فرشاد رمضانی
فرشاد رمضانی گفت: ما هیچ‌کداممان تهیه‌کننده نداریم. انگار گناه کرده‌ایم که موسیقی‌مان تهیه‌کننده‌ها را به یاد مرغ و تخم مرغ نمی‌اندازد. خیلی از ما جایی در بازار و صنعت موسیقی نداریم.
در سی‌ویکمین جشنواره‌ی موسیقی فجر، «فرشاد رمضانی» آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی دگردیس به همراه چند گروه دیگر که در این سبک فعالیت میکنند، به اجرای برنامه خواهد پرداخت. این برای اولین بار است که این گروههای راک در جشنواره حضور دارند و قرار است در دو روز در دو سئانس، قطعات خود را برای مخاطبانشان اجرا کنند. فرشاد رمضانی چندی قبل آلبوم «شیدایی درون ۱ و ۲» را در یک مجموعه به نام «شیدایی درون» از سوی مؤسسه «آوای باربد» روانه‌ی بازار موسیقی کرد. آهنگسازی مجموعه اول را کاوه یغمایی بر عهده داشته و «بصیر فقیه‌نصیری» نیز مجموعه دوم را آهنگسازی کرده است. این ملودی‌ها روی گزیده‌ای از اشعار فروغ فرخزاد، سهراب سپهری و دیگر شاعران انجام شده است. به بهانه‌ی اجرای او در جشنواره‌ی موسیقی فجر با او به گفت‌وگو نشسته‌ایم:
برای اولین بار است که گروه‌هایی مثل «دگردیس» در جشنواره موسیقی فجر حضور دارند، شما این مساله را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به هر حال به نظر می‌رسد نصمیم‌گیرندگان جشنواره امسال به این نتیجه رسیده‌اند که حضور این گروه‌ها می‌تواند حضوری موثر و مفید باشد. اینکه چه کسانی تلاش کرده‌اند تا ما این امکان را پیدا کنیم، برای من جای قدردانی دارد؛ اما مهم‌ترین اتفاق در این میان، حضور گروه‌هایی است که خیلی‌‌هایشان برای اولین بار است که توانسته‌اند در این رخداد حضور پیدا کنند و البته ما امیدواریم که حضور این بخش و برگزاری این کنسرت‌ها به همین‌جا ختم نشود و در سال‌های بعد ادامه پیدا کند.
البته این گروه‌ها به عنوان گروههای تلفیقی در جدول آمده‌اند، در حالی که در سبک‌های متفاوتی فعالیت دارند.
بله، اما بهتر است وارد جزییاتی مثل اسم‌ها و نام‌ها و سبک‌ها نشویم. این مساله چندان اهمیتی ندارد؛ آنچه مهم است؛ اینکه حالا گروه‌هایی وارد این رخداد شده‌اند که در سبک و سیاقی فعالیت میکنند که موسیقی‌هایشان به اصطلاح «نی‌ناش ناش» نیست. آلبوم‌هایی که منتشر میکنند، هیچ‌کدام پرفروش نیستند. اعضای این گروه‌ها پیرو و دنباله‌روی «صنعت پرفروش موسیقی» نیستند. طرفدار ارائه آثار خلاقانه هستند و نه تولید کننده موسیقی‌هایی که مصرف روزانه دارند و در سوپرمارکت‌ها کنار سیگار و تخم‌مرغ و پفک نمکی به فروش می‌رسد.
که خب کار سختی است.
بله، سخت است؛ چون کسی از ما حمایت نمی‌کند. ما هیچ‌کداممان تهیه‌کننده نداریم. انگار گناه کرده‌ایم که موسیقی‌امان تهیه‌کننده‌ها را به یاد مرغ و تخم مرغ نمی‌اندازد. خیلی از ما جایی در بازار و صنعت موسیقی نداریم.
اما همچنان فعالیت می‌کنید.
بله؛ به این دلیل که اعتقاد داریم هنوز باید این هنر را زنده نگاه داشت. هنوز باید موسیقی تولید و ارایه کرد که هنر خلاقه باشد، هر چند به قیمت مهجور شدنمان باشد. خیلی‌ها به ما می‌گویند که آثارتان «بفروش» نیست؛ اما این مساله دغدغه‌ی ما نیست که اگر بود در این سال‌ها به سمت همان هنر بفروش و موسیقی بازاری رفته بودیم. من اولین نوازنده‌ی «بیس»ی هستم که در ایران با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روی صحنه رفتم. من از سال ۶۷ این ساز را می‌‌نواختم و سرانجام در سال ۶۹ که اولین مجوز موسیقی پاپ در ایران داده شد به همراه «مهرداد کاظمی» روی صحنه رفتم. من امروز و دیروز نیست که وارد این عرصه شده‌ام و به همین خاطر با قطعیت می‌گویم که خیلی‌ها به شکلی کاملا مغرضانه دلشان نمی‌خواهد تا ما فعالیت کنیم و وارد بازار موسیقی شویم؛ چون در این صورت سطح فروش محصولات تاول زده خودشان پایین می‌آید. پشت موسیقی ما تفکر و اندیشه است و رواج آن سطح اندیشه و شعور اجتماعی را بالا می‌برد و این کاملا به ضرر مافیای موسیقی است. در این سال‌ها متاسفانه سمپاشی‌های بسیاری علیه کسانی که در این حوزه‌ها کار میکنند، انجام شد، در حالی که ما از بسیاری از فعالان سبک‌های دیگر موسیقی معتقدتریم، حالا شاید نگاه به ما اندکی اصلاح شود.
مشخص است چه قطعاتی را در جشنواره اجرا خواهید کرد؟
منتخبی از قطعات «شیدایی درون ۱ و ۲» را اجرا خواهیم کرد. اصولا یکی از ویژگیهای ذاتی این آلبوم، تصویری بودن آن است، به همین دلیل این اثر باید علاوه بر شنیده شدن به سمت دیده شدن هم برود که این کار می‌تواند در کنسرت اتفاق بیفتد. همیشه دوست داشتم با موزیک هایم به نوعی دگردیسی در موسیقی به وجود بیاورم و حالا می خواهم همین انرژی را برای کنسرت بگذارم. امیدوارم این تفکر در جشنواره‌ی موسیقی فجر ادامه پیدا کند و با جابه‌جا شدن آدم‌ها این اتفاق متوقف نشود. این مهم‌ترین خواسته‌ای است که تمام فعالان این سبک‌ها دارند.
دیدگاهتان را بنویسید