موسیقی ایرانیان – آرتین ولی الهی: چند روز پیش قطعه ای با صدای «یغما گلرویی» ترانه سرای نام آشنای کشور به نام «من و تو و مردم» در فضای مجازی منتشر شد و واکنش های مختلفی را نیز میان مخاطبین به همراه داشت. نکته ی حائز اهمیت در خصوص این قطعه، این است که ترانه ی «من و تو و مردم» چند سال پیش در آلبوم خواننده دیگری شنیده شده است. «شاهین امیری» که این قطعه را با ترانه ای از «یغما گلرویی» در آلبوم «بهترین خبر» گنجانده بود، حال از این حرکت یغما ابراز تأسف و تعجب می کند و نسبت به آن معترض است. امیری یادداشتی در اختیار ما قرار داده است و درباره ی این قضیه توضیحاتی ارائه نموده و از یغما به خاطر حرکت غیر حرفه ای اش گلایه کرده است. این یادداشت را در ادامه بخوانید.

از یغما گلرویی انتظار دیگری داشتم

دوستان عزیز و مخاطبان هنردوستم، من، کوچک شما، شاهین امیری در طول دوران فعالیت هنری ام، همواره سعی کرده ام تا در حد امکان در برابر ناملایمت ها، تخریب ها و نامهربانی ها، مخصوصاً ناجوانمردانگی هایی که در مورد اولین آلبوم رسمی ام یعنی “بهترین خبر” رخ داد صبوری نشان دهم و همیشه اخلاق حرفه ای را رعایت کنم و با تمام دوستان و هنرمندان، بدون کوچک ترین حاشیه ای دوست و همکار بمانم. اما این بار نمی توانم سکوت کنم که اگر سکوت کنم به شما، موسیقی و حتی خود “یغما گلرویی” ظلم کرده ام!

یغما گلرویی، ترانه ی «من و تو و مردم» را حدود دو سال پیش، رسماً و با دستخط و امضای خودش به بنده واگذار کرد و تمامی حق و حقوق مادی و معنوی خود را دریافت کرد. (تصویر نامه ی واگذاری، ضمیمه ی این متن می باشد)

بعد از آن این ترانه با آهنگسازی و تنظیم امیرعباس حسن زاده و با صدای من “شاهین امیری” اجرا شد. لازم به توضیح است این آهنگ، قطعه ی چهارم آلبوم بهترین خبر است که اواخر سال ۹۰ و اوایل ۹۱ پخش شد. چنانچه دوستان این آهنگ را تاکنون نشندیده اند می توانند دانلود کنند و گوش دهند؛ ضمن این که این قطعه به صورت تصویری نیز از صدا و سیما پخش شد و فایل تصویری آن در اینترنت موجود است و نیاز به توضیح ندارد. این ترانه سرا، اخیراً ترانه ی مذکور را با سبک و سیاقی دیگر، یا آهنگی جدید و این بار با خوانندگی خودش! به گوش مخاطب رسانده است. تفاوت های این ترانه نسبت به نسخه ی قبلی، اجرای برخی از ابیات است که قبلاً توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حذف شده بود. صد البته این کار با اطلاع و تأیید خود ترانه سرا انجام گرفته بود. شاید این چند خط نتواند عمق دردهای این چنینی را که برای یک هنرمند به وجود می آید توصیف کند اما قضاوت را می گذارم به عهده ی خود شما دوستان عزیز و هنرشناس…

سخنی هم با خود یغما دارم…

یغما گلرویی، شاعری که در شروع چاپِ کتاب های شعرت، اکثر آن ها را از مجموعه ی دارینوش می خریدم، می خواندم و لذت می بردم، چه حیف که تمام آن لذت ها را از بین بردی. شاعری که برای دریافت مجوز همین ترانه ی “من و تو و مردم” از وزارت فرهنگ و ارشاد، با اعتقاد راسخ، از شخص ِ تو و از ترانه ات جانانه دفاع کردم و بالاخره مجوز آن را گرفتم.

گویی اخلاق حرفه ای را از یاد برده ای، آیا تو همان یغمایی؟ تو همان یغمایی که ترانه ی “من و تو و مردُم” را با دستخط و امضای خودت و با دریافت همه ی حق و حقوق مادی و معنوی ات به من واگذار کردی؟ دوباره می گویم، دوستِ من، یا اخلاق حرفه ای را از یاد برده ای، یا هیچگاه آن را فرانگرفته بودی. نمی دانم چه بگویم و نمی دانم هدفت از این کار چه بوده اما هرچه که بوده، حتی اگر هم انتقادی به اجرای ترانه ات داشتی، قطعاً روش انتقاد این نبود و اصولاً تمام این موارد، انتقادات و تحقیقات باید قبل از دادن واگذاری ترانه هایت به خوانندگان شکل بگیرد نه بعد از گذشت دوسال و نیم از واگذاری ترانه ی تو و یک سال و نیم از انتشار آلبوم من. یغما جان، کار زیبایی نکردی. هرچند که می دانم این بار اولی نیست که تو چنین کاری را می کنی و ترانه ای را که به کسی واگذار کردی و بابتش پول دریافت کرده ای در اوج غیرحرفه ای گری به کس دیگر واگذار می کنی. این بار نمی دانم چه شده است که خودت هوس آواز خواندن کردی. تویی که همیشه از این که هر نابلدی وارد عرصه ی آوازخوانی می شود گله مند بودی، حالا چه شده است که یک شبه آوازخوان شده ای؟ دوست من، این رسم هنرمندی و شاعرانگی نبود. از تو “یغما گلرویی” انتظار دیگری داشتم…

شاهین امیری