گفتگویمان ابتدا به ساکن، از آغاز فعالیت های رضاپور و اثر تازه اش، چگونگی شکل گیری اثر از الف تا یاء و بازخورد آن در میان مخاطبان کلید می خورد. در ادامه اما متأثر از شرایط حاکم بر موسیقی و تولیدات موسیقایی فعلی، بحث، از فضای سؤال و جواب های رایج و پیش بینی شده، تغییر مسیری نسبی داده و به دغدغه های دو طرف نیز می پردازد، چرا که جنس و هدف این گفتگو آشنایی صرف با این هنرمند و جزئیات آلبومش نبوده بلکه بده-بستان هایی برخاسته از نگرش ها، انگارها و پندارهای امروز ما از جریانات سیّال این شاخهء هنری -به عنوان مجری موسیقی و مخاطب آن- نیز صورت می گیرد.
+جاز و بلوز و راک و غیره همه قبل از آنکه سبک موسیقی باشند سبک زندگی هستند
+من آواز خوان نیستم ولی اعتقاد دارم کارهای خودم را فقط خودم می توانم اجرا کنم
+موسیقی ایران را موسیقی مادر میدانم و موسیقی مادر باید خلق کند نه تقلید
+موسیقی پاپ پلی است بین موسیقی علمی و سنگین و سطح شنوایی عموم مردم
+اتفاقی که برای موسیقی ما افتاده اینست که سبک های مختلف موسیقی هر کدام خود را تافته جدا بافته میدانند و حتی بدون گوش دادن به آثار دو طرف، یکدیگر را نقد میکنند
+گذشت زمانی که مردم پای رادیو منتظر شنیدن برنامه گلهای رنگارنگ بودند
+در زمینه کلیپ، مسئولان ما هم که فقط ممنوع میکنند ولی راه حل و جایگزینی ندارند!
