سیامک عباسی

چندی پیش موزیک‌ویدئویی از یک گروه خیابانی در فضای مجازی منتشر شد که درآمد یک روز خود را به زلزله‌زدگان کرمانشاه اختصاص داده بودند. فیلم اجرای این گروه به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد و حتی مورد توجه اهالی موسیقی هم قرار گرفت. در این بین «سیامک عباسی» با انتشار این ویدئو در صفحه شخصی خود اعلام کرد که به همراه این گروه یک کنسرت خیابانی برگزار خواهد کرد. طرح این موضوع بهانه‌ای شد تا دقایقی را با سیامک عباسی درباره این موضوع و موسیقی خیابانی گپ بزنیم. در جریان گفتگو با او متوجه آشنایی قبلی‌اش با «امید افخم»، خواننده این گروه خیابانی، شدیم که همین موضوع باعث انگیزه بیشتر سیامک عباسی برای برگزاری کنسرت خیابانی شده بود. کنسرتی که زمان برگزاری آن نزدیک است و جزئیاتش به زودی از طریق «موسیقی ما» اعلام می‌شود.

*چه شد که تصمیم به اجرا در کنار این گروه خیابانی را در صفحه شخصی خود اعلام کردید؟
ویدیوى آنها را به طور اتفاقی در اینستاگرام دیدم. صدا و چهره خواننده این گروه برایم آشنا بود. یادم آمد که چند وقت پیش در یک مسابقه خوانندگی داور بودم و او هم در آن مسابقه حضور داشت. در آن مسابقه آنقدر خوب خواند و خوب اجرا کرد که از همه ما داورها رأی گرفت و نفر اول آن رقابت شد. در همان مسابقه هم به ما گفت که تجربه اجرای خیابانی دارد و دلیل اجرای قوی و استیج‌گردانی خوبش هم همین است. او حتی روی صحنه با ما که هیئت داوران بودیم شوخی می‌کرد و روى استیج به جاى استرس، آرامش داشت و صحنه را در دست گرفته بود. این براى من بسیار جالب بود. حتى یادم است که ازش پرسیدم چرا اینقدر ریلکسی؟! گفت من تجربه زیادى در اجراى خیابانی دارم، شاید دلیلش همین است.

ویدیو را دیدم و او را شناختم؛ فکر نمى‌کردم شغل و درآمد او همچنان از این راه باشد. فکر مى‌کردم بعد از آن مسابقه باید اتفاقات خوبى برایش افتاده باشد و به جامعه حرفه‌اى موسیقى معرفى شده باشد. از توانایی خوانندگی‌اش بسیار لذت بردم، اما متعجب شدم که چرا خواننده‌ای با این سطح از توانایی در خیابان می‌خواند و بعضی‌ها بی‌تفاوت از کنارش رد می‌شوند و آنطور که باید و شاید به هنرش توجه نمی‌کنند. شک نکنید که اگر همین خواننده در موقعیت دیگری روی صحنه باشد، خیلی‌ها حاضرند براى دیدن اجرایش، بلیت‌هایی گرانتر از آنچه که در خیابان می‌توانستند به او بپردازند خریداری کنند. بعد وقتی متوجه شدم درآمد آن روز خود و گروهش را به زلزله‌زدگان کرمانشاه اختصاص داده است، بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. شغل او همین است و با درآمد ناچیزى که از اجرا در خیابان کسب می‌کند زندگیش را مى‌گذراند. برایم جالب بود که آنها با اینکه وضعیت مالی خوبى ندارند اما درد هموطنانشان را به درد خودشان ترجیح داده‌اند. احساس مسئولیت اجتماعی‌شان واقعاً تحسین‌برانگیز بود.

*به نظر می‌رسد که خیلی تحت تأثیر قرار گرفتید.
وقتی این احساس مسئولیت را دیدم با خودم گفتم که چرا من چنین کاری را انجام نمی‌دهم؟ برگزاری کنسرت پروسه پیچیده‌ای دارد اما می‌توانم خیلی راحت کنار خیابان بایستم و بخوانم و به هموطنانم کمک کنم. من هم مثل همه مردم از ایده این گروه موسیقی خیابانی خوشم آمد و خودم هم دلم خواست کنارشان بنوازم و بخوانم و تجربه کنم. شاید لازم باشد یکی دو جلسه تمرین داشته باشیم و بعد یک اجرا تدارک ببینیم.

*این اجرای خیابانی را چه زمانی و کجا برگزار می‌کنید؟
هنوز به مکان برگزاری آن فکر نکرده‌ام. اما باید در جایی برگزار شود که اگر مخاطبان من آمدند و برای سایر مردم نیز جالب شد، مزاحمت یا ترافیکی برای دیگران ایجاد نکند. به همین دلیل فضای نسبتاً باز احتیاج دارد. ثانیاً زمان این اجرا هم مهم است که هر چه زودتر باشد تا برای کمک به هموطنان عزیزمان دیر نشود. یکی از دلایل اصلی من برای طرح ایده آواز خواندن در کنار آنها این است که شاید بتوانیم مبلغ قابل توجهی را جمع کنیم. از سوی دیگر این بچه‌ها طی سالیان اخیر کارشان همین بوده و با کیفیت خوب در خیابان‌ها ساز زده‌اند و خوانده‌اند، اما دیده نشده‌اند. خوشحال می‌شوم بتوانم به این بچه‌ها که سرشار از استعداد و علاقه هستند کمک کنم و نهایتاً هم عوایدش به مردمی اختصاص پیدا کند که سزاوارش هستند.

*چرا با آنها در یک کنسرت بزرگ و رسمی روی صحنه نمی‌روید؟
اگر بخواهم با این دوستان کنسرتی برگزار کنم، در حقیقت آن کنسرت فقط کنسرت من می‌شود چون این دوستان آهنگ اختصاصی از خودشان ندارند. اما هدف من بزرگتر از این است که تنها یک برنامه مشترک اجرا کنیم. با چنین اجرایى در واقع می‌خواهم خودم را به کانسپت موسیقی خیابانی نزدیک کنم بلکه بشود در نگاه مردم به این نوع از موسیقى، اعتبار و وجاهت بدهیم. مردم فکر می‌کنند نوازندگان موسیقی خیابانی مستحق یا مستمند هستند، اما اصلاً اینطور نیست. چون اجرا در خیابان، شغل این بچه ها است؛ در همه جاى دنیا این نوع موسیقی وجود دارد، محترم است، اجرا می‌شود و حتى بزرگانی هم دارد. موسیقی خیابانی، هم مردم را خوشحال می‌کند و هم حس خوب در شهر جاری می‌کند و هم این بچه ها کار می‌کنند و درآمد کسب مى کنند.

می‌خواهم به مردم نشان بدهم که موزیسین‌های خیابانی نیازمند نیستند و اتفاقاً جامعه نیازمند موسیقی خیابانی است. تأثیر مثبت موسیقی روی ذهن و روح افراد ثابت شده است. حتی براى زمین‌های کشاورزی هم موسیقی پخش می‌کنند تا کیفیت و رشد گیاهان بهتر شود؛ دیگر جوامع انسانى که جاى خود دارد. موسیقی خیابانی برای جامعه امروز ما که پر از استرس و فکر و عجله است نیاز ضروری است. مشکلات باعث شده تا مردم در خیابان‌ها با همدیگر غریبه باشند ولی موسیقی می‌تواند فضا را تلطیف کند و لبخند به لب آدم‌ها بیاورد.

*و کلام آخر؟
صحبت من فقط درباره این گروه نیست. صحبت من درباره کلیت مقوله موسیقى خیابانى است. مردم باید به موزیسین‌های خیابانی احترام بگذارند؛ اگر از اجرای آنها لذت بردند در حد توانشان پولی به آن ها پرداخت کنند، و مطلع باشند که این پول به معناى اعانه نیست. بلکه دستمزد آنها بابت زحمتى که مى کشند و هنرى که ارائه مى دهند و تأثیرى که مى گذارند، است. نگاه‌ها باید تغییر کند و مردم نباید فکر کنند خدایی نکرده این جوانان بااستعداد، نیازمند هستند. چون این افراد هنرمند هستند، در همه جای دنیا با این افراد همکاری می‌شود. به خاطر دارم در بارسلون یک گروه ساز می‌زد و جمعیت زیادی از مردم هم با آن ها می‌خواندند، بین مردم و آن هنرمندان کنش و واکنش برقرار بود. چرا نباید در تهران اینطور باشد؟ دلیل اتخاذ چنین تصمیمی از سوی من یک تأثیر کلی‌تر است و اصل اتفاق این است که تمام گروه هاى موسیقی خیابانی محترم شمرده شوند. دوست دارم سهم خودم را در این روند ادا کرده باشم.