مرتضی کاردر: واکنش هنرمندان به اتفاقات و فجایع انسانی همیشه متفاوت بوده است، واکنشهایی در قالب آثار هنری کهگاه تا سالها پس از واقعه در یادها میماند و آن واقعه را جاودانه میکند. زمانی که زلزله رودبار و منجیل اتفاق افتاد حسین علیزاده، «آوای مهر» را ساخت و عباس کیارستمی، «زندگی و دیگر هیچ را». دو اثری که هنوز جزء آثار ماندگار موسیقی و سینمای ایراناند.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، حالا زلزلهای دیگر اتفاق افتاده است و مردم غرب ایران به سوگ نشستهاند. با استاد صدیق تعریف تماس میگیرم، خواننده برجسته موسیقی سنتی که کرد است و اهل سنندج و این روزها سوگوار مردم دیارش است. صدیق تعریف را بسیاری با تصنیفهایی مثل «از نگاه یاران» و «ما زیاران چشم یاری داشتیم» میشناسند و بسیاری دیگر با آواز جاودانه سریال امام علی (ع) و کارهای دیگری که در موسیقی ایران ماندگار شده است.
صدای خواننده بزرگ موسیقی سنتی ما از تألمات گرفته است. حال و روزش تعریف چندانی ندارد اما با حوصله به پرسشهای ما پاسخ میدهد. میگوید: «این چند روز کاملاً گیج و مبهوتم. شاید باور نکنید ولی شب اول تا صبح چشم بر هم نگذاشتم.»
آقای تعریف ابتدا از محرومیت تاریخی استانهای غربی کشور و کمبود امکانات این مناطق میگوید: «کمیها و کاستیهای این مناطق کم نیست. از گذشتههای دور تا به امروز، به این مناطق کمتوجهی و بیمهری شده است. آن قدر که میتوانم بگویم این بیتوجهیها و بیمهریها به یک سنت دردناک و زخم کهنه تبدیل شده است. مردم این مناطق حتی همیشه درگیر مایحتاج و نیازهای اولیهشان هستند. به دلیل فقر حاکم بر این مناطق ساختمانها استحکام لازم را ندارد. وقتی اتفاقات اینچنینی رخ میدهد ابعاد فاجعه چند برابر میشود و کمبود امکانات و فقر عیانتر میگردد.»
صدیق تعریف درباره جبران خرابیها و رسیدگی به وضعیت مناطق زلزلهزده میگوید: «همگی باید با تمام توان به کمک مصیبتزدهها برویم تا ابتدا مایحتاج اولیه مردم تأمین شود. هرچند که در درجه اول باید از مسئولان مملکتی متوقع باشیم که به داد مردم برسند. از مسئولانی که در حقیقت میبایست نمایندگان منتخب و منتصب مردم باشند. ستادهای بحران که اگر وجود خارجی داشته باشند و صرفاً پس از واقعه تشکیل نشوند، باید در اتفاقات اینچنینی خیلی زود حاضر شوند تا شاید ضایعات و خسارتها را به حداقل برسانند و جان انسانها را نجات دهند. اما یکی از ضعفهای کشورهای توسعه نیافته مدیریت بحران است. فکر کنید اگر این زلزله در تهران اتفاق بیفتد. چه فاجعه جبران ناپذیری به بار میآید.»
خبر رسید که جمعی از هنرمندان سینما نیز در منطقه حاضر شدهاند. آقای تعریف از تأثیر مثبت این حضور میگوید: «هنرمندان از سر وظیفه انسانیشان به آنجا میروند. شاید در این روزها کار چندانی نتوانند انجام دهند اما حضورشان میتواند موجب تشفی خاطر مردم باشد و کاتالیزوری باشد برای التیام دردها.»
از صدیق تعریف میپرسم که آیا برنامهای برای حضور در منطقه غرب دارد یا برگزاری کنسرت در آنجا دارد یا نه؟ میگوید: «چرا، اما باید اندکی بگذرد تا وضعیت آن مناطق کمی بهتر شود و اقدامات لازم اولیه انجام شود. بعد شاید بهتر باشد که بنده یا دیگر هنرمندان آنجا حاضر شویم و اگر شرایط مناسب و مساعد بود کنسرتی به نفع زلزلهزدگان و آسیبدیدگان برگزار کنیم و امیدوار باشیم تا شاید اندکی از تألمات روحی و روانیشان کاسته شود. فراموش نکنیم که آسیبهای فیزیکی ممکن است به مرور برطرف شود اما با آسیبهای روحی را چه باید کرد؟ آسیبهای روحی و روانی این اتفاقات ناگوار تا سالها باقی خواهد ماند. باید کمک کنیم تا احوال مردم زلزلهزده آرامتر شود. من هم حاضرم با کمال میل هر وقت که شرایط مساعد و مناسب باشد آنجا حاضر شوم تا برای مردم کنسرت برگزار کنم یا هر کار دیگری که به بهبود حالشان کمک میکند، انجام بدهم.»
میپرسم که آیا اقدامی برای برگزاری کنسرت انجام گرفته است یا صرفاً یک خواسته قلبی است. صدیق تعریف پاسخ میگوید: «رایزنیهایی برای برگزاری کنسرت انجام شده است. قرار گذاشتهایم کنسرتهایی در مراکز استانهای غربی کشور مثل کرمانشاه و سنندج و همدان برگزار کنیم. گفتوگوهای اولیه صورت گرفته است و امیدواریم هر چه زودتر به نتیجه نهایی برسیم و بتوانیم بهزودی در این شهرها به نفع آسیب دیدگان کنسرت برگزار کنیم.»
دیدگاهتان را بنویسید