بابک بیات
زنده‌یاد بابک بیات در مهرماه سال ۱۳۸۴ در یکی از آخرین گفت‌وگوهایش، با گلایه از وضعیت «موسیقی فیلم» گفته بود: با وجود این‌که از این راه زندگی می‌کنم، حاضرم کار نکنم، اما موسیقی فیلم در این مملکت دست کسانی باشد که تخصص این کار را دارند.
پنجم آذرماه مصادف با نهمین سالروز درگذشت این آهنگساز است. به همین مناسبت، علاوه بر بازخوانی بخش‌هایی از دیدگاه‌هایش، به انتشار صدای او در آخرین گفت‌وگویش پرداخته‌ایم. این گفت‌وگو مهرماه سال ۱۳۸۴، یک سال پیش از درگذشت بابک بیات در شرایطی حال جسمی خوبی هم نداشت، انجام شده است.
بیات که برای نزدیک به ۸۰ فیلم موسیقی ساخته است، بعد از گذشت پنج سال از آخرین فعالیتش در این حوزه با ساخت موسیقی فیلم «سام و نرگس» به کارگردانی ایرج قادری، به خبرنگار ایسنا گفته بود: «امیدوارم برای هر فیلمی، موسیقی بسیار بسیار زیبایی ساخته شود و از این‌که جوان‌ها موسیقی فیلم را به‌دست بگیرند، بسیار خوشحال خواهم شد؛ اما متأسفانه بسیاری از کسانی که موسیقی فیلم را یدک می‌کشند، از آن حس موسیقایی و تخصص در موسیقی فیلم برخوردار نیستند.»
وی معتقد بود: «شاید عده قلیلی از این‌ها خیلی کم بتوانند راهی برای خودشان باز کنند، اما بسیاری از این‌ها چون کار دیگری بلد نیستند، موسیقی فیلم می‌سازند. امیدوارم روز به روز موسیقی فیلم در این مملکت گسترش پیدا کند.»
بیات با اشاره به موسیقی برخی فیلم‌هایی که ساخته، گفته بود: «حداقل ۲۰ موسیقی فیلم را با افتخار ساختم و با لذت بسیار کار می‌کنم؛ اما تا تکلیفم در این کار روشن نشود، دست به کاری نخواهم زد.»
از جمله آثار سینمایی و تلویزیونی که بابک بیات در دوران بعد از انقلاب برای آن‌ها موسیقی ساخت می‌توان به این موارد اشاره کرد: مرگ یزد گرد (بهرام بیضایی – ۱۳۶۰)، نقطه ضعف (محمدرضا اعلامی – ۱۳۶۲)، سلطان و شبان (مجموعه، داریوش فرهنگ – ۱۳۶۲)، راه دوم (۱۳۶۳)، ریشه در خون (سیروس الوند – ۱۳۶۳)، مترسک (حسن محمدزاده – ۱۳۶۳)، آتش در زمستان (حسن هدایت – ۱۳۶۴)، اتوبوس (یدالله صمدی – ۱۳۶۴)، جستجو در شهر (۱۳۶۴)، صاعقه (۱۳۶۴)، ترنج (محمدرضا اعلامی – ۱۳۶۵)، تشکیلات (منوچهر مصیری – ۱۳۶۵)، طلسم (داریوش فرهنگ – ۱۳۶۵)، ایستگاه (یدالله صمدی – ۱۳۶۶)، شاید وقتی دیگر (بهرام بیضایی – ۱۳۶۶)، شکار (مجید جوانمرد – ۱۳۶۶)، گاویار (کیومرث پوراحمد – ۱۳۶۶)، گمشدگان (محمدعلی سجادی – ۱۳۶۶)، مزدوران (۱۳۶۶)، مکافات (منوچهر مصیری – ۱۳۶۶)، ویزا (بهرام ری‌پور – ۱۳۶۶)، شاخه‌های بید (امرالله احمدجو – ۱۳۶۷)، شب حادثه (سیروس الوند – ۱۳۶۷)، عروسی خوبان (محسن مخملباف – ۱۳۶۷)، کشتی آنجلیکا (محمدرضا بزرگ نیا – ۱۳۶۷)، تمام وسوسه‌های زمین (حمید سمندریان – ۱۳۶۸)، دستمزد (مجید جوانمرد – ۱۳۶۸)، دو سرنوشت (مهران تأییدی – ۱۳۶۸)، شب مکافات (۱۳۶۸)، شنا در زمستان (محمد کاسبی – ۱۳۶۸)، گل سرخ (حمید تمجیدی – ۱۳۶۸)، پرده آخر (واروژ کریم‌مسیحی – ۱۳۶۹)، عروس (بهروز افخمی – ۱۳۶۹)، دو فیلم با یک بلیط (داریوش فرهنگ – ۱۳۶۹)، آقای بخشدار (خسرو معصومی – ۱۳۷۰)، بهترین بابای دنیا (داریوش فرهنگ – ۱۳۷۰)، عشق من، شهر من (علی قوی‌تن – ۱۳۷۰)، قربانی (رسول صدرعاملی – ۱۳۷۰)، مار (مجید جوانمرد – ۱۳۷۰)، مسافران (بهرام بیضایی – ۱۳۷۰)، مو تو (محمدعلی نظریان – ۱۳۷۰)، خوش خیال (۱۳۷۱)، روز فرشته (بهروز افخمی – ۷۲/۱۳۷۱)، تماس شیطانی (حسن قلی‌زاده – ۱۳۷۱)، آتش در خرمن (سعید حاجی‌میری – ۱۳۷۱)، افعی (محمدرضا اعلامی – ۱۳۷۱)، بیا با من (مهدی ودادی – ۱۳۷۱)، دیدار (محمدرضا هنرمند – ۱۳۷۲)، جنگ نفت کشها (محمدرضا بزرگ‌نیا – ۱۳۷۲)، عروسی خون (مجید جوانمرد – ۱۳۷۳)، روز شیطان (بهروز افخمی – ۱۳۷۳)، توفان (محمدرضا بزرگ‌نیا – ۱۳۷۴)، سرزمین خورشید (احمدرضا درویش – ۱۳۷۵)، دیپلمات (داریوش فرهنگ – ۱۳۷۵)، حرفه‌ای (اسماعیل فلاح‌پور – ۱۳۷۵)، مردی شبیه باران (سعید سهیلی – ۱۳۷۵)، پهلوانان نمی‌میرند (حسن فتحی – ۱۳۷۵)، مرسدس (مسعود کیمیایی – ۱۳۷۶)، جهان پهلوان تختی (بهروز افخمی – ۱۳۷۶)، ساحره (داود میرباقری – ۱۳۷۶)، قرمز (فریدون جیرانی – ۱۳۷۷)، معصوم (داود توحیدپرست – ۱۳۷۷)، فریاد (مسعود کیمیایی – ۱۳۷۷)، دو زن (تهمینه میلانی – ۱۳۷۷)، شیدا (کمال تبریزی – ۱۳۷۷)، ولایت عشق (مجموعه، مهدی فخیم‌زاده – ۱۳۷۸)، دست‌های آلوده (سیروس الوند – ۱۳۷۸) و سام و نرگس (ایرج قادری – ۱۳۷۹) اشاره کرد.
دیدگاهتان را بنویسید