آلبوم موسیقی «طغیان» با آهنگسازی و نوازندگی میدیا فرج‌نژاد، نوازندگی کامران منتظری و آواز حسین علیشاپور رونمایی شد.
در نشستی که صبح امروز (۲۶ اردیبهشت ماه)، در تالار استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برپا شده بود، پژمان بلورچی ـ ناشر اثر «طغیان» ـ درباره این آلبوم گفت: این دومین همکاری بنده با میدیا فرج نژاد است و امیدوارم طی چند ماه آینده آلبوم‌های بعدی ایشان را نیز منتشر و توزیع کنیم.
به گفته او، در این آلبوم فرم ارکستراسیون در قیاس با کارهایی که به بنده پیشنهاد می‌شود متفاوت بود و جلوه‌ی هنری دیگری داشت.
بلورچی همچنین درباره دلایل عدم توزیع این آلبوم در پخش سوپرمارکتی گفت: دوست داشتم این اتفاق همچون آلبوم «راه بی‌نهایت» مجددا تکرار شود، اما متاسفانه با مشکلاتی روبرو بودیم و از آنجا که نمی‌خواستیم اثر ایشان را بیشتر از این نگه داریم توزیع آن را به مجموعه دیگری سپردیم.
میدیا فرج‌نژاد ـ آهنگساز و نوازنده این اثر ـ نیز درباره آلبوم «طغیان» گفت: از ابتدا قرار بود این آلبوم به صورت دونوازی تار و تنبک ضبط شود، اما کمی که جلوتر رفتیم و به نیمه‌ها ضبط رسیدیم، حسین علیشاپور پیشنهاد اضافه شدن کلام به مجموعه را مطرح کرد.
او ادامه داد: به شخصه به این بخش فکر کرده بودم اما تا زمان ضبط آن را پیگیری نکرده بودم و طی جلسات متعدد کار را به دو بخش کاملا مجزا تقسیم کردم و با حضور علیشاپور ضبط اثر را ادامه دادیم.
فرج نژاد با اعتقاد بر آن که اضافه شدن کلام ،پیام این اثر را محکم‌تر و دقیق‌تر به مخاطب منتقل می‌کند،عنوان کرد: جنس موسیقی این اثر به گونه‌ای است که نیاز به کلام در آن احساس می‌شد و به طرز زیبایی شعر «طغیان» نیز در طول ضبط به صورت بداهه توسط آقای مرزبان سروده شد و در چند ساعت اتفاق افتاد.
این آهنگساز و نوازنده در بخش دیگری از این نشست درباره تجربه‌های خود در آلبوم‌های پیشین و عدم شباهت این آثار در امتداد یکدیگر گفت: معتقدم که هر اثری پیغام خودش را دارد و این پیغام نیاز به مرکبی برای رسیدن به مخاطب دارد. برای من هم بیش از هر چیز این پیام اهمیت دارد و فکر می‌کنم فرم برای انتقال سالم و دقیق محتوا کمک می‌کند و براساس این نگرش هرکدام از تجربه‌هایم با تجربه دیگر تفاوت‌هایی دارد زیرا آنچه مهم است تناسب میان پیام و محتوا است.
فرج‌نژاد بیان کرد: بنده به یک اندیشه واحد در این آلبوم اعتقاد دارم و از این جهت «طغیان» را به دو بخش تقسیم می‌کنیم که هر کدام از این دو بخش در جایگاه خود سعی در بیان این اندیشه‌ای واحد داشته‌اند و یک روایت و داستان مشخص را دنبال می‌کنند که سعی کرده‌ایم این روایت به شکل مفهومی برای مخاطب رعایت شود و این وحدانیت را در کل اثر رعایت کند.
او همچنین درباره نگاهش به ساز تنبک و احتمال جایگزینی آن با سازهای دیگر توضیح داد: در این آلبوم هیچ محدودیتی را در ساز تنبک ندیدم و در تجربه‌های پیشینی که در آلبوم‌های «شرح پریشانی» و «راه بی‌نهایت» داشتم از قابلیت‌های این ساز و نوازندگی آن آگاه بودم و معتقد هستم باید از ظرفیت سازهای کوبه‌ای دیگر نیز استفاده شود.
این آهنگساز تصریح کرد: در «طغیان» تار و تنبک را همزمان در نظر داشتم و فکر می‌کنم اگر آلبوم به این شیوه ضبط و ساخته نمی‌شد کاملا معنا را از دست می‌داد. زیرا تنبک در این اثر یک ساز همراه نیست و اگر حذف شود قطعا بخش عمده‌ای از کار را حذف کرده و از دست داده‌ایم.همانطور که در مورد حضور مرزبان و علیشاپور این نسبت وجود دارد، پس هیچ نیازی نداشتم که ساز دیگری را در این مجموعه بیاورم.
فرج‌نژاد همچنین درباره دلایل انتخاب عنوان «طغیان» برای این آلبوم گفت: در یادداشتی بر آلبوم درباره این عنوان نوشته‌ام:«خروشی بود در قالب اوقات بداهه » و واقعیت هم بدین گونه است. زیرا این اثر همدلانه‌هایی از دردهای مشترکی است که ما به دوش می‌کشیم.
امیر مرزبان – شاعر و ناظر ادبی این اثر- نیز در ادامه گفت: اساسا ضرورت ندارد که آهنگساز شناخت کامل از حوزه ادبیات داشته باشد، اما فکر می‌کنم هرچقدر آهنگساز در این حوزه قوی‌تر باشد قطعا نتیجه کار بهتر خواهد بود و در غیراین صورت باید کار را به یک کارشناس و ناظر ادبی بسپارند و خوشبختانه مدیا فرج‌نژاد این موقعیت و نیاز را درک کرده و به مثلث خواننده، شاعر و آهنگساز اعتقاد دارد.
او درباره ضرورت این دور هم جمع شدن هنرمندان در مجموعه «طغیان» و ماحصل آن گفت: از صفر تا صد این اثر بداهه بود و وقتی به ضبط نهایی رسیدیم، کار را تنظیم کردیم. ما باید در این مجموعه چیزی را می‌گفتیم که در محتوای آن کاملا با هم جوشش داشتیم و فکر می‌کنم آنقدر درون و روانمان به هم نزدیک بود که برایند آن «طغیان» شد. در واقع طغیان انقلاب درونی است و ما به پاسخ دادن به آن در تک تک قطعات فکر کرده‌ایم.
حسین علیشاپور – خواننده این اثر- نیز درباره حضور متفاوت خود در آلبوم «طغیان» در قیاس با تجربه‌های قبلی‌اش توضیح داد: شخصا در آواز خواندن پیرو مکتب آوازی اصفهان هستم و برایم مبدا شعر است و کلام را در اولویت قرار می‌دهم، اما در عین حال من همچون شما یک آدم امروزی با مقتضیات جامعه پیش رویم هستم.
او در بخش دیگری از سخنان خود به فضای تئاتری که این روزها موسیقی را دچار خود کرده، اشاره کرد و افزود: خوانش در موسیقی باید به گونه‌ای انجام شود که بار مفهومی کلام حفظ گردد و مفاهیم را رعایت کنیم. مثلا در بخش‌هایی از شعر این آلبوم که کنایه وجود دارد آن را با یک زهرخند خواندم و بی‌دلیل نبوده که در چنین فضایی به دنبال مایه‌های دشتی رفتم که به درد این موسیقی بخورد.
علیشاپور تصریح کرد:آنجایی که کلام به من اجازه می‌دهد تا مفهوم را به شنونده منتقل کنم ،آن را خوانده‌ام و در غیر این صورت به سمتش نرفته‌‌ام و سعی کردم شعر و حالات شعری را در حداکثر اولویت خودش به کار گیرم.
این خواننده همچنین درباره بداهه‌خوانی‌اش در این اثر گفت: بداهه برای من همیشه اتفاق می‌افتد، به طوری که هیچ گاه شعر را از قبل حاضر و آماده نمی‌کنم بلکه از اندوخته‌های ذهنی‌ام بهره می‌گیرم.
علیشاپور با مرور صحبت‌های خود و فرج نژاد درباره انتخاب اشعار این آلبوم عنوان کرد: تاکید من بر شعر سپید یا نیمایی بود. زیرا قالب‌بندی کمتر این گونه شعرها می‌تواند فضا را برای انتقال بهتر مفاهیم باز کند و از این رو به مجموعه اشعار سایه و شفیعی کدکنی مراجعه کردیم و نهایتا به شعری از شفیعی کدکنی رسیدیم. اما هر آنچه رخ داد در استدیو حاصل شد.
این خواننده جوان تصریح کرد:همیشه اندوخته‌های ذهنی به کمک ما می‌آیند و به شخصه اعتقاد دارم که گرچه ما خواندگان موسیقی ایرانی هستیم اما باید تمام ژانرها را گوش داده باشیم و از آن در جهت کار خود ایده بگیریم. مثلا به شخصه از موسیقی کوچه بازاری ایده‌های بسیاری گرفته‌ام و خیلی وقت‌ها نیز از پاواروتی استفاده می‌کنم و از متریال‌های آن در کارم بهره می‌گیرم.
او در همین زمینه اضافه کرد: اگر چنین تجربه‌هایی در حوزه آواز ایرانی اتفاق بیفتد به شرط آنکه به شاکله موسیقی لطمه نزند قطعا ما می‌توانیم در جذب مخاطب بهتر حرکت کنیم و این قهر مخاطبان با موسیقی ایرانی را کمتر کنیم.
صدابردار این آلبوم نیز درباره نگرش‌های جدید آهنگساز در چگونگی صدابرداری این اثر توضیح داد: فکر می‌کنم اتفاق جدیدی حاصل شده است به طوری که در میکس این اثر سعی کردیم نقش تنبک و تار را بیشتر نشان دهیم و با صداها بازی‌های جدیدی کنیم که بیشتر جلوه کند و فکر می‌کنم این تجربه در آلبوم‌های بعدی ایشان مشهود‌تر باشد.
نوید افقه – نوازنده تنبک – نیز دربخش دیگری از نشست درباره افکت‌های متفاوت ساز تنبک در آلبوم «طغیان» گفت: ما در بسیاری از مواقع از عوامل متجانس و هم‌نشینی آنها صحبت می‌کنیم و در این میان معنای تار و تنبک همواره در وجوه زیباشناسی فرهنگ و ادبیات ما خیلی با یکدیگر هم نشین بودند و فکر می‌کنم این تقابل ریشه‌دار است و باعث می‌شود تا اثر دارای چند لایه و با قابلیت تاویل بیشتر شود.
او در همین زمینه توضیح داد: این افکت‌ها و استفاده متفاوت از ساز تنبک باعث می‌شود سپهرهای آشنا و نیمه آشنا با هم تعامل پیدا کنند. به همین دلیل با گوش دادن به این اثر گاه احساس می‌کنیم بخشی از آن را دوست داریم و بخش دیگری را دوست نداریم. البته باید به این نکته هم اشاره کنم که در این اثر نگاه دانای کل زیاد است و این اشکال همواره در ادبیات ما نیز دیده می‌شود.
کامران منتظری- نوازنده تنبک در این آلبوم – نیز درباره تجربه‌های خود در این عرصه توضیح داد: وقتی تنبک نوازی را شروع کردم با ساز اساتیدی همچون فرهنگ‌فر، تهرانی و… بزرگ شدم و آنقدر ساز آنها را شنیدم که ناخودآگاه در کارم تاثیر می‌گذارد اما از یازده سال پیش که با نوید افقه آشنا شدم فکر می‌کنم عمده ایدئولوژی من نسبت به ساز تنبک شکل گرفت و از این جهت معتقد هستم تقلید از ایشان هم سخت و هم قشنگ است. اما نمی‌دانم در تجربه‌هایم چقدر از ایشان تقلید کرده و چقدر از کار از ذهنیت خودم ریشه گرفته است.
او عنوان کرد: فکر می‌کنم سه نفر در تنبک‌نوازی تحول جدی ایجاد کردند. که از این نام‌ها می توان به حسین تهرانی، فرهنگ‌فر و نوید افقه اشاره کرد و متاسفانه امروز بسیاری از صاحب نامان در عرصه موسیقی حضور دارند که به تقلید غلط از نوازندگی افقه می‌پردازند و نه تنها اسم از ایشان نمی‌آورند بلکه دزدی هم می‌کنند.
او درباره استفاده متفاوت از ساز تنبک در این آلبوم توضیح داد: امکانات صوتی تنبک به گونه‌ای است که باید در جایگاه خود به درستی مورد استفاده قرار بگیرد و حال اینکه چقدر در اجرای آن موفق بوده‌ام را باید به مخاطبان واگذار کنیم.
فرج نژاد در بخش دیگری از این نشست درباره استفاده از اسپانسر و پخش سوپرمارکتی آلبوم‌هایش گفت: فکر می‌کنم هنرمند نباید به خاطر دغدغه مالی از کیفیت کارش بکاهد زیرا در این صورت بنیان اثر غلط خواهد بود. در حالی که ما باید به مخاطبانمان احترام بگذاریم و به آنها این فرصت را بدهیم تا اثر روز را با کمترین هزینه تهیه کنند.
این آهنگساز اضافه کرد: برخورد نادرست ما با پخش آلبوم‌های موسیقی فضا را به گونه‌ای به جلو برده که تیراژ موسیقی ایرانی تا این اندازه شکسته شده است. زیرا ما موسیقی را از مخاطبانمان دور کرده‌ایم و باید برای آن چاره‌ای بیندیشیم.
حسین علیشاپور نیز در همین راستا گفت: هنر ملی پول ملی می‌خواهد و وقتی نرسد باید به سمت اسپانسر پیش برویم.
افقه نیز در پاسخ به این سوال توضیح داد:متاسفانه در وضعیت فعلی دچار یک ناقص الخلقگی شده‌ایم که به همه جا سرایت کرده است و به عدم آشنایی ما با پدیده صنعتی هنر برمی‌گردد و معلوم نیست کدام مقام اجتماعی قرار است موسیقی را تبلیغ کند زیرا ما چیزی از اقتصاد موسیقی نمی‌دانیم و نفهمیده ایم که چگونه باید با آن برخورد کنیم.
جمشید محبی – نوازنده پیشکسوت تنبک – نیز که به صورت مهمان در این نشست حضور داشت، درباره تنبک نوازی گفت: تنبک باید ملودی را در هر اثری پرورش دهد و آن را زیباتر جلوه نماید. در حالی که امروز مساله هنر اساسا وجود ندارد و آن چیزی را که از موسیقی حمایت می‌کند نمی‌بینید.
به گزارش ایسنا، مدیا فرج‌نژاد در بخش پایانی این نشست درباره آلبوم‌هایی که به زودی از او منتشر می‌شود، گفت: دو کار ضبط شده دارم و یک اثر که طی یک ماه آینده ضبط آن را آغاز خواهد کرد.
او با معرفی آلبوم‌های آماده‌اش توضیح داد: «خواب خورشید» با حضور همین گروه و با خوانندگی علی بختیار در مرحله اخذ مجوز است . در این آلبوم از موسیقی ارمنستان،تاجیکستان،آندولس و … بهره گرفته‌ام و سنج و دمام نیز به خوبی در این اثر استفاده می‌شود.
به گفته او، آلبوم «باداباد» نیز با صدای اشکان کمانگری مجوز شعر و موسیقی را دریافت کرده است که با همراهی گروه کوبه‌ای پژواک به سرپرستی کامران منتظری و جمعی از نوازندگان این آلبوم کارشده است. همچنین محمد علی بهمنی نیز شعر خودش را در این اثر دکلمه می‌کند.
او همچنین به آلبوم «عصیان» اشاره کرد و افزود: این آلبوم در ادامه «طغیان» و در همین قالب با صدای حسین علیشاپور و اشکان کمانگری و یک همخوان خانم کار می‌شود.
در ادامه می توانید عکسهای موسیقی ایرانیان از این مراسم را ببینید.
دیدگاهتان را بنویسید