گروه موسیقی رستاک جمعه شب در تالار آوینی بندرعباس به روی صحنه رفت تا ساحل‌نشینان خلیج فارس میزبان موسیقی اقوام ایرانی باشند.
گروه موسیقی رستاک در دومین شب از کنسرت، کار خود را با قطعه فولکلوریک و معروف ‘بارون بارونه ‘ از خطه لرستان آغاز کرد و خواننده و هم سرایان گروه کار را بسیار شاد اجرا کردند که با متن اشعار در وصف رنج مادران فضایی متضاد را به وجود آورده بود.
در بخشی از اشعار لری این ترانه محلی آمده است: دایا بیچاره یه جو کننه/هی دایا دایا دایا بیچاره دایا بیچاره سینت بکه واز/یه خو پیربینه پات نایه نام سال/ای فلک/اول تاوسون نُخه کننه/کاریل زحمت دار اول وهاره/جور خشت جا کنیا دمت بیه چاک…
رستاک پس از لرستان راهی شمال ایران شد و رعنای خزر را به کنار خلیج فارس آورد تا افزون بر هرمزگانی‌ها،شمالی‌های حاضر در تالار که تعدادشان نیز کم نبود با این اشعار که ‘رعنا تی تومان گَله کشه (رعنا)/تی غوصه آخر مَرَ کُشه (رعنا)’ با بلیت‌های ۳۰ تا ۴۵ هزار تومانی،سفری رفت و برگشت به دیار خود داشته باشند.
اما کردستان سرزمینی نبود که رستاکی‌ها بی مقدمه پا در آن بگذارند و قبل از اجرای دو قطعه کردی ،آثار این بخش را به پاس بیش از نیم قرن فعالیت خانواده کامکارها به موسیقی ایرانی و موسیقی کردی به آنان پیشکش کردند که در این آثار نیز دف نوازی شورانگیز گروه ،جمعیت حاضر در تالار را به وجد آورد.
موسیقی آذربایجان نیز چیزی نبود که گروه رستاک بتواند از آن چشم بپوشد و نکته جالب آن که با آغاز این بخش ، ابراز احساسات و تشویق‌های مردمی‌جمعیت پرتعداد آذری‌های ساکن در بندرعباس را هم مشخص کرد.
در قطعه عاشقانه آذری نیز علاوه بر شعر عاطفی آن که ناز و نیاز نزد یار را بازگو می‌کرد ‘ بالابان’ به عنوان سازی بادی با هویت آذری پا به صحنه گذاشت تا جذابیت خود را به رخ سازهای کوبه ای و زهی بکشد.
‘لیلا در واکن ‘ نیز به عنوان یکی از معروف ترین آثار موسیقی محلی خراسان جنوبی اثر بعدی گروه رستاک بود که به لحاظ زبان و گویش از دیگر آثار برای مردم آشنا تر بود و ارتباط معنایی بهتری با آن برقرار می‌کردند.
رستاکی‌ها کم کم با کشیدن بار سفر از شمال و غرب ایران زمین به سمت و سوی جنوب به همسایگی هرمزگان رسیدند و دست به آزمون دشوار خیام خوانی بوشهری زدند.
هرچند ریتم تند و نزدیکی‌ها و شباهت‌های موسیقی بوشهر و هرمزگان،بخش بوشهری را به پرطرفدارترین اثر اجرا شده تبدیل کرده بود و ابراز احساسات مردم نشان از اقبال عمومی‌به این اثر بود اما شاید تنها بوشهری‌های حاضر در تالار درمی‌یافتند که گروه برای رسیدن به خوانشی شفاف تر از موسیقی بوشهر به تمرین و درنگ بیشتری نیاز دارد.
دمام و نی انبان و دُم دُمه و دِیره نیز به عنوان سازهای موسیقی بوشهر و جنوب،حال و هوای متفاوتی را در کنسرت ایجاد کردند.
تأمل گروه رستاک در موسیقی جنوب به بوشهر محدود نشد و خوزستان نیز دیشب نیز با آوای بختیاری اش میهمان بندرعباس بود .
تعلق دل و خاطر گروه رستاک به کرمانشاه نیز به نفع مخاطبان کنسرت تمام شد و’ سوزنه ‘ و ‘سنجانه’ (سبزه رو و دستمال) پایان بخش این گروه پرانرژی شد و مردم نیز سرخوشانه با مجموعه خاطره‌ای از نغمه‌های محلی این سرزمین به خانه رفتند.
دیدگاهتان را بنویسید