مخاطبانی که شامگاه ۲۹ بهمن‌ماه به تالار وحدت آمده بودند، هفتگاه معلق موسیقایی را در قالب یک تجربه نو از سوی فرخزاد لایق پشت سر گذاشتند.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، شب پنجم جشنواره موسیقی فجر حضور گسترده هنرمندان موسیقی را در پی داشت که این حضور نوید یک شب متفاوت را می‌داد.
کریستف رضاعی، ارسلان کامکار، بردیا کیارس، آرش گوران، صدیق تعریف، کیاوش صاحب‌نسق و حضور کوتاه شهرام ناظری از اتفاقات مهم این اجرا بود که در شب‌های دیگر جشنواره شاهد چنین حضوری نبودیم.
اجرا بدون کمترین معطلی آغاز شد و فرخزاد لایق پیش از اجرا روی صحنه حاضر شد و در سخنانی گفت: یک ماه پیش امیرعباس ستایشگر برای حضور در جشنواره موسیقی فجر از من دعوت کرد به خیال اینکه قرار است، اتفاق بزرگی در این اجرا بیفتد اما جواب من منفی بود.
او ادامه داد: سرانجام بعد از مذاکره با مسؤولان جشنواره این حضور را پذیرفتم اما همه چیز خیلی سریع شکل گرفت. باید نوازنده پیدا می‌کردیم. صحنه‌آرایی انجام می‌دادیم. دنبال صدابردار خوب می‌گشتیم و…در واقع همه چیز خیلی متراکم بود.
لایق اضافه کرد: اگر خطایی دیدید، بر ما ببخشایید. به هر حال تجربه‌ای بود. در زمینه پرفورمنس موسیقایی هم تجربه‌ای جدید است و از نوازندگان تشکر می‌کنم که مرا همراهی کردند.
این هنرمند در پایان سخنانش گفت: منوچهر شجاع، طراح صحنه‌ی ما بوده است اما در طراحی وقت کمی داشتیم و قطعا این تمام پتاسیل شجاع نیست.
***
نوازندگان روی صحنه حاضر می‌شوند و تالار در تاریکی محض فرو می‌رود. این گاه اول است که آرام و سنگین طی می‌شود.
اجرا در واقع ۷ موومان بود که پی در پی و در سکوت کامل نواخته می‌شد و هر «گاه» ویژگی خودش را داشت و از طرفی تجربه دیگری در برگشودن «حجم» و باز تعبیری دگرگون و معاصر از موسیقی دستگاهی ایران بود.
«هفتگاه معلق» مخاطب را به سکوت واداشت و تا حدی او را در خودش فرو می‌برد. شاید پرفورمنس ساده‌ای در این اثر به کار گرفته شده بود اما تجربه‌ای نو هم برای مخاطب و هم برای فرخزاد لایق محسوب می‌شد.
هفت گاه به پایان رسید و با تشویق‌های پیاپی مخاطبان گروه یک «گاه» دیگر را هم به عنوان «بیز»اجرا کردند.
پدرام فریوسفی(ویلن اول)، امین غفاری(ویلن دوم)، سهراب برهمندی(ویلن‌آلتو اول)، دانیال جورابچی(ویلن آلتو دوم)، آتنا اشتیاقی(ویلنسل اول) و نگار نوراد(ویلنسل دوم) در این شب هنرنمایی کردند.
فرخزاد لایق در یادداشتی برای این اجرا نوشته است:
«هفتگاه معلق روایتی فروتن از تعلیق وجود واژگون ماست… و نیز دومین گام معلق من است در برگشودن حجم در ساحت موسیقی دستگاهی ایران.
در آلبوم «سفر عسرت» سازبندی کلاسیک ایرانی ابزار این گشایش بود و در اینجا یک کوآرتت زهی کلاسیک غربی بستر این دو حرکت ردیف دستگاهی ایران بوده است. با نگاهی که اما امروزین است و به رهایی موسیقی کلاسیک ایران از خط تغزل به حجم گونه گون و عیار انسانی می‌اندیشد که فراتر از غم فراق و شوق وصال به خشم و رنج حیرت و فریاد سر بر می‌کشد تا بیرون از حصار سحار تغزل، پای به ساحت گشاده‌ی وجودی بگذارد که گوشت و روح و خون دارد و دغدغه ازلی بیکرانش جزو وصف مکرر معشوق رنج و اضطراب و رهایی جاودانه است.
دیدگاهتان را بنویسید