چهارمین شب آواز ایرانی

چهارمین شب آواز ایرانی با اجرای حسین‌رضا اسدی، خسروعلیزاده، میثم علی‌گو، عیسی فرزان‌راد چهار خواننده جوان موسیقی ایران در کنار پیش‌‌‌‌کسوتان هنر آواز، برگزار شد.

به گزارش خبرنگار «موسیقی ایرانیان»، صدای اسدی را مهدی مرتضایی‌، با ساز سنتور و صدای علیزاده را حبیب فتحی با ساز تار و فرزاد علیزاده با ساز تنبک همراهی کردند. این در حالی است که در بخش دیگر این محفل سجاد سعیدی نوازنده تار و اصغر برقعی با ساز نی، همراه با میثم علی‌گو به اجرای برنامه پرداختند، همچنین خزایی به عنوان نوازنده همراه عیسی فرزان‌راد به هنرنمایی پرداختند، رویکرد شب آواز ایرانی قرار دادن جوانان در کنار خوانندگان با تجربه و مدرسان آواز است. در همین راستا علاوه بر این خوانندگان جوان، استاد محمدتقی سعیدی در کنار شهرام می‌رجلالی، نوازنده برجسته تار کشورمان، آواز خواند و از سویی استاد محمود مخدوم در کنار مجید پایدار از دیگر نوازندگان تار ممتاز ایران بخش‌هایی جذابی را برای مخاطبان به ارمغان آورد.

همچنین در حاشیه چهارمین شب آواز ایرانی، مراسم رونمایی آلبوم موسیقی «ردیف موسیقی ایرانی برای عود» برگزار شد که شهرام می‌رجلالی با حضور در صحنه گفت: «هنگامی که عود مرحوم نریمان را گوش می‌کنی، شما صدای تار را نمی‌شنوی، صدای عود را می‌شنوی. کسی که در کار هنر بزرگ و نامدارمی‌شود‌ قطعا انسان بزرگی است.»

این هنرمند در این نشست ماهانه گفت: «هنرمندی که در آن دوره و با آن شرایط درگیری‌ها بتواند در این سطح یک ساز را از مرگ حتمی نجات بدهد شوخی نیست. البته تمام این‌ها درست مثل دوتقاطع است که باید با هم برخورد کند شاید اگر در این دوره می‌خواست آن اتفاق بیفتد بسیار سخت‌تر بود. این نوازنده تار افزود: در آن دوره یک شرایطی مهیا بود که همه اساتید بسیار عالی و درجه یک بودند. در واقع هیچ کدام را نمی‌توانستی بگویی از دیگری برتری دارد و تنها تفاوتشان سازهایی بود که اجرا می‌کردند. می‌رجلالی تاکید کرد: همه اساتید آن دوره از نظر ذهنیت و توانایی در یک سطح بودند. می‌رجلالی افزود: همه اساتید و هنرمندان هوشمند و با استعداد بودند و طبیعی است که در یک جامعه وقتی استعداد درست پرورش پیدا کند و امکاناتی در اختیارش قرار گیرد هنرمندان رشد می‌یابند. این هنرمند گفت: مرحوم نریمان در آنجامعه ساز زد و تعریف عود ایرانی را تمام کرد. هنگامی که عود گوش می‌کنی شما صدای تار نمی‌شنوی و صدای عود می‌شنوی. می‌رجلالی سخنان خود را ادامه داد و افزود: کسی که در کار هنر بزرگ و نامدار می‌شود، قطعا انسان بزرگی است و بی‌دلیل بزرگ نخواهد شد.»

این نوازنده خاطر نشان کرد: «هنرمندانی هم چون مرحوم نریمان انسان‌های متفاوتی بودند که همیشه با روی باز پذیرای شاگردان بودند و هیچ‌گاه به هنرجو تحکم نمی‌کردند و همواره با احترام برخورد می‌کردند. می‌رجلالی در این محفل گفت: روح پاک این عزیز در سازش دمیده شد. این نوازنده تار افزود: برای همسر آن مرحوم آرزوی سلامت دارم که در کنار یک هنرمند وارسته زندگی کردند. وی در ادامه تاکید کرد: اگر می‌خواهید مرحوم نریمان را بشناسید همچون شعر حافظ باید به سازش گوش فرا دهید و خودتان را به این دریای بی‌تلاطم بسپارید. این قایق‌ها اصلا به بادبان هم نیاز ندارد. موج‌های نرم این ساز شما را به اعماق وجودتان می‌برد و حقایق را برایتان بازگو می‌کند.»

وی افزود: «کسی مثل مرحوم نریمان بود که ایجاد موج کرد و بدون اینکه خشونتی در آن ببینی مهربانی و تکنیک همراه با مهر و عطوفت را در آن می‌بینی. می‌رجلالی در پایان گفت:‌ای کاش مردم به قدری با ساز نزدیک بودند که می‌توانستند کلام و شعر ساز را تشخیص بدهند. زیرا متوجه می‌شدند در ساز هنرمندان چه سوزی بوده و چه درد و حقایقی بوده که به هیچ زبانی نمی‌توان گفت و فقط‌‌ همان زبان را می‌خواست همانند زبان عود نریمان.»

در ادامه می توانید عکسهای موسیقی ایرانیان (عکاس: محسن سیدی) از چهارمین شب آواز ایرانی را دنبال کنید.