خواننده، منتقد و پژوهشگر موسیقی با خواندن هشت قطعه آوازی و ضربی برای مستند «فرخی یزدی» به جمع سازندگان این فیلم پیوست.
علی شیرازی با بیان اینکه تمامی قطعات مستند «فرخی یزدی» بر اساس سروده‌های این شاعر اجرا شده است، توضیح داد: در سومین حضور سینمایی‌ام که دومین همکاری من با هومن ظریف محسوب می‌شود این اشعار را خوانده‌ام تا کارگردان در فواصل فیلم و به فراخور صحنه‌ها و پیشبرد زندگی فرخی یزدی از آن‌ها استفاده کند. البته این هشت قطعه آوازی و ضربی که بر پایه ردیف موسیقی ملی خوانده شده، متفاوت با موسیقی تیتراژ ابتدایی مستند فرخی یزدی است که قبلاً گروه موسیقی «خورشید سیاه» آن را به طور جداگانه اجرا کرده است.
وی افزود: من و هومن ظریف در مستند «نغمه‌سرای کودکان» هم با یکدیگر همکاری هایی داشتیم و در آن فیلم که به زندگی عباس یمینی شریف پرداخته بود من در نقش داود، خوانندگی شعری از فرخی یزدی را که در زمان کودکی یمینی شریف در باغ خانوادگی آن‌ها ساکن بوده بر عهده داشتم. به هر ترتیب بازیگری برایم مقوله‌ای جدی نیست و آن نقش نیز چون با اجرای آواز در مقابل دوربین همراه بود برایم جذابیت پیدا کرد.
نگارش کتاب «صدای معیار»
مدیر سابق ویژه برنامه های شب آواز ایرانی با اشاره فعالیت های خود در عرصه موسیقی گفت: مدتی است کار نگارش و تکمیل کتاب «صدای معیار» را انجام می دهم که به زندگی و هنر ایرج خواجه امیری می‌پردازد. نام کتاب در واقع برگرفته از مقاله‌ای با عنوان «صدایی با جاذبه‌های سینمایی» است که چندی پیش در ماهنامه سینمایی فیلمِ نوروز ۱۳۹۲ منتشر شد.
این خواننده موسیقی ایرانی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با انتقاد ازآهنگسازان فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی تصریح کرد: خوب به یاد دارم سال‌ها پیش یک صاحب‌نظر درباره استفاده آهنگسازان ایرانی در موسیقی پاپ از ملودی‌های افغانستانی، ترکی، هندی، فرنگی و عربی گفت «مگر ما خودمان در موسیقی دستگاهی کم ملودی داریم که شما به موسیقی کشورهای مجاور پناه برده‌اید؟» حالا حکایت آهنگسازان فیلم و سریال در این روزگار دیار ما نیز چنین است.
نازل شدن سطح موسیقی فیلم ها و سریال‌ها
شیرازی بیان کرد: در حالی که چه در سینمای قبل از انقلاب با فیلم‌هایی مثل سوته‌دلان اثر زنده‌یاد علی حاتمی و چه پس از انقلاب با آثاری مانند دلشدگان، موسیقی‌فیلم‌های خوبی با استفاده از آواز ایرانی به یادگار گذاشته شد اما می‌بینیم که روز به روز به مانند دیگر هنرمندان و رسانه‌ها، سازندگان موسیقی فیلم و سریال در کشورمان نهایت بی‌توجهی و کم‌توجهی را به آواز ملی ما می‌کنند. در حالی که با استفاده از گنجینه ردیف موسیقی و آواز ایرانی می‌توان موسیقی‌فیلم‌های خوبی به یادگار گذاشت و سبکی ویژه و بومی در هنر موسیقی فیلم و سریال پدید آورد.
وی در پایان گفت: روزگاری آواز در تمامی ارکان و شئون زندگی ایرانی جاری بود. حالا با تغییر تدریجی سبک و روش زندگی می‌بینیم که روز به روز این هنر ملی و بومی که هم حافظ گنجینه پربار ملودی‌های موسیقی ما و هم رواج دهنده شعر و ادبیات والای‌مان است بیشتر به حاشیه رانده می‌شود. البته خوب که فکرش را می‌کنم می‌بینم که آواز را کنار گذاشته و به جایش چیزهای پست‌تری را جایگزین کرده‌ایم. یک نفر شب و روز پای تلویزیون شبکه‌های ماهواره‌ای را این طرف و آن طرف می‌کند، دیگری مدام با گوشی موبایلش در شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کند و بقیه هم به کارهایی نظیر اینها مشغول هستند. در این میان وظایف نهادهایی چون میراث فرهنگی، وزارت ارشاد و رادیو و تلویزیون که توجه چندان و درخوری به مقوله آواز ندارند چه می‌شود؟ به این ترتیب آیا بیست سال دیگر اگر هم بخواهیم می‌توانیم از موقعیتی که بسیار پایین‌تر از امروز خواهد بود شروع به احیای این هنر کنیم.
دیدگاهتان را بنویسید