به دانشگاه از طریق جلیل عندلیبی به استاد برجسته آواز محمود کریمی معرفی شد و از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶ نزد وی به فراگیری آواز پرداخت. همچنین از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۷ نزد استاد رضوی سروستانی با مکتب و شیوه آوازی حسین طاهرزاده به روایت نورعلی برومند آشنا شد. پس از آن در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۴ در کانون چاووش به یاری نصرالله ناصح پور با شیوه و سبک آوازی عبدالله دوامی آشنا شد. در همین زمان در سال‌های ۱۳۶۱ و ۱۳۶۲ با شیوه و سبک مکتب حسین طاهرزاده به اهتمام محمدرضا لطفی بیش تر آشنا شد. سال ۱۳۶۲ همراه بود با اجرای اولین کنسرت رسمی صدیق تعریف و ارایهٔ اولین آلبوم موسیقی او به نام “چاووش ۱۰” (که امروزه با نام به یاد طاهرزاده در دسترس می‌باشد) در دستگاه سه گاه باهمکاری گروه‌های شیدا و عارف به سرپرستی محمدرضا لطفی که شامل بازسازی یکی از آوازهای استاد طاهرزاده بود. وی در سال ۱۳۶۴ چند تصنیف کوتاه بر روی رباعیات ابوعلی سینا در سریال ابن سینا با آهنگ سازی فرهاد فخرالدینی اجرا کرد. از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ قطعات و تصنیف‌های استادان قدیمی را در محضر استاد علی اصغر بهاری فرا گرفت. در همین زمان از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۳ نزد مجید کیانی با مکاتب و شیوه‌های آوازی قدیمی ایران آشنا شد و از سال ۱۳۷۲ تا سال ۱۳۷۵ نیز از محضر استاد رجب امیری‌فلاح بهره برد.
تعریف از سال ۱۳۶۴ تا هم اکنون تدریس و تعلیم آواز ایرانی می‌کند. همچنین از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ در دانشکده تئاتر و سینمای دانشگاه سوره ودانشکده موسیقی دانشگاه هنر نیز به تدریس موسیقی و آواز پرداخت.
او در طول کار حرفه‌ای خود با موسیقی دانانی چون محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، حسین دهلوی، فرهاد فخرالدینی، جلال ذوالفنون، حمید متبسم، مجید درخشانی، حسین یوسف‌زمانی، گروه همنوازان و گروه کامکارها همکاری کرده است. همچنین هنرمندانی چون سالار عقیلی، حسین علیشاپور، امیر اثنی عشری، مهدی کلاهدوز و… از جمله شاگردان وی بوده‌اند.
دیدگاهتان را بنویسید