اعظم ایزدیار: هزار صدای پنج شنبه بیست و یکم آذر ماه در حالی برگزار شد که تنها یک روز از خاک سپاری «تورج شعباخانی» می گذشت، به همین مناسبت این برنامه به ایشان تقدیم شد و تیتراژ این برنامه روی اجرای تصویری آهنگ «تو که نیستی» ساخته شد. این فیلم مربوط به اجرای استاد در برنامه های پیشین هزار صدا بود که از معدود اجرای صحنه ای ایشان هم هست. پس از پخش کلیپ، آرش نصیری، مجری و تهیه کننده برنامه، با اشاره به این که دیروز مراسم خاکسپاری این استاد فقید بود از حضار خواست تا به افتخار تورج شعبانخانی تشویق شایسته ای صورت بگیرد. نصیری خاطر نشان کرد استاد شعبانخانی به استیج و خواندن زنده برای مردم علاقه ی بسیاری داشت اما متاسفانه هرگز به صورت جدی این اتفاق نیفتاد. افسوسش برای ما مانده است و شرمش برای کسانی که به او توجه نکردند.
در ابتدای برنامه نصیری لازم دانست تا توضیحاتی برای حضار ارائه دهد. وی به این نکته اشاره داشت که روال برنامه ی هزار صدای پاپ همیشه به این صورت بوده است که نفر اول مرحله قبلی در ابتدای برنامه اجرا داشته باشد اما چون مظاهر کریمی، نفر اول برنامه قبل، مسافت دوری را از گرگان تا تهران، باید طی می‌کرده، این اجرا میسر نشده است. او همچنین عنوان کرد که «شهرام شکوهی»، یکی از داوران این برنامه نیز به دلیل ابتلا به آنفولانزا و زمینه ی بیماری قلبی ای که داشته بنا به تشخیص پزشک تحت مراقبت است و به جای ایشان «مرتضی لطفی» به داوری بخش خوانندگی در این برنامه می‌نشیند. دیگر داوران این برنامه «امیرحسین کاشانیان» ، «دکتر مهدی موسوی» و «مهران عباسی» بودند.
طبق روال این برنامه شرکت کنندگان به صورت تصادفی و با گفتن شماره‌ی جلوی اسم‌شان توسط داوران، روی استیج حاضر می شوند و هر شرکت کننده ملزم به اجرای یک آهنگ از خودش و یک آهنگ از دیگران است.
« مهدی حسینلو» اولین شرکت کننده‌ای بود که بر روی استیج حاضر شد. این شرکت کننده که با سه تار به روی صحنه آمده بود از همان ابتدا عنوان کرد که می‌خواهد سنت شکنی کند. او با اجرای دو قطعه «حواست نبود»، آهنگی که برای خودش ساخته شده بود، و «آشفته حالی» از استاد تجویدی، به کار خود پایان داد. در ادامه نیز داوران درباره‌ی کار ایشان به ذکر نکاتی پرداختند. مرتضی لطفی ضمن اشاره به این که حسینلو در اجرا ماسک خود را زیاد باز نکرده است گفت : در دوره های قدیمی آواز معتقد بوده اند که دهان را نباید زیاد باز کرد اما به نظر من این نادرست است چون اولا حروف صدا دار درست شنیده نمی شوند دوما کاریزمای خواننده را کم می‌کند. مهدی موسوی نیز درباره‌ی ترانه این نکته را خاطرنشان کرد که ترانه خوب باید عبارات یا حتی کلماتی داشته باشد که آن را از سایر ترانه هایی که فرم ترانه دارند، متمایز کند. در پایان همه داوران بر این نکته اتفاق نظر داشتند که جای صدای خواننده در گامی که خواند، نبود و بهتر بود که برای اجرای دوم از نوازنده استفاده می‌کرد چرا که علاوه بر این که نواختن و خواندن همزمان کار سختی است نواختن سه تار و خواندن با آن کار سخت تری است.
پس از اولین اجرا و داوری آن، آرش نصیری به حضار نوید پخش کلیپی نوستالژیک داد. این کلیپ نوستالژیک، تیتراژ آغازین یکی از سریال های معروف دوران کودکی بسیاری از حضار در دهه‌ی شصت، یعنی مجموعه «علی کوچولو»، بود. در حین پخش حضار آهنگ را می‌خواندند و با استقبال خوبی مواجه شد. نصیری بعد از اتمام کلیپ عنوان کرد که آهنگسازی این کار را «بابک بیات» بر عهده داشته است که پنجم آذر ماه سالگرد درگذشتش بوده است. سپس با این مقدمه که خواننده‌ی این کار از بهترین مدرسان آواز بوده است و در اکثر آهنگ های دهه شصت و هفتاد به عنوان همخوان حضور داشته است و مرتضی لطفی هم از شاگردانش بوده است، از خانم الهه حمیدی درخواست داشت که برخیزد و همچنین از حضار درخواست کرد به افتخار این پیشکسوت جوان موسیقی دست بزنند.
اجرای دوم این برنامه به «امیر سالار شریفی» تعلق داشت. شریفی خواننده ی بیست و سه ساله‌ی اصفهانی بود که از حضور خانواده اش در جمع بسیار خوشحال بود. لطفی درباره‌ی این اجرا این نکته را عنوان کرد که گاهی حرکات بدن زیاد حتی نتیجه‌ی عکس می‌دهد و مخاطب را دلزده می‌کند از این رو به خوانندگان توصیه کرد که حرکات بدن و حرف زدن هایشان را کنترل کنند و تشخیص به جا داشته باشند. موسوی هم اشاره به این نکته داشت که کلمات یک ترانه در انتخاب جنس موسیقی تاثیر زیادی دارد. مثلا از این کار انتظار موسیقی فانتزی تری داشته است.
شرکت کننده‌ی سوم این برنامه آقای «حمید آرام» بود. کاری که این خواننده به عنوان قطعه خودش اجرا کرد «گمشده» نام داشت. در پایان اجرا لطفی به این نکته اشاره داشت که استقامت یک خواننده به بهداشت حنجره اش بستگی دارد. کاشانیان نیز اظهار داشت که تنظیم باید در خدمت دو بخش ترانه و موسیقی قرار بگیرد. درباره‌ی تنظیم عباسی هم معتقد بود که تنظیم نباید شروع عجولانه ای داشته باشد و ناگهان خواننده وسط بیاید. او معتقد بود با این که تنظیم این کار تنوع خوبی داشت اما تنظیم کننده بیشتر سعی کرده بود خودش را نشان بدهد.
شرکت کننده‌ی بعدی که بر روی صحنه حاضر شد «محمد قدیر زاده» نام داشت. در پایان داوران بر این نکته اتفاق آرا داشتند که تنظیم کننده کیک مناسبی را انتخاب نکرده بود هرچند که صدای ویولون بسیار زیبا و دلنشین بود. موسوی نیز معتقد بود که ترانه موزیکالیته های زیادی داشت اما میراثی که بتواند آن را نجات بدهد، کم داشت. لطفی نیز بر این نکته تاکید داشت که همه با ادا درآوردن شروع کرده ایم و حداقل باید بدانیم که داریم ادای چه کسی را درمی‌آوریم.
بعد از این اجرا ها نوبت به میان برنامه ای رسید که باز هم به یادبود تورج شعبانخانی اختصاص داشت. «بابک قادری» کسی که در آخرین سفر استاد همراه وی نیز بوده است، قطعه ای را به یاد ایشان و با تقدیم به ایشان برای حضار نواخت. قبل از آن، بخش کوتاهی از مصاحبه بلند آرش نصیری با استاد شعبانخانی هم پخش شد.
آخرین اجرای این برنامه را «مهدی قاسمی» عهده دار بود. کاشانیان درباره‌ی اجرای این شرکت کننده اظهار داشت ایشان تنها کسی بوده است که ملودی و تنظیم کارش با هم ژوست بوده اند. عباسی نیز اظهار داشت که سازبندی این کار خیلی خوب بوده است.
همچنین به علت ذیق وقت اجرای یکی از شرکت کنندگان به نام «کوروش اسماعیلی» به برنامه‌ی آینده موکول شد.
پس از پایان اجراها داوران برای شور درباره تجمیع امتیازات و اعلام برنده به بک استیج رفتند و مرتضی لطفی و امید افخم به عنوان خوانندگان مهمان به اجرای قطعات مشترکی پرداختند. ارجای این دو، با توجه به اینکه افخم شاگرد آواز مرتضی لزفی هم هست حس و حال خوب یداشت و با استقبال زیاد تماشاگران مواجه شد.
در پایان مهران عباسی در بیان آرا داوران این چنین اعلام داشت که داوری کارها خیلی سخت بود چرا که امتیاز ها بسیار به هم نزدیک بود. با این حال برنده ی این برنامه آقای امیرسالار شریفی و نفر دوم نیز آقای مهدی قاسمی اعلام شدند.
برنامه‌ی بعدی هزار صدا که به اجرا های کودک و نوجوان اختصاص دارد دوم دی ماه برگزار می‌گردد.
در ادامه عکسهای پانیذ فرامرزی از این مراسم را می توانید ببینید.
دیدگاهتان را بنویسید