در ادامه می توانید گفتگوی مفصل «موسیقی ایرانیان» با «هوشنگ کامکار» موسیقیدان پیشکسوت کشورمان که به سختی! صورت گرفت را دنبال کنید.
+دلم می خواهد یکی بیاید با دلیلِ فنی کارم را نقد کند
+همهء سبک های موسیقی در صورتی که آثاری فکر شده و با اندیشه ای عمیق خلق کنند، قابل ارزش و ستایش هستند
+برخی از موزیسین های ما و حتی خوانندگان، مدعی خلق و ابداع می شوند اما این ادعاشان هم مقطعی ست و منوط به زمان و شرایط.
+نمی توانیم سطح فکر و اندیشهء موسیقایی مخاطب را یک شبه بالا ببریم
+هنرمندان جوان از لحاظ تئوریک خود را تقویت کنند
+باز هم می گویم، حمیدرضا نوربخش را بیشتر از هر خوانندهء دیگری قبول دارم
+خواننده برای من می تواند حکم یکی از سازهای ارکستر را داشته باشد
+مجموعه ای را در حال ضبط داریم که یک تقدیمی به استاد پژمان خواهد بود
+فکر می کنم فعالیت کامکارها در راستای راه استاد پژمان و در تداوم آن باشد
+فعالیت «کامکارها» تنها به کنسرت و آلبوم خلاصه نمی شود، ما سعی می کنیم بار علمی هنرجویان را بالا ببریم
+هر آهنگسازی می تواند و این آزادی عمل را دارد که از تکنیک های موسیقایی جهان و ایران در اثر خود استفاده کند اما نه اینکه عنوان کند این حرکت مختص به اوست و سابق بر این نبوده!
+افرادی با چند بار سفر به اروپا و آمریکا و برگزاری چند کنسرت و مشاهدهء تکنیک های مرتبط با موسیقی و فرهنگ آن کشورها تصمیم می گیرند همان ها را بیاورند در ایران اعمال و اجرا کرده و به نام خود تمام کنند!
+برخی مخاطبان یا خبرنگاران اصطلاحات را نمی شناسند و حتی آنها را اشتباه می نویسند