مرتضی احمدی در مراسم تولد ۸۸ سالگی خود از آلبوم موسیقی جدیدش رونمایی کرد.
مراسم تولد ۸۸ سالگی «مرتضی احمدی» هنرمند پیشسکوت عرصه تئاتر و تلویزیون بعد از ظهر امروز -۹ آبان ماه- با حضور مجید سرسنگی مدیر عامل خانه هنرمندان، اکبر زنجان‌پور، هما روستا، انوشیروان ارجمند، بهزاد فراهانی، ایرج نوذری و جمع کثیری از علاقه‌مندان به این هنرمند در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان برگزار شد.
بنا بر این گزارش، در این مراسم سرسنگی در سخنانی گفت: آقای احمدی حق بزرگی بر گردن ما دارند و با احیای این ترانه‌های قدیمی، فرهنگ تهران را برای ما زنده کرد.
وی ادامه داد: مردم باید به شهر خودشان عرق و علاقه داشته باشند تا بتوانند کار و تلاش کنند، ضمن اینکه ما باید مردم را به شهرشان پیوند دهیم.
به گزارش فارس، در بخش دیگری از این مراسم جمشید ارجمند منتقد سینما به سخنرانی پرداخت و در بخش‌هایی از این مراسم گفت: استاد احمدی وجود ذی‌قیمتی است و مانند منشوری می‌ماند که از هر طرف او را بچرخانی نور می‌تاباند. برای ما مهم‌ترینش تلاش‌هایی است که برای جمع‌آوری فولکور تهران انجام دادند و شکل زنده و جان‌داری دارد.
در ادامه مراسم «بهرنگ بقایی» نوه مرتضی احمدی به اجرای موسیقی پرداخت.
بقایی پیش از اجرای مراسم گفت: پدربزرگم سوای وجهه هنری که دارد، یک وجهه دیگر نیز دارد و آن این است که پدر بزرگ خیلی خوبی است و شانه بزرگی برای من و مادرم به شمار می‌رود.
بهزاد فراهانی سخنران بعدی این مراسم نیز به ذکر خاطراتی از دوران همکاری خود با مرتضی احمدی پرداخت و اظهار داشت: در نخستین روزهای انقلاب وقتی که به رادیو رفتم، دیدم که مرد بزرگی آرشیو رادیو را برای ما نگه داشته است. به نظرم جمهوری اسلامی ایران و صداوسیما منت‌دار شجاعت و تیزچنگی این مرد است. همچنین پگاه آهنگرانی نیز سخنانی خطاب به احمدی گفت و به تفاوت‌های تهران دیروز و امروز اشاره کرد.
«بابک حمیدیان» نیز با قرائت نامه‌ای خطاب به مرتضی احمدی از تفاوت‌های امروز و دیروز شهر تهران گلایه کرد.
در ادامه نیز کیک تولد «مرتضی احمدی» که منقش به تصویر روی جلد آلبوم موسیقی جدید وی با نام «صدای طهرون قدیم ۲» بود، آورده شد.
* من مریض نیستم چون هر روز ورزش می‌کنم
احمدی نیز در سخنانی گفت: یک روزگاری غرور ما از کوه‌های شمرون بود ولی امروز به قدری آپارتمان‌سازی شده که هیچ چیز معلوم نیست. من مریض نیستم، چون یک عمر ورزش کردم و هنوز هم نیم ساعت صبح‌ها و نیم ساعت بعد از ظهرها ورزش می‌کنم.
وی ادامه داد: سال ۱۳۱۶ اولین معلوم ورزش به مدرسه ما آمد و بعدها وقتی شنیدم که سرطان گرفته است، گفتم ای کاش سرطان به جان من افتاده بود.
وی اظهار داشت: من بهترین پدربزرگ دنیا نیستم. فقط یک پدربزرگ هستم که زندگی‌ام در دو نوه‌ام و فامیل‌های خانمم خلاصه شده است.
احمدی در ادامه به ذکر خاطره‌ای پرداخت و عنوان داشت: یک بار خانم ۶۰ الی ۷۰ ساله‌ای من را در خیابان دید و گفت که احمدی چرا دولا دولا راه می‌روی؟ من هم گفتم که ۷۰ سال کار هنری کرده‌ام و در این مدت به مردم تعظیم کرده‌ام و دیگر عادت کرده‌ام که به شما مردم تعظیم کنم.
در پایان این مراسم مرتضی احمدی کیک تولدش را همراه با تشویق پیاپی حضار و در میان سرود «تولدت مبارک» برید.
دیدگاهتان را بنویسید