خواننده‌ای که به توصیه شجریان سراغ موسیقی فولکوریک رفت

موسیقی در دهه‌هفتاد  با چه محدودیت‌هایی مواجه بود؟

به هرحال در آن مقطع که من فعالیت‌های هنری‌ام را آغاز کردم و حال سی سال از آن گذشته، محدودیت‌هایی وجود داشت و دلیل آن، فضای جدیدی بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایجاد شده بود. به هر حال در آن سال‌ها تولید و اجرای هر اثری امکان‌پذیر نبود. به‌طور مثال در آن سال‌ها واژه ترانه کاربردی نداشت و از آن با عنوان سرود یاد می‌شد و ما نیز از به کار بردن کلمه ترانه پرهیز می‌کردیم.

سبک و سیاق شما چقدر تحت تاثیر شرایط موجود بود؟

در آن مقطع و در ابتدای فعالیتم چند سرود خواندم که یکی از آنها در رثای امام خمینی(ره) بود و اثر دیگرم درباره جانبازان جنگ تحمیلی بود. قطعه دیگری نیز داشتم که حال و هوایی فولکوریک داشت که آن هم به نوعی تحت تأثیر فضای موجود و می‌توان گفت برای انقلاب پیام‌آور بود. پس از آنکه مدتی در زمینه موسیقی ایرانی فعالیت کردم و به تولید آثار فولکوریک نیز پرداختم، استاد بزرگ موسیقی یعنی آقای محمدرضا شجریان به من توصیه کردند که صرفأ در زمینه موسیقی فولکوریک فعالیت کنم.

چه شد که ایشان به شما چنین توصیه‌ای کردند؟

در آن سال‌ها، قطعه‌های قدیمی «شد خزان»، «تو ای پری کجایی» و«سرگشته» آثار استاد حسین قوامی را بازخوانی کرده بودم و استاد شجریان آنها را شنیده بود. ایشان پس از شنیدن آن آثار به من گفت تو بسیار خوب تصنیف می‌خوانی، پس تلاش کن و حتما موسیقی مازندران را گسترش بده تا آنجا که در خارج از مرزها نیز شنیده شود؛ زیرا ملودی‌های خطه مازندران بسیار جالب توجه هستند و حیف است به آنها پرداخته نشود. من نیز بنا به گفته استاد که برایم بسیار ارزشمند بود، تصمیم گرفتم به‌طور متمرکز به تولید آثار فولکوریک مازندران  بپردازم؛ لذا به اجرای ملودی‌های آن خطه در قالب ارکستر سمفونیک پرداختم. البته با حفظ اصالت‌ها و فاکتورهای مهم.