آرش نصیری

آنها که آرش نصیری را از نزدیک می‌شناسند او را با رفاقت‌ها و تعامل‌هایش به یاد می‌آورند، او از باسابقه‌ترین و خوشنام‌ترین روزنامه‌نگاران موسیقی‌ست که هنوز هم به فعالیت‌اش ادامه می‌دهد و در طی این سال‌ها با بسیاری از بزرگان و ستاره‌های موسیقی مصاحبه کرده و درباره‌شان یادداشت، خبر و گزارش نوشته است. همه این خصلت‌ها و فعالیت‌ها، فضایی را به وجود آورد که وی «هزارصدا» اولین برنامه منسجم مسابقه موسیقی و خوانندگی را در دو بخش پاپ و سنتی ایرانی طراحی و اجرا کند و از آن مهم‌تر اینکه این برنامه شش سال پایدار بماند.

گفت و گوی تصویری سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان» با او در همین رابطه است: درباره خودش، هزارصدا و فضای این روزهای موسیقی و رسانه. بخشی از مهم‌ترین صحبت‌های مطرح شده را در اینجا می‌خوانید اما بهتر است این مصاحبه را ببینید که در طی آن تعدادی از مطرح‌ترین روزنامه‌نگاران موسیقی ایران، او و هزارصدا را بیشتر به ما معرفی کرده‌اند.

تیترهای گفت و گو با آرش نصیری:

آن زمان من در زمینه ترانه فعال بودم جلسات ترانه هم زیاد بود. من فکر کردم نقد و بررسی ترانه وقتی منطقی تر است که روی آن موسیقی سوار شده باشد، پس به فکر برنامه‌ای افتادم که ملودی، ترانه و تنظیم با هم نقد و بررسی شود.
من هیچ وقت روی حمایت و همراهی تهیه کننده‌های موسیقی حساب نکرده‌ام. آنها به فکر سود زود و چند برابر هستند.
در سال ۱۳۹۲ یعنی سال اول، در دو برنامه محسن رجب‌پور برای همکاری آمد اما ادامه ندادیم چون دیدم با برجسته شدن بحث مارکتینگ، وجهه هنری برنامه از دست می‌رود.
مارکتینگ درست یعنی اینکه همه سبک‌ها‌ی مختلف وجود داشته و با مخاطبان خود ارتباط مستمر داشته باشند. شکل این روزهای مارکتینگ موسیقی نتیجه نگاه یک‌جانبه تهیه‌کنندگان و توقع زیادی آنهاست.
اگر مشکل خاصی پیش نیاید هزارصدا به زودی با همکاری سیدمحمدمناجاتی در یکی از شبکه‌ها‌ی تلویزیون ایران ضبط و پخش خواهد شد.
من از همان اول می‌دانستم که اگر شرکت‌کنندگان آثار ستاره‌ها‌ را بخوانند مورد توجه بیشتر تماشاگران قرار می‌گیرد، اما نمی‌خواستم خوانندگان جوان به راه تقلید بروند و ترجیح دادم وجه هنری و منتقدانه درست برنامه حفظ شود و برنامه مفید و سازنده باشد.
آرش نصیری

روزانه دهها آهنگ با سرمایه شخصی و با آرزوها و آمال جوانان و خانواده‌ها‌یشان ساخته و پخش می‌شود و من به دنبال نقد و بررسی این کارها و راهنمایی این جوانان بودم نه ارائه برنامه‌ای که صرفا یک شوی تلویزیونی باشد.
سلیقه سازی و تغییر دائقه مخاطب یک کار فرهنگی بزرگ است که باید به صورت همه جانبه و توسط سیاست گذاران فرهنگی مملکت طراحی شود. سلیقه‌ها‌ را تلویزیون و رسانه‌ها‌ی جمعی بزرگ و در دراز مدت طراحی می‌کنند و با این موسیقی‌ها‌ی بی‌کیفیت که از تلویزیون‌ها‌ پخش می‌شود امیدی نیست.‌
جمع کنسرت بروهای همه خوانندگان مطرح را جمع کنیم، بیشتر از صدهزار نفر نیست و این یعنی فقط یک درصد از جمعیت تهران! بخشی از مخاطب‌ها‌ی موسیقی البته توان مالی‌اش را ندارند اما بسیاری دیگر موسیقی مورد پسندشان را دراین کنسرت‌ها‌ نمی‌شنوند و این موسیقی‌ها‌ را دوست ندارند.
بیشتر از سی سایت موسیقی از ارشاد مجوز دارند، بدون آنکه هیچ سازماندهی کیفی خاصی داشته باشند. برخی از این سایت‌ها‌ فن خواننده‌ها‌ هستند و فقط دنبال گرفتن بلیت رایگان کنسرتند.
اگر کسی بخواهد داروخانه بزند حتما باید مدیریت فنی آنجا را به یک دکتر داروسازی بدهد، اما برای سایت تخصصی موسیقی به یک جوان با کمتر از یک سال تجربه مجوز می‌دهند بدون اینکه او را ملزم کنند که یک روزنامه‌نگار باسابقه را به عنوان سردبیر یا مدیر مسئول در کنارشان داشته باشد. معلوم است که اینها کم کم ذائقه خودشان و جامعه را تغییر می‌دهند.
وقتی هنوز معلوم نیست موسیقی چه جایگاهی در رسانه دارد و حتی نشان دادن ساز هم ممنوع است، چگونه می‌توانیم توقع داشته باشیم این وضعیت درست شود؟!
مجموعه رسانه‌ها‌ در کنار هم و با سیاست‌گذاری درست می‌توانند کاری کنند که ما این وضعیت را نداشته باشیم که موسیقی‌ها‌ی سبک همه موسیقی را به دست بگیرد. من مشکلی با هیچ نوع موسیقی ندارم، فقط می‌گویم باید همه موسیقی‌ها‌ مجال عرضه داشته باشند.
آرش نصیری

باید در کشور ده تا ارکستر بزرگ مثل ارکسترملی داشته باشیم و این ارکسترها در جاهای مختلف و روزانه برنامه داشته باشند. مردم ما موسیقی خوب ملی را دوست دارند.
اولین اجرای صحنه‌ای رستاک حلاج و حامد همایون و گروه دکر در برنامه هزارصدا بود. البته آنها به عنوان خواننده مهمان حضور داشتند.
تاکنون اتفاقات خوبی در برنامه افتاده، خیلی از بچه‌ها‌ گروه‌های خوب هنری تشکیل دادند، خواننده‌ها‌ی خوبی مثل سینا درخشنده و امید افخم و تعدادی بچه‌ها‌ی خوب دیگر به فضای موسیقی معرفی شدند و به زودی تعداد بیشتری از آنها گل می‌کنند.
هزارصدا فضای نقد را جدی‌تر کرد و هم برای شرکت کنندگان مفید بود و هم برای روزنامه نگاران و حتی کارشناسان. خیلی از هنرمندان تا به حال فرصت این را نداشتند که جلوی جمعیت به نقد موسیقی بپردازند.
مسئولین فرهنگی مملکت باید بدانند که چه آنها به موسیقی بها بدهند و چه ندهند، روزانه دهها آهنگ در استودیوهای مختلف تولید می‌شود و بهتر است این آهنگ‌ها‌ توسط کارشناسان بررسی شود تا این جوانان به سمت درستی هدایت شوند. جای هزارصدا در تلویزیون خالی ست.
از اول امسال قرار بود این برنامه در شهرستان‌ها‌ برگزار شود اما به دلیل مشکلات هماهنگی و مشکل اسپانسر این اتفاق هنوز نیافتاد. البته انشالله به زودی این اتفاق خواهد افتاد.

نظرات کارشناسان:

ابوالحسن مختاباد: آرش به عنوان یک روزنامه‌نگار تعدادی از موفق ترین مصاحبه‌ها‌ را با خیلی از اهالی فرهنگ گرفته و بعد در برنامه هزارصدا چارچوب‌ها‌ را خوب گذاشت و علاوه بر آن به عنوان مجری-کارشناس سعی کرده بی طرفی خودش را حفظ کند و از این برنامه برای خودنمایی استفاده نکند.
ابوالحسن مختاباد: این برنامه یک زیست بوم موسیقایی را شکل داده و برای گروهی از موزیسین‌ها‌ی جوان در اقصی نقاط ایران که رسانه نداشتند، کارکرد رسانه ای پیدا کرده است.
دکتر ادیب وحدانی: آرش آنقدر کاراکتر دارد و آنقدر ایمان دارد به کاری که می‌کند و آنقدر خودش هست که می‌تواند دور خودش یک جو خوب درست کند و برنامه‌ای که اجرا می‌کند و مطلبی که می‌نویسد یک زنده بودن، سرزندگی و شیرینی دارد که در جاهای دیگر کم پیدا می‌شود.
امیربهاری: هزارصدا بخشی از خلا وجود پرودیوسرهای جدی در موسیقی ایران را پر می‌کند، مخصوصا که با تغییر داوران و استفاده حداکثری از ظرفیت موجود و چیدمان مناسب، عدالت در داوری را هم مدنظر دارد.
محمودتوسلیان: آرش نصیری به خوبی توانسته موزیسین‌ها‌ را به هم پیوند بزند و با نوشته‌ها‌یش و برگزاری برنامه‌ها‌ی مختلف توانسته اتفاق‌ها‌یی را رقم بزند که به نفع موسیقی و موسیقیدان است.
ابراهیم مولایی: تمایز هزارصدا با برنامه‌ها‌ی استعدادیابی شبکه‌ها‌ی ماهواره‌ای این است که آن برنامه‌ها‌ بیشتر حالت شو دارند و شرکت کنندگان کارهای دیگران را می‌خوانند اما در هزارصدا خوانندگان آثار خودشان را اجرا می‌کنند