دوتارنواز و خواننده مقامی خراسان در بستر بیماری

موسیقی ایرانیان – فرزانه ابراهیم‌زاده: چند ماهی است که دوتار «نورمحمد درپور» بر زمین مانده است. بیماری توان استاد بزرگ موسیقی مقامی خراسان را گرفته است. دشت‌های تربت‌جام این تابستان نوای «الله‌مدد» او را نشنیده. درمان‌های سخت، نفسی نگذاشته است تا او شوریدگی‌اش را در مقام نوایی در سیم‌های دوتار بریزد. دوتار نواز و خواننده مقامی خراسان چند ماهی است که هرازچندگاهی در بیمارستان بستری می‌شود. برای کسانی که موسیقی ایرانی و موسیقی نواحی ایران را می‌شناسند؛ نام نورمحمد درپور با نام بزرگان موسیقی ایران گره خورده است. یکی از شناخته‌شده‌ترین نوازندگان و خوانندگان موسیقی خراسانی و تربت جام که نامش در رده استادان بزرگی چون حاج قربان سلیمانی و استاد محمدحسین یگانه، حسین سمندری و استاد ستارزاده و یکی از آخرین حلقه‌های اتصال موسیقی نواحی ایران به نسل تازه است. خرداد سال ۹۲ بود که نخستین نشانه‌های بیماری او را به بیمارستان امید مشهد کشاند. محمدفاروق درپور پسر استاد در گفت‌وگو با «شرق» درباره بیماری پدر می‌گوید: «از سوی پزشکان توموری در روده بزرگ تشخیص داده شد و بعد از جراحی، دوران شیمی‌درمانی آغاز شد. ایشان درحال‌حاضر درحال شیمی‌درمانی هستند. با توجه به اینکه ۱۲ جلسه باید تحت شیمی‌درمانی قرار گیرند؛ هرچندوقت یک‌بار در بیمارستان امید مشهد بستری می‌شوند و مراحل درمانی را می‌گذرانند. همین امروز (شنبه دوم شهریور) هم چون نوبت سوم شیمی درمانی‌شان بود در بیمارستان بستری شدند.»  اما این بیماری جز دردها و مشکلات زیادی که دارد، خرج هم دارد. هزینه‌هایی که مستمری ماهی ۱۴۰هزارتومان طرح تکریم هنرمندان پیشکسوت، حتما کفاف آن را برای کسی که حتی بیمه هم ندارد نمی‌دهد. محمدفاروق درپور ادامه می‌دهد: «پدرم را به دلیل بالابودن سن بیمه تامین‌اجتماعی نمی‌کنند. خود من با توجه به اینکه کارمند بهداشت و درمان هستم، ایشان را بیمه خدمات درمانی کرده‌ام. اما با وجود بیمه هر بار که بستری می‌شوند، فقط داروهای‌شان ۵۰۰ تا ۶۰۰تومان هزینه دارد. هزینه رفت‌وآمد و اقامت در مشهد و بیمارستان را هم باید حساب کرد.»

این در حالی است که این استاد موسیقی مقامی کشور منبع درآمدی جز موسیقی ندارد و ۷۰ سال در راه زنده نگه‌داشتن موسیقی تربت‌جام تلاش کرده است. او نیز مانند بسیاری از هنرمندان پیشکسوت هنر سنتی از هیچ‌گونه امکانات ویژه برای تامین زندگی و هزینه‌های درمانی‌اش برخوردار نیست. اما فقط هزینه‌های درمانی نیست. در این مدت تنها مسوولان فرهنگ و ارشاد اسلامی تربت جام حال و احوالی از استاد درپور پرسیده‌اند. البته پسر درپور می‌گوید که از تهران رییس مرکز موسیقی تماس گرفته است و از او احوالی پرسیده و قول‌هایی برای پیگیری روند درمانی داده است. قول‌هایی که باید امیدوار بود که در حد قول باقی نماند.  «نورمحمد درپور» سال ۱۳۱۰ در روستای «سرخ سرا» از توابع شهرستان باخرز متولد شد. صدای دلنشین و علاقه‌اش به موسیقی، باعث شد تا در کودکی در حضور استادانی چون حاج مرتضی پری، حاج عبدالصمد رسولی، دادخدا کبودانی، حاج‌اسماعیل‌علی خواجه، ملاپانید، ملایاسین مریدار درس دوتار و آواز ببیند و موسیقی مقامی را در سطح استادی به صورت سینه به سینه بیاموزد. درپور در جایی درباره آموختن هنر موسیقی گفته است: «دوتار را خودم یاد گرفتم. آنقدر زدم تا یاد گرفتم. آواز را اما پیش چندتا از استادان قدیمی آموختم. ملایاسین مریدار، ملادادخدا، ملاعیسی کبودانی، استادانم بودند. هزاران بیت از حفظ دارم که همه و همه یاد خداست…» او یکی از معدود خوانندگان و نوازندگانی است که مقام‌های عرفانی خراسان را به خوبی می‌شناسد و از آنها در آثارش استفاده می‌کند.