شهرام ناظری از تفاوت فضای موسیقی قبل و بعد از انقلاب گفت و از شرایط فعلی صداوسیما انتقاد کرد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شهرام ناظری در گفت و گویی که از او در سالنامه «اعتماد» منتشر شده است، درباره تفاوت اوضاع موسیقی قبل و بعد از انقلاب و همچنین آشنایی‌اش با محمدرضا شجریان گفت.
در ادامه گزیده‌ای از این گفتوگو را می‌خوانید:
ناظری درباره تاثیر انقلاب بر ماندگاری و رشد موسیقی اصیل ایرانی گفت: «من این موضوع را قبول ندارم، قبلا هم گفته‌ام که از سال ۵۰ داریوش صفوت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی را ایجاد کرد و به نظرم نوعی رنسانس در موسیقی به وجود آمد و همه هنرمندانی که قبل و بعد از انقلاب توانستند خودی نشان بدهند حاصل همان مرکز هستند.»
او در مورد تاثیر مثبت انقلاب در تعطیلی یکسری موسیقی ها در دهه ۶۰ و باز شدن راه برای موسیقی سنتی، بیان کرد: «به نظرم تاثیر مثبتی نبوده است و وقتی همه موسیقی ها وجود داشته باشد، جامعه قدرت انتخاب بهتری دارد و این جامعه است که در نهایت موسیقی خوب را انتخاب می کند و اینکه در یک جامعه چشم و گوش مردم را ببندند و فکر کنند که فقط یک راه درست است نتیجه خوبی در پی ندارد.»
ناظری درخصوص آشنایی‌اش با شجریان، گفت: «سال ۵۴ که با هوشنگ ابتهاج در رادیو آشنا شدم، ایشان او را هم به من معرفی کردند و بعد از تعطیلی رادیو و تاسیس کانون چاووش همیشه باهم بودیم و گفتوگو می کردیم. رفاقتمان تقریبا شبانه روزی و تنگاتنگ شده بود.»
این هنرمند نظر خود درباره «ربنا»ی شجریان را این‌گونه بیان کرد: «ربنای استاد شجریان از نظر کیفیت اجرایی بی نظیر و بی مانند است، اما من همیشه دلم خواسته است تا ربنا با لهجه ایرانی اجرا شود.»
او درباره فضای کاری‌شان بعد از انقلاب گفت: «بعد از انقلاب دور تازه و سختی برای ما شروع شد، به گونه ای که حتی نمی توانستیم اسم موسیقی را بیاوریم و این فعالیت در کانون چاوش با سختی ادامه یافت و هربار کنسرت برگزار می‌کردیم وسط کار می‌آمدند و به هم می‌ریختند.»
ناظری درخصوص نقدی که به صداوسیما به دلیل اجحاف در حق هنرمندان دارد، توضیح داد: «صدا و سیما باید محیطش را طوری درست کند که با فرهنگ و هنرمندان سخنیت داشته باشد، یعنی یک محیط درست‌تر، فرهنگی‌تر و با برنامه‌ریزی مناسب ایجاد کند. وقتی چنین چیزی باشد و ما حس کنیم این رسانه در ارتقای فرهنگ ایران و برای جامعه تاثیرات مثبت دارد ماهم می رویم. مهم ترین مسئله این است که حق کپی رایت در درجه دوم قرار دارد. بحث ما این است که شما رسانه ای بی سلیقه هستید و ما نمی توانیم کارنامه هنری که برایش زحمت کشیده ایم را آنجا بیاوریم و خراب کنیم.»
دیدگاهتان را بنویسید