×
×

«آه ای عبدالحلیم» احتمالاً اولین فیلمی است که موسیقی متن ندارد!

  • کد نوشته: 93034
  • 30 آبان 1394
  • ۰
  • محسن شریفیان نوازنده نی انبان و پژوهشگر موسیقی می‌گوید نکته غم‌انگیزی که در این سال‌ها همیشه دامن‌گیر موسیقی بوده، بی‌اعتنایی رسانه‌ها به اتفاقات موسیقی بوده است. محسن شریفیان درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: «مشغول ساخت موسیقی متن فیلم «آه ای عبدالحلیم» به کارگردانی دوست عزیزم آقای احسان عبدی‌پور هستم. این دومین تجربه من با احسان […]

    «آه ای عبدالحلیم» احتمالاً اولین فیلمی است که موسیقی متن ندارد!
  • ۶۴۱۳۶_۶۳۵۸۳۶۹۵۹۳۴۷۱۴۴۹۳۲_lمحسن شریفیان نوازنده نی انبان و پژوهشگر موسیقی می‌گوید نکته غم‌انگیزی که در این سال‌ها همیشه دامن‌گیر موسیقی بوده، بی‌اعتنایی رسانه‌ها به اتفاقات موسیقی بوده است.

    محسن شریفیان درباره تازه‌ترین فعالیت‌های خود گفت: «مشغول ساخت موسیقی متن فیلم «آه ای عبدالحلیم» به کارگردانی دوست عزیزم آقای احسان عبدی‌پور هستم. این دومین تجربه من با احسان است. من شخص احسان را بسیار دوست دارم. او بسیار دیدگاه خوبی در معرفی فرهنگ منطقه دارد و از اینکه با او همکاری می‌کنم، بسیار خوشحال هستم و امیدوارم بتوانم در نقش یک موزیسین به او کمک کنم. تا به حال نیز کارهایی برای موسیقی این فیلم انجام داده‌ایم.»

    او ادامه داد: «این فیلم احتمالاً اولین فیلمی است که موسیقی متن ندارد و آنچه برای موسیقی رخ می‌دهد، درون متن فیلم اتفاق می‌افتد. “آه ای عبدالحلیم” مضمونی اجتماعی دارد و روایت عده‌ای جوان است که تصمیم دارند به یک‌باره فرم زندگی خود را تغییر دهند. من به شخصه داستان این فیلم سینمایی را دوست دارم، به خصوص که همه فیلم در زادگاهم، بوشهر می‌گذرد. یکی دیگر از ویژگی‌های فیلم “آه ای عبدالحلیم” این است که این اثر نگاه زیبایی به موقعیت جغرافیایی و بومی بوشهر دارد و تماشاگری که به این نقطه از ایران سفر نکرده باشد از دیدن این فیلم لذت مضاعف می‌برد.»

    این نوازنده نی انبان و پژوهشگر موسیقی ادامه داد: «به غیر از آن مشغول جمع کردن یک سری تک‌آهنگ هستم، کارهایی که با بهنام شهرکی و بابک شهرکی به طور مشترک انجام می‌دهم. به تهران می‌آیم که خودم و توانایی ساز نواختنم را محک بزنم. در واقع می‌آیم که بیکار نباشم. اصلاً دوست ندارم که در کار هنری راکد باشم.»

    این پژوهشگر درباره جایگاه موسیقی هم گفت: «شاهد آن هستم که خیلی بهتر به موسیقی توجه می‌شود. اما نکته غم‌انگیزی که همیشه دامن‌گیر موسیقی در این سالیان سال بوده، بی‌اعتنایی رسانه‌ها به اتفاقات موسیقی بوده است. به موسیقی نواحی نیز نسبت به سایر موسیقی‌ها کمتر توجه می‌شود، مگر آنکه یک موزیسین پاپیولار شده باشد و مردم او را بشناسند. در آن صورت اندکی در مورد آن موزیسین صحبت می‌کنند. وگرنه خیلی از موزیسین‌ها یا گروه‌های خوب ما، ناشناخته باقی مانده‌اند و نمی‌دانم واقعاً باید چه کار کرد تا آن‌ها شناخته شوند. وظیفه معرفی آن‌ها فقط به عهده شما نیست و نمی‌شود انتظار داشت تنها با اطلاع‌رسانی هنرآنلاین شناخته شوند. در آن صورت آثارشان چگونه شنیده می‌شود؟ در حالی که تلویزیون موزیسین‌ها را همراهی نمی‌کنند.»

    شریفیان ادامه ادامه داد: «اما با توجه به رسانه‌های دیجیتال و اتفاقاتی که اخیراً در حوزه‌های مجازی رخ می‌دهد، فکر می‌کنم ما به زودی شاهد یک انقلاب در موسیقی خواهیم بود. چون دوستان ما دیگر به راحتی می‌توانند با مخاطبانشان ارتباط برقرار کنند. دیگر نیازی به تلویزیون نخواهد بود. ما واقعاً به تلویزیون نیاز داشتیم و دوست داشتیم به ما کمک کنند. در حالی که ما به تلویزیون کمک کردیم و خیلی از نظر موسیقیایی آن‌ها را تغذیه کردیم، تلویزیون این کار را نکرد و همیشه به ما بی‌مهری کرد. از جمله در منطقه ما که شما هم مستحضرید، هم من و هم خواننده ما که بیشترین تولیدات موسیقی و افتخارات در مرکز بوشهر متعلق به ماست، همچنان بدون هیچ دلیلی ممنوع‌الاسم و ممنوع‌التصویر هستیم. این‌ها اتفاقات خوبی نیست که در حوزه رخ می‌دهد، اما خوب است که دنیای دیجیتال وجود دارد و می‌تواند اتفاقات خوبی رخ دهد.»

    این هنرمند درباره حضور دختر خود (لیانا شریفیان) در آخرین کنسرت گروه «لیان» در تالار وحدت بیان کرد: «باور کنید نمی‌دانم چگونه دخترم نی انبان را یاد گرفته است. گویا قبل از تولدش با موسیقی سر و کار داشته است. نمی‌خواهم بگویم استادش هستم، اما تمام تلاشم را می‌کنم که اندوخته‌هایم را به او انتقال دهم. خوشحال هستم که این کار را انجام می‌دهد. دخترم باعث افتخار من است و وقتی می‌بینم که برای نواختن، ریتم‌ها و حتی آوازهای بوشهری دقت می‌کند، بسیار لذت می‌برم. در شهر بوشهر نیز خیلی از او استقبال شده است و مردم شهر او را خیلی دوست دارند. عده‌ای هم که به او انتقاد دارند، من به آن‌ها می‌گویم که شما دوست داشتید دخترم چه کار کند؟ چه سبکی را کار کند؟ چه بهتر که یک سبک محلی را کار می‌کند. وقتی دخترم این موسیقی را کار می‌کند، در کنار ما است و در حول‌وحوش ما حرکت می‌کند. اگر بخواهد چیزی را مطالعه کند، در مورد تاریخ و فرهنگ بوشهر مطالعه می‌کند. البته که همه موسیقی‌ها خوب است اما تصور کنید دخترم می‌خواست یک موسیقی دیگر مثلاً هارد راک را کار کند. آن موقع من باید به فکر مدل تتو یا لباسش می‌بودم! این‌ها را جدی می‌گویم. جامعه نمی‌خواهد این واقعیت را از ما بپذیرد. ولی من این کار را می‌کنم. چه رسانه حمایت کند، چه توبیخی بنویسند و چه بخواهند چند وقتی ممنوع‌الکارم کنند که معمولاً این کار را کرده‌اند.»

    او ادامه داد: «مشغول کارهای مجوزی برای کنسرت هستیم. با توجه به اتفاقاتی که در دوره قبل افتاد، امیدواریم که روند صدور مجوز ما خیلی سریع ادامه پیدا کند تا بتوانیم در دی‌ماه کنسرتی را برگزار کنیم. ما فقط در تهران می‌توانیم کنسرت بگذاریم. بوشهر خبری نیست. شیراز خبری نیست. هیچ کجا غیر از تهران خبری نیست. اما خب ایرادی ندارد. ما فعلاً ایستاده‌ایم.»

       

    مطالب مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *