سایت خانه موسیقی نوشت:
خانه موسیقی هیچگاه از منتقد خود شکایت نکرده و نمی کند. اساسا شکایت از منتقد و یا انتقاد مطرح شده امری مضحک و باور ناپذیر است.
اخیرا پس از مطرح شدن شکایت خانه موسیقی از آقای دکتر ساسان فاطمی (نه به عنوان منتقد بلکه به عنوان مفتری) و رسانه ای شدن این موضوع شایعاتی منتشر شده که متن ذیل جهت روشن شدن وقایع و حقایق ارائه می شود:
مدعی دیده است اما با غرض
پرده باشد دیده ی دل را غرض
حق همی خواهد که تو زاهد شوی
تا غرض بگذاری و شاهد شوی
نزدیک به یک سال است که نهاد مدنی خانه موسیقی ایران مورد هجمه مسلسل وار عده ای به ظاهر منتقد قرار گرفته و با هتک حرمت های بی شمار، اتهامات مختلفی به آن وارد کرده اند.
رویه و طبع این نهاد در طول یک دهه گذشته بر سبیل سعه صدر، روشنگری و نرمش با منتقدان و حرکت به سمت تعامل،همدلی و حل و فصل مسائل درون خانواده بوده است و مروری کوتاه به رخدادهای یک سال گذشته موید این موضوع بوده و هست.
اخیرا و در پی اوج گرفتن انواع تهمت ها و پرده دری های بی سابقه ،خانه موسیقی با هدف حفظ کیان و حیثیت وجودی و به منظورصیانت از شان و جایگاه این نهاد صنفی و تخصصی ومهمتر از همه در جهت پاسخ به مطالبات اعضا و تاکید هیات مدیره و شورای عالی ازبرخی افرادی که اتهام هایی به خانه موسیقی وارد کرده بودند شکایت هایی را طرح کرده است که یکی از افراد متشاکی آقای دکترساسان فاطمی عضو سابق هیئت مدیره خانه است.
خانه موسیقی از منتقدان شکایت نمی کند
متعاقب طرح این شکایت در قوه قضاییه، متاسفانه مجددا جوسازی هایی علیه این نهاد شروع شده و حرف و حدیث هایی در برخی محافل رسمی و غیر رسمی شنیده می شود که خانه موسیقی از منتقد خودش شکایت کرده است! در صورتی که اصلا اینگونه نبوده و هرگز خانه موسیقی از هیچ منتقدی تا کنون شکایت نکرده و نخواهد کرد ومتاسفانه طبق روال یکساله اخیراین مساله نیزکاملا تحریف و با هدف ایجاد جنجال و تحریک احساسات پاک هنرمندان القا شده است!
عجب است منتقدینی که خود از ابتدا با سلاح شکایت به مراجع قانونی پیش‌آمده و از همه‌ی ظرفیت خود برای نامه‌نگاری و عریضه‌نویسی برای وزیر و وکیل بهره برده‌اند، اکنون در برابر شکایت خانه موسیقی فریاد وامصیبتا سر می‌دهند و شکایت قانونی را امری مذموم و غیراخلاقی می‌دانند!
خانه موسیقی به منظور تنویر افکار عمومی و رفع شائبه ها و شایعاتی که متاسفانه فضا را غبارآلوده و تشخیص حق از باطل را دشوار نموده ناگزیر به تشریح برخی نکات و مسائل و اشاره به ریشه ها و عواملی است که منجر به وضعیت اسفناک کنونی گردیده است:
آغاز ماجرا:
بعد از اجماع بی سابقه و تاثیرگذار اکثرهنرمندان برجسته و پرمخاطب در خصوص پیگیری حقوقی لغو کنسرت ها از طریق واحد حقوقی خانه موسیقی که قرار بود به اخذ خسارت کنسرت های لغو شده ای که مجوز داشته اند منجر شود و همچنین اعتراض شدید الحن خانه موسیقی به هتک حرمت هنرمندان عضو خانه در خراسان و برخی شهرهای دیگر و نیز جمع آوری امضا برای عملیاتی کردن موضوع احقاق حقوق مولف و مصنف (کپی رایت) و مسائلی از این دست که اواخر سال گذشته(اسفند ماه) در خانه موسیقی اتفاق افتاد موضوع و پروژه ای تحت عنوان جلسات “ضرب اصول” با همکاری یکی دو رسانه خاص و با هدف نقد خانه موسیقی مطرح و کلید زده شد.
درباره جزئیات این برنامه قبلا و درفصلنامه بهاره خانه موسیقی به تفصیل پرداخته شده است اما در اینجا مروری کوتاه داریم به آن ماجرا و جنجال بعد از آن:
بعد از اعلام عمومی برگزاری نقد پانزده ساله در بهار سال جاری(عنوان نقد پانزده ساله خود حکایت غریبی است) که قرار بود با حضور سه نفر از منتقدان خانه موسیقی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شود مدیرعامل خانه طی تماسی با سازمان فرهنگی و هنری شهرداری از چرایی عدم دعوت از مسئولان خانه موسیقی در این جلسه نقد که قاعدتا باید از هر دو طرف حضور داشته باشند سوال کرد و با توجه به منطقی بودن این نکته معاون هنری سازمان از برگزار کنندگان آن برنامه درخواست کرد تا جلسات نقد با حضور حداقل یکی از اعضا و مسئولان خانه برگزار شود.
این خواسته منطقی و به حق خانه به شهادت مسئول برگزاری آن برنامه که بعدها رسانه ای هم شد با مخالفت شخص آقای ساسان فاطمی مواجه شد و ایشان صراحتا اعلام کرد حاضر نیست با هیچیک از مسئولان خانه نشست و گفتگویی داشته باشد! حتا ایشان پا را فراتر نهاده ابراز داشت در صورتی که اعضای هیئت مدیره استعفا دهند حاضر به مذاکره و گفتگو خواهد بود. این گفته ها نه اینکه فکر کنید نقل قول و شایعه و یا شوخی است، خیر تمامی این مضامین عینا و به نقل از ایشان وجود داردو هر جوینده ای می تواند دیدگاه و سخنان صریح و روشن ایشان در باب گفتگو و تعامل با خانه موسیقی را با یک جستجوی ساده بیابد.
خب اجازه بدهید اینجا یک سوال مطرح کنیم:
آیا هیچ منتقد، روزنامه نگار و یا پژوهشگری در آن مقطع یادداشت، تذکار و یا سوالی در خصوص خواسته به حق خانه در زمینه حضور یکی از نمایندگان خانه موسیقی در جلسات نقد را مطرح کرد؟
آیا هیچکدام از منتقدان، این سخن آقای فاطمی را که فقط در صورت استعفای اعضای هیئت مدیر خانه موسیقی حاضر به گفتگو با ایشان هست نقد کرد؟ آیا کسی از ایشان پرسید که شما چرا قبل از بحث و گفتگو با مسئولان خانه حکم صادر کرده و تمامی اعضای هیئت مدیره این نهاد را مجرم پنداشته و درخواست استعفای آنها را کرده اید؟ آیا هیچ طوماری علیه حکم مجرمیت بدون محاکمه هنرمندان برجسته خانه موسیقی تهیه شد؟
مخالفان گفتگو
به هرحال آن جلسات به صورت کاملا یکطرفه و با تعداد قلیلی از مخاطبان در پردیس سینما قلهک برگزار شد و مدیرعامل خانه نیز طی نشستی در محل خانه موسیقی به مسائل مطرح شده در آن جلسات پاسخ هایی ارائه داد.
در پی برگزاری آن جلسات و در ایام بعد از آن جنجال ها، تمامی اعضای هیئت مدیره و شورای عالی خانه با تاکید بر همدلی و همراهی همه اعضا و ضرورت حل و فصل مسائل در درون خانواده موسیقی و لزوم داشتن سعه صدر و میل به تعامل و گفتگو از همه منتقدان دعوت عام کردند تا در نشست های ماهانه خانه موسیقی حضور به هم رسانند و مسائل را مطرح کنند تا با توضیح شفاف در مورد نقاط مبهم، گام مثبتی در جهت همسویی و همدلی تمامی اعضا برداشته شود اما متاسفانه بجز آقای شهرام صارمی که مدیر برگزاری جلسات ضرب اصول بود هیچکدام از مدعیان انتقاد گام به خانه موسیقی نگذاشته و در مقابل در رسانه های مختلف (بویژه برخی رسانه های خاص) و همچنین در شبکه های اجتماعی بر طبل اختلاف کوبیدند.(و هنرمند گرامی شهرام صارمی در همان جلسه با صداقت بسیاری از مسائل را ناشی از سوء تفاهم دانسته و در پشت تریبون نیز اعلام کرد) و هرآنچه که خواستند نوشتند و گفتند و اتهام بستند اما خانه موسیقی با توجه به تعهد اخلاقی خویش باز بر مدار مدارا سکوت کرد و با امید به رسیدن به فضایی منطقی و معتدل که مجالی برای افراطیون نباشد در انتظار عقلانیت منتقدان و حضور آنها در نشست ها نشست.
در این مسیر با ابراز تمایل اعضای هیئت مدیره برای برگزاری نشست ویژه با منتقدان از یک سو و درخواست منتقدان از سوی دیگر، جلسه ای با حضور چند نماینده از طرف منتقدان با آقای دکتر سریر(رئیس هیئت مدیره) تشکیل و مقرر شد در شهریور ماه چند نشست در محل خانه موسیقی برگزار شود اما در کمال تعجب به فاصله چند روز به اعلام تاریخ نشست ها شکوائیه و متن بلند بالایی که پر از اتهامات جدید و هتک حرمت اعضای هیئت مدیره بود در رسانه ها منتشر شد!
یعنی منتقدان محترم حتی برای درخواست و قرار خودشان نیز حرمت و احترامی قائل نبودند و گویی اساسا حیات و بقای خودشان را در استمرار توهین ها و فضای جار و جنجال می دیدند!
و همین جا نیز اجازه بدهید این سوال را مطرح کنیم که آیا در آن ایام هیچ نویسنده، منتقد،خبرنگار، موسیقیدان و اهل قلمی متن و مطلبی نوشت و یا پرسید شما که قرار بر گفتگو دارید چرا فضا را مشوش کرده و باب گفتگو را می بندید! آیا نهیبی زده شد که اساسا جنگ و جدل با صلح و مذاکره قابل تجمیع نبوده و هر دو در یک زمان میسر و شدنی نیست؟ آیا برای این موضوع طوماری تهیه شد؟ آیا خود این منتقدان دلسوز کار خودشان را منطقی و درست می پندارند؟
اعلام برائت منتقدان اولیه
با گذشت زمان و سپری شدن ایام و رخداد هایی نظیر مواردی که به آنها اشاره شد و بویژه پس از عیان شدن ادبیات منتقدان که در رسانه ها و شبکه های اجتماعی به طور بی سابقه به نمایش گذاشته شد، برخی از منتقدان واقعی و دلسوز پا پس کشیدند واز قضا بجز آقای فاطمی همانها که در جلسه اول ضرب اصول حضور داشتند به خانه موسیقی آمده و یا با تماس های بعدی ضمن ابراز نگرانی از نیت برخی از به اصطلاح منتقدان از جریان افراطی و تندروی های خطرناک عده ای اعلام برائت کردند! برخی از این منتقدان دلسوز در جلسه ای که در ماه رمضان و در حضور بیش از چهل نفر از هنرمندان طراز اول در محل خانه موسیقی برگزار شد حضور داشته وسخن گقتند.
با این وصف باز هیئت مدیره خانه بنا را بر حل و فصل موضوع با دعوت از منتقدان و از طریق مسالمت آمیز دانسته و همواره سعی بر آشتی و طرد عناد و کدورت داشتند.
خواب زدگان
بر این اساس در جلسه ای که موسیقیدانانی از اتریش به ایران آمده و قصد ملاقات با هنرمندان خانه موسیقی را داشتند از آقای ساسان فاطمی نیز دعوت به عمل آمد که در آن جلسه حضور داشته باشد و بعد از اتمام جلسه با حضور برخی از اعضای شورای عالی و هیئت مدیره و به پیشنهاد یکی از اعضای کانون پژوهشگران و با هدف روشن شدن اذهان بویژه ابهامات مد نظر آقای فاطمی در مورد مسائل و مشکلات بحث هایی در گرفت.
آقای فاطمی مدعی بود که برخی اقدامات خانه موسیقی غیر قانونی و خلاف است و همانجا با مشاور حقوقی خانه موسیقی تلفنی صحبت شد و ایشان دلایل قانونی را مطرح کرد اما آقای فاطمی به هیچ وجه ادله ایشان را به اتهام جانبداری آقای مشاور قبول نکرد.در آن جلسه اقای هوشنگ کامکار(عضو شورای عالی) با پیش آوردن بحث تخصص ها در دنیای امروز و با بیان اینکه ما ها موزیسین هستیم و تخصصی در امر حقوق نداریم خیلی محترمانه از آقای فاطمی در خواست کرد که شما یک وکیل(حقوقدان) به عنوان نماینده معرفی کنید تا با مشاور حقوقی خانه وارد بحث های فنی و تخصصی بشوند و در صورت نیاز از وکلای دیگر هم کمک بگیرند و در نهایت نتیجه هر چه بود ما بپذیریم؛ اما آقای فاطمی با طرح برخی سخنان توهین آمیز دیگر که به هیچ وجه جای تقریر آنها در اینجا نیست! این پیشنهاد را رد کرد و …
در همان جلسه آقای گنجه ای(عضو و قائم مقام خانه) با اشاره به اینکه مجمع عمومی بالاترین رکن در نهاد خانه موسیقی است گفت : تمامی تصمیمات هیئت مدیره قبلا توسط مجمع عمومی تصویب شده اما متاسفانه آقای فاطمی باز هم مدعی شد که مجمع عمومی حق چنین کارهایی را ندارد!
در نهایت و در پایان این جلسه ایشان در خواست رویت صورتجلسه مجمع عمومی را داشت و به ایشان پیشنهاد شد که اگر صورتجلسه به ایشان تسلیم شود و او از صحت محتوا دال بر موارد اختلافی مطمئن شد آیا حاضراست مسائل را مختومه اعلام کند که پاسخ ایشان منفی بود!
خب تا اینجا چه کسی مدعی است که خانه هیچ قدمی برای تعامل و گفتگو بر نداشته است؟ به قول معروف کسی را که خواب است می توان بیدار کرد اما کسی که خودش را بخواب زده است هرگز!
به هرحال در پایان آن جلسه همگان کاملا متقاعد شدند که ایشان قصد اقناع شدن ندارد وگرنه راه بسیار هموار بود و مسئولان حاضر در آن جلسه بسیار مشتاق بودند تا مسائل و گفتگو های خصمانه در یک تعامل سازنده حل و فصل شود.
شکایت های اخلاقی و غیراخلاقی
از سوی دیگر منتقدان مخالف گفتگو با شتاب هرچه تمام تر از تمامی ظرفیت های قانونی و رسانه ای کمال استفاده را برده و به مراجع قضایی، حقوقی، دولتی، بازرسی کل کشور، مجلس و حتی به هنرمندان شکایت بردند و با طومارها و جمع آوری امضا (جالب آنکه بسیاری از افراد طی تماس با خانه موسیقی از اعلام اسامی خود در پای آن نامه ها ابراز بی اطلاعی و نارضایتی کرده اند) قصد تخریب این نهاد صنفی را داشته و اعضای آن را به انواع جرایم متصف کردند!
و اینجا نیز این سوال مطرح است که به راستی چرا هیچ فرد دلسوز و مدافع همدلی و برادری دستی از آستین بیرون نکرد و آن افراطیون گستاخ را از طرح شکایت پرهیز نداد؟ چرا هیچکس ریش سفیدی نکرد که شکایت از عده ای ریش سفید و پیشکسوت که بدون هیچ چشمداشت مادی و معنوی از سرمایه عمر خود در راه صنف مایه می گذارند خوبیت ندارد ودر واقع به دور از شان فرهنگ و هنر این مملکت است! چرا کسی دل به حال صنف نسوزاند؟ چرا کسی نگران سوء استفاده اغیار از این حرکات زشت نبود؟ چرا هیچ خیرخواهی در مذمت این عمل غیر اخلاقی بیانیه نداد؟
ضرورت مرزبندی بین منتقدان و هتاکان
در مطالب، نوشته ها و یادداشت های منتشره در سایت و فصلنامه به کرات نوشته و اعلام شده است که خانه موسیقی دست تمامی منتقدان دلسوز را به گرمی می فشارد و اصلا اساس حرکت و پیشرفت خود را در وجود منتقدان دل آگاه می داند و این تاکید موکد از زبان تک تک اعضای هیئت مدیره و در نشست ها و تریبون های مختلف نیز اعلام شده است و گفته ایم که حساب معاندان و دشمنان موسیقی با منتقدان آگاه و دلسوز جداست.
حساب منتقدانی که به دور از جنجال رسانه ای با هدف خیر گام بر می دارند با غرض ورزانی که با توسل به رسانه های مخالف موسیقی در جهت تضعیف صنف و تخریب چهره های مقبول پیمان می بندند جداست.قطعا رسانه ای که در طول سال ها فعالیت اش مدافع لغو کنسرت ها بوده و هرگز موسیقی را به عنوان یک هنر متعالی و شریف نپذیرفته نمی تواند ملجا و ماوای منتقدان باشد این امری بدیهی است و اگر چنین بود باید به یک جای کار شک کرد.
قطعا حساب منتقدی که با احترام به هنر و هنرمند و رعایت حقوق پیشکسوتی و با حفظ تمامی معیار ها و ملاک های نقد دست به قلم می برد با دیگرانی که بی پروا موسیقیدانان را بازیگران سیرک می پندارد و از هر گونه هتاکی پرهیزی ندارد جداست و جالب آنکه هرگاه خانه موسیقی منتقدان را گرامی داشته و از هتاکان گریز داشته است همان هتاکان و متجاوزان به حریم هنری افراد، فورا برآشفته وخواسته اند با تبلیغات کذب خانه موسیقی را مقابل منتقدان نمایش دهند دقیقا مثل جو سازی فعلی که در حال انجام است. در حالی که هرگز خانه، منتقدان واقعی را دشمن خود نمی داند.
ورود شورای عالی
باز در گذر زمان و با توجه به ایجاد فضای تخریب که به هیچ وجه به نفع کلیت و موجودیت هنر موسیقی در کشور نبوده و نیست شورای عالی به مساله ورود کرد و مدیرعامل را موظف کرد تا هرچه سریع تر جلسه ای آزاد با دعوت عام از همه منتقدان برگزار نماید و بلافاصله این جلسه به اطلاع عموم رسید و از همه دعوت شد تا به منظور پایان دادن به مسائل و اختلافات همه در محل خانه حضور پیدا کنند اما باز همان افرادی که حیاتشان در ادامه دعوا و تخریب و توهین به بزرگان موسیقی است دستور به تحریم این جلسه دادند و دوباره سدی شدند بر ایجاد فضای گفتگو و تعامل!
در این موقعیت هم هیچ ریش سفیدی ریش سفیدی نکرد و هیچ فعالی در صدد جمع آوری امضا نبود و هیچ طوماری با این مضمون تهیه نشد که حضرات محترم اگر شما مخالف گفتگو هستید خب پس چه راهی را بهتر از راه تعامل و گفتگو پیشنهاد می کنید؟
اما آن جلسه هم برگزار شد و باز به شبهات مختلف پاسخ های مستدل داده شد ولی طبق معمول هیچ گوش شنوایی در بین منتقدان مخالف گفتگو وجود نداشت.
سپس استاد محمدرضا شجریان به عنوان رئیس شورای عالی متعاقب مسائل پیش آمده و تشکیک در قانونی بودن یا نبودن اعمال هیئت مدیره چندین جلسه با حقوقدانان مجرب برگزار کرده و شخصا با دقت تمام در مورد نکته به نکته موارد قانونی با آنها وارد بحث و مشاوره شد و در نهایت تمام قد از مسائل قانونی حمایت کرده و ضمن انتقاد از اقداماتی که با هدف خودنمایی در رسانه ها صورت می گیرد همگان را به رعایت قواعد و اصول قانونی دعوت کرد.
همچنین ایشان تاکید کردند با توجه به نزدیکی انتخابات دوره جدید که قرار است در اسفند ماه سال جاری آغاز شود اطلاع رسانی به صورت گسترده صورت پذیرد و…
اما در کمال ناباوری همه دیدیم که همان افراد حتی حرمت این آبروی فرهنگ و هنر مملکت را نگاه نداشته و با ادبیات بسیار سخیف به ایشان نیز تاختند!جل الخالق!
باز در این شرایط انتظار این بود که امضاهایی جمع آوری شده و طومارهایی در تقبیح آن اعمال تهیه شود.آیا چنین شد و هیچکسی با نیت دفاع از اخلاق و اخلاق مداری برخاست؟ آیا اهل دلی جامه درید؟
پایان مدارا
یک بار دیگر باید تاکید کنیم که خانه موسیقی هیچگاه از منتقد خود شکایت نکرده و نمی کند. بله خانه موسیقی همانطور که اشاره شد بنا به درخواست به حق اعضای خود از هتاکان،تخریب گران و اتهام زنندگان به هنرمندان شکایت می کند؛از کسانی که قصد ترور شخصیت های محبوب را دارند شاکی است، خانه موسیقی بیش از یک سال است که به هرطریق ممکن با منتقدان بد اخلاق مدارا داشته است ولی دیگر چاره ای جز برخورد برای این نهاد نگذاشته اند.
رسالت دفاع
خانه موسیقی وظیفه دارد به منظور احترام به بیش از پانزده هزار عضو از حیثیت حقوقی خانه دفاع کند. در واقع باید از کیان و جایگاه حقوقی اعضا و نهاد خانه موسیقی صیانت کند؛ حتی برخی از اعضای هیئت مدیره که تا کنون صراحتا و به نام به ایشان تهمت زده شده بود از شکایت خود با هدف تضعیف نشدن روابط هنری صرف نظر کرده اند اما شکایت از فرد یا افرادی که جایگاه حقوقی این نهاد و هیئت مدیره خانه را به سرقت، تقسیم بودجه دولتی بین خود،تهدید منتقدان به وسیله وزارت اطلاعات ، لغو کنسرت های منتقدان،تطمیع افراد،جعل و دست بردن در اسناد دولتی ودهها اتهام دیگری که به این نهاد وارد کرده اند نخواهد گذشت.
مساله خیلی واضح و روشن است اگر خانه موسیقی از این افراد که بی پروا هر اتهامی که خواسته اند به خانه وارد کرده اند شکایت نکند معنایش این است که آنها درست گفته اند و حتما موضوع و مساله ای بوده که خانه سکوت می کند و اگر هم شکایت کرد باز مساله به نفع همه خواهد بود،(بویژه آنکه آقای فاطمی در مصاحبه اخیرش گفته که برای تک تک اتهاماتش سند و دلیل دارد ، پس دیگر چه باک از رسیدگی؟!) بدون شک آن عضوی که به نماینده اش در هیئت مدیره رای داده است حق دارد که بداند نماینده اش خلافکار است یا نه و این مساله در فضای مشوش فعلی و با شانتاژ ها و فضا سازی های موجود و توسل به جمع آوری امضا و بازی با احساسات هنرمندان قطعا میسر نیست و لذا فقط قانون و یک دادگاه صالحه می تواند به این مساله رسیدگی کرده و فصل الخطاب غائله باشد.
سخن پایانی
انتخابات کانون های خانه و آغاز دور جدید فعالیت خانه موسیقی نزدیک است و به قول آقای هوشنگ کامکار و ابراز تعجب ایشان که در جایی که به زودی قرار است عمر هیئت مدیره فعلی به پایان برسد و دور جدید فعالیت با منتخبان جدید آغاز شود به راستی چرا عده ای اصرار دارند همچنان بر طبل اختلافات بکوبند و با این روش بر صفحه رسانه ها حضور پررنگ خودشان را بنمایانند؟ آیا خبری خواهد بود؟
دیدگاهتان را بنویسید