موسیقی ایرانیان – مصطفی امامی: این روز‌ها و در شرایطی که گوش‌هایمان به شنیدن ترانه‌هایی یک شکل و ملودی‌هایی یکنواخت در حوزه موسیقی پاپ عادت کرده است و هر روز خوانندگان مختلف با استفاده از ایده‌های مختلف آلبوم‌های تکراری خود را روانه بازار موسیقی می‌کنند، بیش از گذشته نیاز به تحول در ساختار ترانه‌ها و ملودی‌های موسیقی پاپ احساس می‌شود.
اصولاً در همه جای دنیا این هنرمندان هستند که به سلیقه مخاطبین سمت و سوی دلخواه خود را تزریق می‌کنند و سعی دارند آن‌ها را با سلیقه خود همراه سازند. اما این ماجرا در کشور ما به نوعی برعکس است و اتفاق دیگر رخ می‌دهد و به محض مورد توجه قرار گرفتن یک سبک خاص از ترانه و موسیقی از سوی مردم، خواننده آلبوم‌های بعدی خود را در همان سبک و سیاق قبلی منتشر می‌کند و به قول معروف دست به ترکیب تیم برنده نمی‌زند و در ادامه هیچ تلاشی هم برای خلق آثاری که رنگ و بوی خلاقیت در آن حس شود و بتواند اندکی ذائقه مخاطب را تغییر دهد انجام نمی‌دهد. شاید همین موضوع باعث شده تا خیلی از خوانندگانی که روزی به عنوان سوپر استار در حوزه موسیقی پاپ مطرح بودند امروز و بعد از انتشار چند آلبوم، جایگاه قبلی خود را بین مخاطبین موسیقی مجاز ایرانی ندارند و با تکرار خود باعث دلزده شدن مخاطب شده‌اند. در این میان اما به نظر می‌رسد محسن چاوشی، متوجه این ماجرا شده است و می‌خواهد ذائقه مخاطبینش را تغییر دهد.
کسی که با انتشار «یه شاخه نیلوفر» نشان داد همچنان به سبک موسیقی که در قالب موسیقی زیر زمینی دنبال می‌کرد وفادار است، کم کم به سمت تجربه‌های جدید موسیقی رفت. محسن در اولین گام برای تجربه فضاهای جدید، در «ژاکت» به سراغ آهنگی محلی که در زمره آهنگ‌های بندری بود رفت و توانست تجربه خوبی در این زمینه کسب کند، او در ادامه در «حریص» هم این روند را پیگیری کرد و موسیقی پاپ را در حوزه‌های مختلف تجربه نمود.
چاوشی در طول فعالیت خود نشان داده که به شدت اهل ریسک است و برای رسیدن به اهداف خلاقانه خود هیچ ترسی به خود راه نمی‌دهد.
او که همیشه مخاطبین خود را به ترانه‌های حسین صفا و امیر ارجینی عادت داده بود در چند مورد سنت شکنی کرد و به سراغ ترانه سراهای دیگر هم رفت تا نشان دهد روی شخص و یا سبک خاصی تعصب ندارد و به دنبال کار خوب است. اوج ریسک محسن را می‌توان آخرین آلبوم وی، یعنی «پرچم سفید» دانست. جایی که او تغییر در سلیقه موسیقی‌اش را به وضوح نشان داد و فضاهای جدید و البته عجیبی مثل موسیقی به سبک آمریکای جنوبی را هم تجربه نمود. او در این آلبوم نشان داد که در پی تغییر ذائقه و سلیقه مخاطبین خود است و البته استقبال خوبی که از این آلبوم به عمل آمد نشان داد که هواداران محسن هم با این تغییر سبک در موسیقی موافقند و پا به پای خواننده محبوبشان جلو خواهند آمدند.
آقای خاص موسیقی ایران حالا و بعد از انتشار «پرچم سفید» که در آن خود را با ترانه‌ای چون «قطار» آزمود، این بار در آستانه سالگرد تولد خود با انتشار تک آهنگ «مترو» نشان داد که روی تغییر سلیقه مخاطب خود مصمم است و می‌خواهد طعم جدید از موسیقی خود را به مردم بچشاند. این یک اصل است، همیشه کسانی که به عنوان اولین نفر برای تغییر پا جلو می‌گذراند، به موفقیت خوبی در کارشان دست پیدا می‌کنند. چاوشی هم انگار کم کم دارد خودش را در تجربه‌ها نویی که انجام داده پیدا می‌کند و بدون ترس قدم‌هایش را در این مسیر یکی پس از دیگری بر می‌دارد.
نکته جالب توجه در تراک «مترو» این بود که چاوشی این بار خودش دست به قلم شده و بر خلاف دفعات قبل از که از ترانه‌های ارجینی یا صفا استفاده می‌کرد، از ترانه‌ای که خودش سروده استفاده کرده، این هم شاید یکی از همان تغییر ذائقه‌هایی است محسن چاوشی به دنبال آن است.
دیدگاهتان را بنویسید