مراسم یادبود اولین سالروز درگذشت،آندره آرزومانیان ـ آهنگساز ـ شامگاه گذشته ـ ۱۱ خرداد ماه ـ در تالار سیف‌الله داد خانه سینما برگزار شد.

‌به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمد سریر ـ هنرمند عرصه‌ی موسیقی ـ در ابتدا از ویژگی‌های اخلاقی آندره آرزومانیان سخن گفت و با یک دقیقه سکوت به احترام این هنرمند سخنانش را ادامه داد و گفت: هنرمندان برجسته زیادی در عرصه موسیقی داشتیم، ولی آندره در ذهن ما جایگاه ویژه‌ای دارد.

وی تصریح کرد: «آندره» اسطوره آهنگ سازی و مثلی بین آهنگ‌سازان است، به طوری که هر یک خوب‌ می‌نوازند، می‌گوییم مثل آندره است.

سریر معتقد است: «آندره آرزومانیان» هنرمندی درون‌گرا، صادق و نگاهش پر از شرم و حیا بود. صادقانه صحبت می‌کرد و هیچ کس کسی او را عصبانی ندید.

این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد:آثار «آندره» همه دارای نغمه‌های روان و جذاب بودند. وقتی آثارش را گوش می‌دادی دلت می‌خواست آن اثر را داشته باشی و وقتی نواختنش به اتمام می‌رسید، غبطه می‌خوردی.

سریر در پایان سخنانش یادآور شد: رفتار «آندره آرزومانیان» باعث شد، او همانند یک الگویی برای سایر هنرمندان باشد.

در ادامه مراسم امیر بکان ـ هنرمند عرصه موسیقی ـ نیز در سخنانی مطرح کرد:«آندره» یک انسان شریف و اخلاق‌گرا بود که هیچ گاه عصبانی نمی‌شد، در مورد او می‌توان ساعت‌ها و روزها صحبت کرد.

وی سپس به توانمندی‌ها «آندره آرزومانیان» اشاره کرد و افزود:کافی بود شاعری چند کلمه به او تحویل دهد طولی نیم‌کشید که یک شعری کلاسیک تحویل می‌داد، این در حالی است که او تحصیلات آکادمیک نداشت او پیانو را که یکی از سازهای هارمونیک است به خوبی می‌نواخت، آندره در واقع یک ویراستار بود.

به گفته‌ی امیر بکان؛ به جرات می‌توانم بگویم «آندره آرزومانیان» دیگر تکرار نخواهد شد و ما باید به فکر خودمان باشیم.

در بخش دیگری از مراسم، فخرالدین صدیق‌شریف متنی را به یاد آندره آرزومانیان خواند و در سخنانی گفت:یک سال از مرگ «آندره آرزومانیان» گذشت، آندره‌ای که وارسته‌گی‌اش انسان را مجذوب می‌کرد. متاسفانه تا به خودمان آمدیم متوجه شدیم که اثر باقی مانده اما صاحب اثر نیست. وقتی به یاد او می‌افتیم انبوهی از خاطرات ذهن را پر می‌کند و لبخندی را بر ذهن می‌نشاند که صاحبش هرگز لب به شکایت نگشود.

افشین یداللهی ـ ترانه‌سرا ـ نیز در سخنانی گفت: ای‌ کاش «آندره آرزومانیان» سال‌های بیشتری زنده می‌ماند که زمانی که می دیدیم بعضی از هنرمندان وقتی به جایی می‌رسند، رفتارشان عوض می‌شود، آندره آرزومانیان را نشانشان می‌دادیم.

او تصریح کرد: ما در این دنیا هر کاری انجام می‌دهیم، ضرر و منفعتش برای خودمان است و هیچ‌گاه نباید به کسی فخر بفروشیم.

فردین خلعتبری ـ هنرمند عرصه‌ی موسیقی ـ نیز در مراسم یادبود آندره آرزومانیان در سخنانی یادآور شد: سال ۶۴ کاری را در استادیویی ضبط کردم و خودم می‌دانستم خیلی بد بود، آن زمان شماره تلفنی به من دادند و گفتند این شماره آندره آرزومانیان است و کارت رادرست می‌کند، خلاصه «آندره» اثر مرا اصلاح کرد و من آهنگ ساز شدم.

وی در ادامه‌ی سخنانش به تکنیک کاری آندره آرزومانیان اشاره کرد و افزود: «آندره» نت‌های کم ارزش را به آثاری با ارزش تبدیل می‌کرد.آن قدر سایه‌اش گسترده بود که من از او فرار می‌کردم.

خلعتبری یادآور شد: ما در دوره‌ای آندره را فراموش کردیم. ما ظرفیتی را بوجود نیاوردیم که آندره هر آنچه هست را ابراز کند. من معتقدم در این دنیا به اندازه‌ی آندره جا نبود.

در حاشیه این مراسم نیز کلیپ‌های کوتاهی از آثار آندره آرزومانیان برای حاضران پخش شد.

شراره دولت آبادی و آنی آرزومانیان (همسر و فرزند هنرمند) لحظاتی برای حاضران سخنرانی و از آنها به خاطر حضورشان تشکر کردند.

مانی رهنما، نیما مسیحا، مریلا زارعی، علی دهکردی و… از جمله هنرمندانی بودند که در مراسم یادبود آندره آرزومانیان حضور داشتند.

این مراسم از سوی کانون آهنگسازان سینمای ایران خانه سینما برپا شد.

به گزارش ایسنا،آرزومانیان متولد ۱۳۳۳، تهران بود و برای بخشی از فیلم‌های سینمای ایران موسیقی ساخت که از جمله‌ی آنان می‌توان از «رابطه»،«الهه زیگورات» ،«شبیخون» ، «زن امروز»،«بیقرار»، «بی‌تو هرگز»،«خانواده کوچک ما» ،«بهترین بابای دنیا»، «ماهی »، «سیمرغ»،«شنگول و منگول»،«ماهی»،«تیغ و ابریشم»، «از کرخه تا راین» و… نام برد.

این هنرمند نوازنده پیانو سال گذشته ۱۱ خرداد ماه ـ از دنیا رفت، او مدتی بود که به دلیل عوارض ناشی از سرطان مغز استخوان بستری شده بود.