موسیقی ایرانیان – عفت نژادساکیان: آهنگساز خانه غریب معتقد است: «تمامی نهادها باید در حفظ اصالت و همچنین پیشرفت موسیقی ایرانی تلاش کنند وحمایت از موسیقی ایرانی را بعنوان یکی از سرمایه های فرهنگی ایران زمین همواره در الویت کاری خود قرار دهند.»
پویان بیگلر متولد سال ۱۳۶۱ در همدان است و دارای مدرک کارشناسی ارشد موسیقی از دانشکده هنر. او شاگرد استادی همچون محمدرضا لطفی، داریوش طلایی، شریف لطفی و محسن حجاریان بوده است. با این آهنگساز در خصوص وضعیت موسیقی اصیل ایرانی گفتگویی داشته ایم که در ادامه می توانید دنبال کنید.
چه چیز باعث شده که نسل جوان به سمت موسیقی پاپ برود؟
ببینید!این تا اندازه ای در کشور ما به دلایل اجتماعی طبیعی است ، زیرا که ما در ایران انتخاب نمیکنیم و بیشتر برایمان انتخاب میکنند ، این به این معنی است که در حوزه ی موسیقی ما انواع موسیقی فعال را در جامعه نداریم . همین دو سه نوع موسیقی که در جامعه هست هم از تبلیغات رسانه ای در کشور برخوردار نیست ، یعنی موسیقی که مردم جامعه ما استفاده میکنند ، موسیقی است که بیشتر وارداتی یا تجاری است البته منظور از موسیقی وارداتی موسیقی غیر ایرانی است که ممکن است در ایران تولید شده باشد ولی مربوط به ایران نیست ، میخواهم این موضوع را برایتان بگویم که ما در کشورمان تصمیم گیری کلان در حوزه موسیقی نداریم . یعنی مسئولین بخش فرهنگ و هنر برنامه ریزی دقیقی در راستای اعتلای موسیقی کلاسیک ایران به طور کوتاه مدت و یا بلند مدت ارایه نمیکنند . برایتان یک مثال مشخص میزنم جوانی که در خانواده خود از سبقه ی موسیقایی برخوردار نیست ،از کجا باید کوچکترین شناخت را حتی در زمینه ی شناسایی سازهای ایرانی بدست آورد؟ غیر از این است که باید ساز را در رسانه ببیند؟ در رسانه ملی که وجود ندارد ، پس موسیقی که یک جوان ایرانی بدان نیازمند است از کجا باید تامین شود ؟ او ناخواسته و نادانسته از رسانه های دیگر استفاده میکند و در آن رسانه ها برنامه ای برای شناخت و معرفی موسیقی ایران وجود ندارد چون بیشتر این رسانه ها بر پایه موسیقی های مصرفی و تبلیغاتی استوارند . من فکر میکنم ما در ایران مشکلمان اساسی است، یعنی مردم یا حتی برخی از موسیقیدانان جوانمان موسیقی ایرانی را نمیشناسند و کاربرد و جایگاه این موسیقی را نمیدانند، اثبات این گفته موسیقی است که امروز در جامعه تولید میشود که برخی از این آثار تنها با سازهای ایرانی و بر روی مد ها و دستگاهای موسیقی ایرانی ساخته میشوند اما کاربری پاپ دارند و کاملا شنونده های موسیقی پاپ را هدف میگیرند . دلیل این امر، هم به دلیل عدم حمایت موسیقی جدی از سوی نهادهای مربوط است و هم به دلیل عدم شناخت کافی از موسیقی ایرانی است.
سرپرست همنوازان نی داوود اظهار داشت:حال ما در یک هرج و مرج هنری هستیم که راه برون رفت از این بحران هنری سیاستگذاری های کلان و اقتصاص دادن بوجه و سرمایه برای راه اندازی تولید موسیقی جدی و حمایت رسانه ملی در بخش معرفی و ارایه شناخت به مخاطبین است. موسیقی تلویزیون میخواهد و گرنه نابود میشود ، موسیقی ما چندین سال است که از رسانه به طور جدی پخش نمیشود و این یکی از اصلی ترین دلایل عدم شناخت و انتخاب موسیقی های دیگر است .
آیا مرزبندی کردن موسیقی پاپ و سنتی صحیح است یا خیر؟
این دو نوع موسیقی تنها وجه مشترکشان فقط موسیقی بودنشان است ولی در کاربرد با یکدیگر متفاوت هستند . به این معنی که موسیقی پاپ به دنبال تامین کردن نیازهای روز و مصرفی جامعه است و قرار است دغدغه های توده مردم را با در نظر گرفتن سطح آگاهی کلی جامعه بیان کند ، البته این مربوط به تعریف واژه موسیقی پاپ است اما در همین حوزه موسیقی آثاری توسط آهنگسازانی برجسته تولید شده است که حاوی مفاهیم عمیق انسانی و اجتماعی بوده و جامعه نیز اقبال بسیار خوبی به این آثار نشان داده اند.شما خودتان میگوید موسیقی پاپ یعنی همگانی و روز وقتی میگوییم موسیقی روز منظور این است که باید برای تمامی مسایلی که به تور زنده در جامعه جریان دارد موسیقی تولید کنیم یعنی از فوتبال تا تبلیغات. تولید این موسیقی (پاپ) آهنگساز خودش را میخواهد ، شاعر خودش را میخواهد ، نوازنده خودش را میخواهد ، رهبر و تهیه کننده خودش را میخواهد ، اما در موسیقی کلاسیک (سنتی) علاوه بر مباحث جدی و اساسی قابل تعمق در جامعه ، موضوعات دیگری باید در ذهن پدید آورنده اثر وجود داشته باشد از فلسفه تا جامعه شناسی ، تاریخ و فرهنگ که مجموعا تخصص دیگریست .
بیگلر افزود:نکته دیگر در مورد تفاوت این دو بخش موسیقی استفاده از ابزارهاست ما متاسفانه بعضی اوقات در کشورمان از ابزارها در سر جای خود استفاده نمیکنیم ولی این موضوع در غرب بسیار دقیق اعمال میشود برای اجرای موسیقی پاپ در غرب سازهای الکترونیک ساخته شدند و شما نمیشنوید که فلان ارکسترسمفونیک چند ستاره با خواننده پاپ معروفی اثری را اجرا کنند اما در کشور ما بدون در نظرگرفتن مورد استفاده هر ساز در هر جایی از آن استفاده میکنیم یعنی گروهی از سازهای ایرانی موسیقی اجرا میکنند که دارای المانهای موسیقی پاپ است و فقط سازهای آن ایرانی است.صرف استفاده از سازهای ایرانی نمیتوان گفت که این موسیقی ایرانی است . اینکه بعضی بر این عقیده هستند که برای ترویج یک موسیقی در جامعه باید از طرح مباحث عمیق در موسیقی خودداری کرد و بخشهایی پاپیولار بدان افزود در دراز مدت بخش هنری موسیقی جدی را از بین خواهد برد . بطور کلی آمیختن موسیقی پاپ و سنتی رسالت اجتماعی هر یک از موسیقی ها را از آنها خواهد گرفت.
قرار نیست موسیقی ایرانی بجای موسیقی پاپ ایفای نقش کند یا بالعکس.
بله مرز بین موسیقی پاپ و ایرانی سنگ محک فرهنگ شناخت مردم کشور از موسیقی سرزمین خودشان است.
جایگاه موسیقی ایران را درخارج مرزهای ایران چگونه ارزیابی می کنید؟
من فکر میکنم تا مادامی که در کشور خودمان موسیقی دارای هویت نباشد در هیچ جای دنیا نمیتوان دارای جایگاه رفیع شد . برخی در این اشتباه هستند که موسیقی ایرانی با تلفیق و تغییر بر اساس نسخه هایی که از طریق مدیا و رسانه ها به ما القا میشود میتواند لقب جهانی شدن را به خود اختصاص دهد و یا با شبیه سازی میتوان تایید جامعه جهانی را گرفت .اما من چنین فکر نمیکنم .ما باید بتوانیم با در نظر گرفتن شرایط فرهنگی خودمان عضوی از جامعه موسیقایی جهان باشیم.
نقش خانه موسیقی را برای حفظ موسیقی اصیل چگونه ارزیابی می کنید؟
من فکر میکنم خانه موسیقی بیش از آنکه وظیفه حفظ اصالت ها را به عهده داشته باشد ، بیشتر باید در پی حفظ حقوق شهروندی هنرمندان موسیقی باشد .چون خانه موسیقی بیشتر نقش یک شورای صنفی یا سندیکایی موسیقی را باید داشته باشد ، اما این وظیفه بدین معنی نیست که خانه موسیقی نباید از موسیقی ایرانی بطور اخص حمایت کند بلکه تمامی نهادها باید در حفظ اصالت و همچنین پیشرفت موسیقی ایرانی تلاش کنند وحمایت از موسیقی ایرانی را بعنوان یکی از سرمایه های فرهنگی ایران زمین همواره در الویت قرار دهند.
دیدگاهتان را بنویسید