همه می‌دانند که سالن همایش‌های برج میلاد هیچ‌گاه برای اجرای کنسرت‌های موسیقی طراحی نشده و همان‌طور که از نامش پیداست، برای برپایی همایش‌ها و سمینارهای مختلف در نظر گرفته شده است. حال، مسوولان محترم شهرداری اگر دغدغه فرهنگ و البته «موسیقی فاخر» را دارند، چرا هیچ‌گاه در پی ساختن یک سالن استاندارد و آبرومندانه برای اجرای برنامه‌های «فاخر» موسیقی نیستند؟
یکی از خبرگزاری‌های کشور در خبری، همراه با خبر معرفی فرزاد هوشیارپارسیان به عنوان مدیرعامل برج میلاد، در ادامه خبر خود آورده بود که هوشیارپارسیان در جلسه معارفه خود اعلام کرده است: «پس از این کنسرت‌های موسیقی پاپ باید به تایید شورای موسیقی برج میلاد برسد.» این گفته، در شرایطی که موسیقی کشور همچنان دچار کمبودهای سخت‌افزار و موانع اجرایی است، به سان قفلی بود بر درهای نیمه‌بسته این هنر. در بخش دیگری از این خبر نیز، شوشتری رئیس سازمان زیباسازی شهر تهران «با گلایه از برخی از کنسرت‌های برگزار شده در برج میلاد توجه به موسیقی فاخر و سنتی ایران را در این برج تاکید کرد.»
پس از پیگیری‌های خبرنگار پایگاه اطلاع‌رسانی موسیقی ایران، امکان گفت‌وگو و درخواست توضیح با مدیرعامل جدید برج میلاد تهران میسر نشد. اما روابط‌عمومی برج در اظهارات عجیبی عنوان کرد: «این خبر صحت ندارد.» و توضیح داد که هیچ‌گونه مراسم تودیع و معارفه‌ای، آن‌گونه که در خبر مذکور آمده، در بین نبوده، بلکه نشست هم‌اندیشی با حضور پیمانکاران هنری با مدیر جدید برج بود که در آن هیچ‌گاه چنین سخنی به میان نیامده است و صرفا درباره حمایت از موسیقی فاخر و بین‌المللی کردن آن صحبت شده است. توضیح دیگر روابط‌عمومی برج میلاد این بود که هیچ خبرنگاری در آن جلسه حضور نداشته است و مشخص نیست منبع آن خبر کجاست.
پس از این سخنان بود که خبرگزاری فارس به عنوان منتشرکننده خبر اول، در گفت‌وگویی با مدیر روابط‌عمومی برج میلاد، توضیحات او را منتشر کرد. جعفری در این گفت‌وگو اظهار کرده بود: «آقای دکتر شوشتری در جلسه نشست با ذی‌نفعان و پیمانکاران برج میلاد، اعلام کردند برج میلاد برای این که یک مکان فاخردر شهر تهران محسوب می‌شود با مکان‌های فرهنگی دیگر شهر تهران متفاوت است و باید موسیقی فاخر در این مکان ارایه شود. این عین جملات دکتر است و فایل صوتی آن نیز موجود است اما برخی از افراد می‌خواهند از این فضا سوءاستفاده کنند و خواسته‌های دیگری را مطرح کنند که ما از مقصود و نظرشان بی‌اطلاع هستیم.»
جعفری همچنین با اشاره به سخنان هوشیارپارسیان اظهار کرد: « آقای هوشیار در آن جلسه تاکید کرد که ما به دنبال این هستیم تا موسیقی بین‌المللی جهان اسلام وارد برج میلاد شود. ما به دنبال اجراهایی در این برج هستیم که به تفاخر و شأنیت لازم برسیم.» این مدیر روابط‌عمومی در انتهای توضیحات خود ابراز کرده بود: « ما از این پس شاهد اجرای موسیقی‌هایی در برج میلاد خواهیم بود که مخاطب هم هنرمند را دوست داشته باشد و هم اثر او را بپسندد و هم سطح موسیقی را ارتقاء بدهیم و یک حس رقابتی میان هنرمندان ایجاد کنیم که هنرمندانی که سطح کار پایین‌تری دارند سطح کار خود را ارتقاء دهند تا امکان حضور در روی استیج برج میلاد را بیابند این سیاست کلی ما از این پس خواهد بود.»
گر چه پرداختن به «موسیقی بین‌المللی جهان اسلام» و وارد کردن آن به سالن همایش‌های برج میلاد کاری پسندیده و در خور توجه است. گر چه ارائه کردن «موسیقی فاخر» در این سالن که مدتی است، علاقه‌مندان به موسیقی زیادی را جذب خود کرده است، اما اینکه جناب شوشتری گفته‌اند «برج میلاد… با مکان‌های فرهنگی دیگر شهر تهران متفاوت است» و تاکید کرده‌اند که «باید» موسیقی فاخر در این مکان جاری شود، شبهاتی را در ذهن فرهنگ‌دوستان و هنرمندان ایجاد می‌کند. همان‌طور که اهالی موسیقی و دست‌اندرکاران آن، به یاد دارند، سال جاری و گذشته، فعالیت موسیقایی فرهنگسراها نزدیک به صفر بود. طبق بخشنامه‌ای که سازمان فرهنگی‌هنری شهرداری تهران ابلاغ کرده بود، فرهنگسراها نمی‌بایست فعالیت‌هایشان را بر روی هنر موسیقی متمرکز کنند. البته گاهی این بخش‌نامه نادیده گرفته و برنامه‌های جمع‌وجور و حتی در غالب یک نشست، در برخی فرهنگسراها برپا شد. در همین دوران بود که سالن همایش‌های برج میلاد گشاده‌دستانه روش خوش به گروه‌ها و هنرمندان موسیقی نشان داد و حتی در خبری، شنیده شد که چند درصدی از مبلغ هنگفت اجاره این سالن را به گروه‌های موسیقی ایرانی تخفیف خواهند داد. البته این تخفیف تنها شامل روزهای وسط هفته بود نه پنج‌شنبه و جمعه.
همه می‌دانند که سالن همایش‌های برج میلاد هیچ‌گاه برای اجرای کنسرت‌های موسیقی طراحی نشده و همان‌طور که از نامش پیداست، برای برپایی همایش‌ها و سمینارهای مختلف در نظر گرفته شده است. حال، مسوولان محترم شهرداری اگر دغدغه فرهنگ و البته «موسیقی فاخر» را دارند، چرا هیچ‌گاه در پی ساختن یک سالن استاندارد و آبرومندانه برای اجرای برنامه‌های «فاخر» موسیقی نیستند؟ و چرا باید هنوز ما به تالار وحدت به عنوان استاندارترین سالن موسیقی کشور قناعت کنیم در حالی که تاریخ ساخت آن به دهه‌های دور بازمی‌گردد؟ آیا اصول این سالن، مکانی مناسب برای اجرای موسیقی ارزشمند هنری است؟ اگر پاسخ به این پرسش مثبت است، پس چرا مسوولان شهرداری مبالغ هنگفتی را گروه‌های اجراکننده «موسیقی فاخر» طلب می‌کنند؟ امروز از عهده کدام گروه، پرداخت هزینه‌های کمرشکن این سالن برمی‌آید به‌جز گروه‌های عامه‌پسند و پاپ که فاصله زیادی با «موسیقی فاخر» واقعی دارند؟ اگر مسوولان موردنظر، موسیقی فاخر را همان‌هایی می‌دانند که مدت‌هاست در سالن همایش‌هایش برج میلاد بازار گرم و پررونقی پیدا کرده است، در بر همان پاشنه سابق خواهد چرخید.
امیدواریم با حضور مدیر جدید برج میلاد که سالن همایش‌ها نیز زیر مجموعه وی محسوب می‌شود، رویکردی مهربانانه و حمایتی از گروه‌های موسیقی ارزش‌مدار و اصالت‌محور صورت گیرد. از همه مهم‌تر اینکه، با اظهارات نوآورانه و بعضا شعارگونه، مانعی تازه بر سر راه موسیقی این مرز و بوم ایجاد نشود.
دیدگاهتان را بنویسید