فریدون شهبازیان
در هشتمین شب آواز ایرانی فریدون شهبازیان، آهنگساز و موسیقیدان نامی کشورمان گفت: شب آواز ایرانی فرصت مناسبی برای عرضه هنر هنرمندان است و امیدورارم هنرمندان این فرصت را غنیمت بشمارند و با تمرین، بهترین نتیجه را ارائه دهند.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، هشتمین شب آواز ایرانی شنبه ۲۶ دی‌ماه با حضور بزرگان و هنرمندان موسیقی ساعت ۱۸ در سالن «سوره» برگزار شد.
فریدون شهبازیان، آهنگساز برجسته کشورمان در این نشست ماهانه گفت: «شاید بتوان امیدوار بود، جوانانی که با اشتیاق و انگیزه در زمینه موسیقی اصیل و موسیقی ملی کار می‌کنند در آینده فرهنگ و هنر سرزمین‌مان را سامان ببخشند و در همین راستا برنامه‌هایی از این دست (شب آواز ایرانی) که مرکز موسیقی بنیانگذار آن است می‌تواند بستر مناسبی برای این سامان‌دهی باشد.»
این موسیقیدان افزود: «می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم که بسیاری از پژوهشگران و موسیقیدانان از آن غفلت کرده‌اند و آن موقعیت موسیقی است و موسیقی در موقعیت. موقعیتی که در سال‌های اخیر نادیده گرفته شده و تمام حوصله بزرگان هنر موسیقی به جای پژوهش در زمینه جغرافیای موسیقی صرف تاریخ موسیقی شده است.»
این آهنگساز گفت: «باید اعتراف کرد بزرگانی که از هشت‌سالگی تا پایان تحصیلاتم در موسیقی از آن‌ها آموختم نیز در باب موقعیت موسیقی در این سرزمین دست به تحقیق نزد‌ه‌‌‌اند و این موضوع نادیده گرفته شده است. بی‌گمان تاثیر موسیقی بر رفتار عواطف و علایق مردم یکی از جنبه‌های مهم موسیقی است.»
شهبازیان افزود: «آیا ما در راه حفظ اصالت، والایی موسیقی و ارجمندی آن گام برمی‌داریم یا روز به روز به خاطر سرگرم نگه‌داشتن مردم از بار اصالت موسیقی می‌کاهیم و با شتاب به سوی مقصدی روان هستیم که به مال‌اندوزی می‌انجامد.»
شهبازیان در بخش دیگر از صحبت‌های خود به انتقاد از وضعیت موجود موسیقی پرداخت و گفت: «می‌دانیم که چند سالی است توجه به موسیقی جوانان با نام موسیقی پاپ شهرت یافته است ولی چون فرهنگ موسیقی ما چندان گسترده نیست و تشخیص خوب و بد برایمان دشوار است، اگر به همین منوال ادامه پیدا کند، این موسیقی به جای این‌که موجب تهذیب اخلاقی و تقویت فرهنگی شود، موجب سردرگمی خواهد شد. باید بدانیم موسیقی هنگامی می‌تواند موجب تربیت اخلاقی شود که معنای هر شیوه و شکل آن بر همگان روشن باشد مگر این‌که بپذیریم هنر موسیقی فاقد معنا و مفهوم است و هیچ نقشی در تعالی فرهنگ ندارد که بی‌گمان چنین نیست.»
وی ادامه داد: «این روزها برخی از کسانی که در زنجیره موسیقی اصیل فعالیت می‌کنند از رواج موسیقی پاپ دلگیر هستند و فکر می‌کنند این موسیقی ویژه جوانان است که آن‌ها را در فراموشی نگه داشته است. آن‌ها می‌گویند مردم موسیقی سنتی را پس می‌زنند به دلایلی از جمله این‌که شاید تکراری است. اما مگر هر چیزی که مکرر شد ملال آور است؟ دیوان حافظ تمام عمر با ما است و هر سخن نامکرر آن را مکرر در مکرر می‌خوانیم و لذت می‌بریم. باید بدانیم گاهی ملودی جذاب در موسیقی می‌شنویم که برگرفته از موسیقی محلی یا ملی است.بداهه خوانی در جهان منحصر به ماست و باید به آن ببالیم.»
این استاد پیشکسوت موسیقی گفت: «متاسفانه معدود کارهای ارزشمندی هم که در این زمینه منتشر می‌شود نمی‌تواند بی هویتی بقیه را جبران کند و دریغ از نغمه‌ای که به جان بنشیند و ماندگار شود.»
شهبازیان با بیان این هشدار که «خطر بیخ گوش ما است»، ادامه داد: «با کمال تاسف باید هشدار بدهم که در خانه‌ها وضعیت خوبی از نظر موسیقی وجود ندارد. موسیقی وارداتی به وفور و تا سرحد مسمومیت ذهنی از سوی فرزندانمان مصرف می‌شود و باید برای این موضوع فکری کنیم.»
وی با شاره به موضوع بداهه نوازی و بداهه خوانی در موسیقی افزود: «اجرای بداهه نوازی و بداهه خوانی بسیار کار سختی است. بداهه نوازی در موسیقی ملل دیگر نیز وجود دارد اما بداهه خوانی در جهان منحصر به ماست و باید به آن ببالیم.»
این آهنگساز با بیان این‌که اجازه ندهیم منافع شخصی ما موجب تخریب فرهنگی موسیقی شود، تاکید کرد: «متاسفانه این روزها هرکسی که می‌تواند به زحمت صدای سازی را درآورد، ادعای آهنگسازی می‌کند و هرکس بتواند فواصل موسیقی را تمیز بخواند ادعای خوانندگی دارد و همین‌طور در ترانه‌سرایی این وضعیت وجود دارد.»
شهبازیان در بخش پایانی صحبت‌های خود ابراز داشت: «برای این‌که موسیقی این مرز و بوم را از ورطه‌ای که در آن گرفتار شده نجات دهیم لازم است چند کار انجام دهیم، اول این‌که دولت از هنرمندان به طور اعم و هنرمندان موسیقی به طور اخص حمایت کند که عده‌ای مجبور نباشند حیثیت ملی کشورمان را به دلیل برخی منافع مادی، رو به نزول ببرند. ضمن این‌که ایجاد مرکزی به نام سازمان موسیقی کشور لازم است و البته به شرط آن که خود هنرمندان اداره آن را بر عهده داشته باشند. تشکیل فرهنگستان موسیقی نیز اقدام لازم دیگری است چرا که در این مرکز می‌توان موسیقی سراسر ایران را جمع آوری و چارچوب ملودیک و ریتمیک آن را تدوین کرد که این کار هم موجب توسعه موسیقی کشورمان می‌شود و هم دستمایه کار آهنگسازان قرار می‌گیرد. در این صورت است یک موسیقی واحد خواهیم داشت که همه کشور را در بر خواهد گرفت.»
دیدگاهتان را بنویسید