آیین نکوداشت هفتادمین زادروز استاد «محمدرضا لطفی» با عنوان «لطف ساز» به همت بنیاد آفرینش های هنری نیاوران و با همکاری مکتب خانه میرزاعبدالله، شامگاه جمعه ۱۷ دی ماه با حضور اهالی فرهنگ و هنر در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، در ابتدای این آیین که با حضور جمعی از اساتید موسیقی، شاگردان استاد لطفی و علاقمندان به این هنرمند فقید برگزار گردید، نماهنگی پیرامون زندگی هنری استاد محمدرضا لطفی پخش شد که حاضران در این محفل فرهنگی را تحت تاثیر قرار داد.

در ادامه برنامه فرخ مظهری مدیر مکتب خانه میرزا عبدالله ضمن خوش آمدگویی به حاضران پیرامون شخصیت و فعالیت های فرهنگی استاد لطفی گفت: «باعث افتخار من است که در طول سال های طولانی و در فعالیت های متعدد هنری همراه استاد محمدرضا لطفی بودم و در کنار این هنرمند بزرگ حضور داشتم. به یاد می آورم که استاد لطفی در بستر بیماری به من گفتند: “من در تمام عمر تلاش کردم که هنر و موسیقی این سرزمین را حفظ و بالنده کنم، امیدوارم که اینطور شده باشد.” امروز که عشق و شور نوازندگان و هنردوستان این سرزمین را شاهد هستم می توانم به او بگویم که آری، تلاشت به بار نشست. در پایان جا دارد که از مجموعه فرهنگسرای نیاوران و آقای سجادی به جهت برگزاری این برنامه تشکر کنم.»

مجید درخشانی دیگر سخنران این آیین بود که با تشویق ویژه حضار در جایگاه حضور یافت و پیرامون رابطه خودش با استاد لطفی گفت: «من سال های آخر عمر استاد را به دلیل سهل انگاری های خودم از دست دادم، ولی می توانم بگویم در دورانی که در خدمت ایشان بودم خیلی از او آموختم. از موسیقی هم که بگذریم باید بگویم از ایشان درس زندگی آموختم. اولین بار که استاد را دیدم و در حضور ایشان ساز زدم به من گفتند همه آنچه تا امروز آموختی را بریز دور و از اول شروع کن و من همین کار را کردم. شخصیت و آموزه های ایشان در زندگی من بسیار تاثیرگذار بود و خوشحالم که در محضر چنین مرد بزرگی حضور داشتم.»

در ادامه سرود لطفی، فرزند استاد محمدرضا لطفی طی سخنانی از حاضران و عوامل برگزاری این آیین قدردانی کرد.

سیدعباس سجادی مدیرعامل بنیاد آفرینش های هنری نیاوران دیگر سخنران نکوداشت هفتادمین زادروز استاد محمدرضا لطفی بود که ابتدا پیرامون شکل گیری این برنامه گفت: «این آیین به پیشنهاد و با همکاری دوستان خوبم در مکتب خانه میرزا عبدالله برگزار گردید. در جلسه ای که جهت برنامه ریزی و مشورت پیرامون این برنامه داشتیم به حضور استاد سایه رسیدیم که من می خوام برخی نکات مطرح شده در آن نشست را حضور شما اعلام کنم. آقای سایه ابتدا از نخستین ملاقات خودشان با استاد لطفی خاطراتی گفتند و در ادامه وقتی ذکر خیر استاد لطفی و همینطور استاد شجریان شد دیدم که بغض کردند و به من گفت:هر کاری که از دستتان ساخته است برای این اساتید و این بزرگان انجام بدهید. اینها آدم های کوچکی نیستند و شایسته است که در خصوص شخصیت این بزرگان چنین اقداماتی صورت گیرد.»

سجادی در ادامه گفت: «یادمان باشد که شخصیت هایی مثل لطفی بزرگ هستند و نیازی به بزرگداشت ندارند. این ما هستیم که به برگزاری چنین برنامه هایی نیاز داریم. باید در این روز فکر کنیم چرا یک نفر می شود لطفی و چطور به این جایگاه می رسد؟ خود آقای لطفی نازنین می فرمود:وقتی به شخصیت های هنری و فرهنگی نزدیک می شوید می بینید که هنرشان نسبت به بزرگی خودشان و شخصیتشان کوچک است. در پایان از همه شما علاقمندان و دوستداران حوزه فرهنگ و هنر تشکر می کنم و می گویم ، درود بر لطفی درود بر شما و درود بر کسانی که دل در گرو فرهنگ و هنر این کشور دارند.»

در ادامه برنامه محمد سلمانی، شاعر و غزل سرا غزلی را به استاد لطفی تقدیم کرد که مورد استقبال حاضران قرار گرفت.

علیرضا میرعلی نقی، محقق و پژوهشگر موسیقی آخرین سخنران این برنامه بود که در خصوص سابقه ارتباط خودش با استاد لطفی گفت: «من با وجود ۱۷-۱۸ سال سابقه آشنایی موهبت شاگردی ایشان را متاسفانه نداشتم اما باید بگویم که استاد لطفی از همان ابتدای آشنایی تاثیر زیادی در تصحیح پژوهش ها و ذهنیت های ناقص بنده داشت به طوری که بسیاری از اندیشه های خودم را با استفاده از راهنمایی های ایشان اصلاح کردم.»

وی در ادامه گفت: «من در تقسیم بندی تاریخی موسیقی ایران استاد لطفی را جزو ۵ موسیقی دان برجسته فرهنگی تاریخ کشور می دانم که شاید پرکارترین و موثرترین آنها نیز بود، به دلیل استعدادهای خاصی که این هنرمند برجسته داشت. البته باید بگویم از جهت کاری آنطور که شایسته بود شناخته نشد و خصوصا در سال های آخر متاسفانه در حق ایشان بسیار جفا شد که بیشتر از خامی و نادانی بود اما استاد لطفی در مقابل این برخوردها لطف و سعه صدر نشان می داد و باز هم تحمل می کرد. باید بگویم که در طول زندگی جز موسیقی به هیچ چیزی دلبستگی نداشت. با همه احترامی که برای همه اساتید و بزرگان قائل هستیم باید بگویم لطفی همتایی نداشت و دیگر مانند او یافت نمی شود.»

در بخش دیگری از این آیین حمید سکوتی با تک نوازی تار یاد و خاطره استاد لطفی را زنده کرد و در پایان نیز گروهی از شاگردان استاد لطفی با خوانندگی سجادی مهربانی قطعاتی را نواختند که حسن ختام این شب خاطره انگیز برای علاقمندان به لطف ساز ایرانی بود.