همای در کنسرت خود از مردم خواست او را همراهی کنند و بیان کرد که آنها تنها خواننده هایی هستند که نیاز به مجوز ندارند.
شب گذشته چهارشنبه هفتم مهر ماه کنسرت گروه «مستان» در محوطه باز کاخ سعدآباد با حضور مردم روی صحنه رفت. پرواز همای طبق روال همیشگی اشعاری از سروده های خودش و قطعاتی هم از فریدون مشیری و محمدعلی بهمنی خواند.
کنسرت قرار بود ساعت ۲۱ آغاز شود که حدود ۲۱:۴۵ با حضور اعضای ۹ نفره کنسرت و استقرار آنها در جایگاه ها به اجرا رسید.
اعضا در ابتدا دقایقی سازهای خود را کوک کردند و همای همان ابتدا بیان کرد: سپاسگزارم از مهری که به گروه «مستان» دارید و امیدوارم شب خوبی را در کنار هم داشته باشیم.
هادی اسکندری خوشنویس نیز طبق رسم پیشین از همان ابتدا روی صفحاتی بر یک بوم به خطاطی مشغول شد و واژگان و ترجیع های کلیدی قطعات اجرایی را می نوشت. با نواختن دف اولین قطعه این گروه با نوای شورانگیز سازهای ایرانی آغاز شد. دف، نی، کمانچه، تار، سنتور و… از جمله سازهایی بودند که همای را در این اجرا همراهی می کردند.
همای اولین قطعه خود را با ترجیع بند «پناه بلندی و پستی تویی/ ندانم که ای هرچه هستی تویی» آغاز کرد. قطعه ای که گاهی هم با همراهی و همخوانی های گروه پیش می رفت.
قطعه دوم با نوازندگی فلوت و خواندن این قطعه که «اسرار ازل را نه تو دانی و نه من» به اجرا درآمد و بعد از آن قطعه با نوازندگی همه سازها ادامه پیدا کرد.
یکی از ویژگی های اجراهای همای تکرار بعضی از ترجیع هاست که در این قطعه هم عباراتی چون «عاقبت ای دل همه پا در گلیم» و «ما خراباتی و مستیم گرفتار دلیم» همخوانی می شدند.
اجرای طرب انگیز همای و گروه «مستان» در این کنسرت هر از گاهی با ریتمی تند همراه می شد و در قطعه بعدی همنوازی تار و دف با این بیت همراه شد که
«تا کی غم آن خورم که دارم یا نه/ وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست/ کاین دم که فرو برم برآرم یا نه»
این قطعه نیز با تکرار این ترجیع بند که «من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو» پایان یافت و دو نوازی دف و تنبک و ضرب گرفتن های یکی پس از دیگری با تشویق های مکرر حضار همراه شد.
قطعه بعدی این کنسرت به شعر معروف «دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید» اختصاص داشت که مردم هم همای را در ترجیع بندهایی از اثر همراهی کردند.
از ویژگی‌های آوازخوانی همای این است که اجرای موسیقی اصیل را نیز با تحریرها و آوازخوانی هایی به سبک خودش همراه می کند. وی در شعر معروف دیگری که از همان ابتدا با تشویق های مردم همراه شد «شیرین لبی شیرین تبار» را خواند و از مردم خواست که با او همراه شوند.
همای بیشتر این کنسرت را تنها با قطعات خود پیش برد و برخلاف بسیاری از خوانندگان که میان هر قطعه جمله ای بیان می کنند، قطعات را یکی پس از دیگری خواند و در جمله ای کوتاه به مردم گفت: باور کنید شما تنها خواننده هایی هستید که نیاز به مجوز ندارید و می توانید، بخوانید.
این جمله وی با تشویق حضار همراه شد و همراهی بیشتری با قطعات وی کردند.
قطعه بعدی این اجرا با ریتمی تند آغاز شد و بیشتر دو ساز کمانچه و سنتور هنرنمایی می کردند. قطعه ای که اینگونه آغاز شد: «ای خانه ات خراب بی من نخور شراب»
همای قبل از قطعه آخر از همه کسانیکه وی و گروهش را در این اجرا همراهی کردند یاد کرد و قطعه آخر این اجرا با تک نوازی سنتور همراه شد. «ایران ای سرای من» قطعه ای بود که این بار تمام آن با همراهی مردم خوانده شد و مردم به احترام ایران ایستادند.
دیدگاهتان را بنویسید