«محمد ذاکرحسین» یکی از خواننده‌هایی است که طی سال‌های اخیر تجربه‌های گوناگونی در سبک‌های مختلف موسیقی داشته است.
به نقل از موسیقی ما، ذاکر حسین با آهنگسازان و گروه‌های مختلف تجربه همکاری داشته و آثاری را هم با موسیقی خودش منتشر کرده است. او قصد دارد به زودی آثار جدیدی را منتشر کند و به همین بهانه چند دقیقه‌ای با او گپ زدیم که در ادامه می‌خوانید:
*چرا مدتی است که انتشار کارهایتان متوقف شده است؟
انتشار کارهای من متوقف نشده بود و نمی‌دانم چرا چنین تصوری دارید! امسال و سال گذشته دو آلبوم از من منتشر شد که فکر می‌کنم خبرگزاری‌ها زیاد روی آنها کار نکردند. یکی از آنها آلبوم «نشان روی تو» بود که سال گذشته با آهنگسازی «کاوه پیمان» در سایت «بیپ تونز» به صورت مجازی منتشر شد. پیش از آن هم آلبوم «خلوتگاه من» با استاد شناسا را داشتیم و یکی دو ماه قبل هم آلبوم «بیدارشو» را با کاوه پیمان عزیز ارائه کردیم. سایر آثار هم از جانب من به صورت تک آهنگ منتشر شده بود.
*همین موضوع عدم اطلاع رسانی کافی شاید باعث شده است که من در جریان انتشار آثارتان نباشم. برای رفع این موضوع برنامه‌ای دارید؟
برنامه‌ریزی‌هایی انجام دادیم ولی فعلاً انتشار تک آهنگ‌ها راحت‌تر است چون زمانی که یک نفر هزینه‌های آلبوم را متقبل می‌شود دیگر بودجه‌ای برای نشر و تبلیغ آلبوم برایش باقی نمی‌ماند. تا الان هم آلبوم‌هایی که منتشر شده مربوط به کنسرت‌هایی بوده است که پیش از دوران کرونا داشتیم و در این دوران فرصت نشر آنها به دست آمد. اما قطعاً برای آینده می‌خواهیم روی خبرگزاری‌ها حضور خوبی داشته باشیم. البته شرکت‌های ناشر باید این بخش را درمی‌یافتند ولی به هرحال می‌خواهیم برنامه‌ریزی دقیقی داشته باشیم.
*در فصل جدید کارهایتان با چه هنرمندانی همکاری خواهید کرد؟
من نوازنده تار هستم و خودم را بچه هنرستان می‌دانم. تقریباً تمام کارهایی که تا الان از من ارائه شده است، بازخوانی یا بازتنظیم کارهای قدیمی بوده است که اکثر این تنظیم‌ها را دوست عزیزم «ساسان هاشمی» انجام داده است. آن کارها از آن حالت سازبندی موسیقی ایرانی دورتر می‌شوند و به سازبندی موسیقی الکترونیک نزدیک می‌شوند. حتی چند کار که در دست انتشار دارم نزدیک به موسیقی راک هستند. چند کار ارکسترال یا کوارتت و کویینتت زهی بوده است که با دوستان عزیزم «سهند شعیب‌زاده» یا «رهام شناسا» در حال ادامه فعالیت هستم.
*در بخشی از صحبت گفتید که انتشار تک‌آهنگ راحت‌تر است ولی بازار رقابت در این بخش بسیار سخت است.
به دلیل اینکه تولید این بخش راحت‌تر است طبیعتاً تعداد کارها هم بیشتر می‌شود. در این بازاری که از هر دری، سخنی و از هر جایی یک موسیقی می‌شنوید دیده شدن خیلی سخت است. اما به نظر من کاری که از لحاظ کیفی در یک حد استاندارد باشد قطعاً مخاطب خودش را پیدا می‌کند. به نظر من آهنگی که حرفی برای گفتن داشته باشد حتی اگر روند پخش دیگران را پیش نگیرد می‌تواند پخش خوبی داشته باشد.
*با توجه به سبک‌هایی که گفتید در حال تولیدشان هستید تا چه حد نسبت به کارهای سایر رقبا شناخت دارید؟
قطعاً کارها را جسته و گریخته می‌شنوم اما حس می‌کنم اگر اشخاص براساس اتفاق درونی خودشان و مطالعات و زندگی شخصی خودشان کار کنند بهتر می‌توانند اثری را تولید کنند که مختص خودشان است. حس می‌کنم یکی از دلایل شباهت کارهای این روزها، شنیده شدن کارهای دیگران است. ترجیح می‌دهم گاهی خودم را از شنیدن کارهای دیگر دور کنم تا بتوانم فضای شخصی خودم را در هنر به دست بیاورم و بکرتر فکر کنم.
*به غیر از این آهنگ‌ها برنامه‌ای برای انتشار آلبوم هم دارید؟
بیشتر برنامه من برای انتشار تک‌آهنگ است اما من چون شیرازی هستم همیشه دوست داشتم آلبومی را ارائه کنم که ترانه‌های محلی و اتفاقات فرهنگی خطه فارس را داشته باشد. این آلبوم فرهنگ عامه شیراز و خطه فارس را معرفی خواهد کرد.
*شما چند سال قبل در آهنگ «تندیسی از سراب» با گروه «دارکوب» همکاری داشتید. اما چه شد که آن همکاری ادامه پیدا نکرد؟
من در شیراز هستم و زندگی در پایتخت برای کسی عادت زیستی متفاوتی نسبت به محیط پیرامونش دارد سخت است. من بارها خواستم که به تهران کوچ کنم ولی واقعاً نشد. یکی از دلایل عدم همکاری با دارکوب دور بودن من از پایتخت بود. از سوی دیگر من خواننده‌ای نیستم که صرفاً تولیدات دیگران را بخوانم و دست به ملودی‌پردازی می‌زنم و گاهی پیش می‌آید که نسبت به کسانی که کارها را پیشنهاد می‌کنند، تفاوت سلیقه داشته باشید. فکر می‌کنم این هم یکی دیگر از دلایل بود. نه تنها گروه حرفه‌ای و خوب دارکوب بلکه با گروه‌ها و آهنگسازان دیگر قرارهایی برای همکاری داشته‌ایم اما به دلایلی که گفتم میسر نشده است.
*و کلام آخر؟
اکثر آلبوم‌هایی که تا الان منتشر کرده‌ام در ژانر موسیقی اصیل ایرانی و آنسامبل‌هایی است که به عنوان گروه‌نوازی موسیقی ایرانی می‌شناسیم. اما در این آهنگ‌ها سعی کردم قدم متفاوت‌تری بردارم. چرا که یک محتوای اصیل فرهنگی را با آن غنایی که نیاز دارد که موسیقی ایرانی و ادبیات ایرانی داشته باشد را در بستر تنظیم متفاوت داشته باشم. اثر جدیدی به نام «زلف پریشان» در دست انتشار دارم که یکی براساس تصنیف قدیمی عارف قزوینی است که یک مقدمه آوازی به آن اضافه کرده‌ام و بخش آخر آن که اوج آهنگ است را هم خودم اضافه کرده‌ام. به همین دلیل دوست دارم چنین اتفاقاتی رخ دهد. چرا که می‌خواهم این کارها نه صرفاً به عنوان بازخوانی اثر بلکه به عنوان برداشت آزاد از یک ریشه اصیل فرهنگی ارائه شود.
دیدگاهتان را بنویسید