رامین صدیقی:

رامین صدیقی مدیر انتشارات هرمس در خصوص لغو کنسرت های هنرمندان خارجی گفت: چه کسی گفته کنسرت ها لغو می شود؟ در این مدت تنها کنسرت آقای کلهر لغو شد که دلیل آن را نیز هنوز دقیقا نمی دانیم. پس وقتی ما دلیل آن را نمی دانیم نباید خودمان را آلوده یکسری مسائل کنیم که حتی نمی دانیم ته آن چیست؟ همین چندوقت پیش کنسرت آقای انور براهم برگزار شد پس اجراها در حال انجام شدن هستند. دو ماه قبل هم یک گروه دیگر خارجی را داشتیم بعد هم یک گروه ایتالیایی کار اجرا کردند یعنی در حال اتفاق افتادن هستند. اما اینکه این اطلاعات از کجا داده می شود به نظرم سوال است. مانند آن کنسرت خانواده جیپسی کینگ که آقای ارجمند گفته است قرار است به ایران بیاید حتی چنین گروهی اصلا در جهان وجود ندارد. یک خبری را یک تهیه کننده ای که من تا حالا اسمش را هم نشنیدم مطرح می کند و حتی خود جیپسی کینگ آن را تکذیب می کند و بعد آقای ارجمند و یک کسی دیگری که ما نمی دانیم کیست می آیند و آن را تغییر می دهند که منظور جیپسی کینگ فامیلی بوده. این حرف ها در دنیا شوخی است یا می گویند هنرمندان خارجی چون یک برند آب معدنی استفاده می کنند و ما نداریم به ایران نمی آیند در حالی که من تا کنون این همه هنرمند خارجی دعوت کرده ام و هیچ کدام چنین چیزی از من نخواستند. اینها به نظرم بیشتر بازی مطبوعاتی است. در مورد کنسرت آقای کلهر هم دلیلش را حداقل من نمی دانم.

صدیقی افزود: ولی اینکه هنرمند خارجی به ایران بیاید چه تبعات مثبتی دارد این بحث دیگری است. اینکه می گویند هنرمندان خارجی مثلا در جشنواره فجر اجازه اجرا دارند ولی در زمان غیر جشنواره خیر اشتباه است. خود انور براهم دو سال پیش در جشنواره فجر اجرا داشت و دو سه روز پیش دوباره اجرا داشت. من تا کنون هیچ مشکلی برای آوردن هنرمندان خارجی به ایران نداشتم.

او با اشاره به دیپلماسی دوطرفه هنرمندان اظهار داشت: اولاً وقتی ما درباره دیپلماسی فرهنگی صحبت می کنیم دیپلماسی فرهنگی دو سویه است. یعنی ما نمی توانیم ادعا داشته باشیم که هنرمند به خارج ایران صادر می کنیم تا دیگران با موسیقی ما آشنا شوند اما خودمان در پذیرش هنرمندان خارجی هیچ اقدامی نکنیم. به هر حال این بده بستان برای هر دو طرف تبعات مثبتی دارد. آشنایی فرهنگ دیگران برای ما و آشنایی دیگران با فرهنگ ما و به همین دلیل وقتی این اتفاق در موسیقی می افتد اولین فایده آن این است که اقوام و کشورهای مختلف می توانند با موسیقی دیگرا آشنا شوند. به هر حال ما در کشوری زندگی می کنیم که یک طبقه خاص موسیقی را مستقیما دنبال می کنند و این افراد علاقه مندند با موسیقی روز دنیا و هنرمندان دنیا در ارتباط باشند.

صدیقی ادامه داد: اما مهمترین چیزی که این وسط معمولا مغفول می ماند اجرای هنرمندان خوب در ایران و بخشی از فرار سرمایه از کشور کمک می کند.ما در کشورهای همجوار مثل ترکیه و امارات به وفور ماهانه کنسرت هایی برگزار می شود که خیلی از این اجراها متعلق به هنرمندانی است که خیلی از موسیقی دوستان ایرانی به دنبال آنها هستند. مثلا اگر انور براهم در ازمیر کنسرت بگذارد بلیط کنسرتش ۵۰ یورو است و آدم هایی هستند که از ایران تشنه شنیدن این موسیقی هستند. این میزان برای یک ایرانی حدود ۴ یا ۵ میلیون هزینه بر می دارد. یعنی یک بلیط ۵۰ یورویی حدود ۴ یا ۵ میلیون برای یک نفر تمام می شود و اینها پول های خردی است که از کشور خارج می شود این موضوع یکی از تبعات منفی اقتصادی می شود. آوردن هنرمند سبب می شود که این هزینه در داخل کشور انجام شود به توسعه زیرساختها کمک می کند و مثلا ما در همین کنسرت اخیر خیلی افراد را داشتیم که از شهرستان ها به تهران آمده بودند و این نقدینگی در داخل کشور برگزار می شود بنابراین رویدادهای فرهنگی بنوعی می تواند به توریسم هم کمک کند و اگر ما بتوانیم به جایی برسیم که هنرمندانی را به ایران بیاوریم که مثلا شرایط اجرا در کشورهای همجوار را نداشته باشند مطمئن باشید که از کشورهای همسایه هم می توانیم گردشگر جذب کنیم و آنها به ایران بیایند.

وی درباره تجربه خود در آوردن هنرمندان خارجی به ایران نیز اظهار داشت: هنرمندانی که تا کنون من به ایران آوردم معمولا حداقل یک بار دیگر به ایران برگشتند زیرا استقبال زیادی از کارشان در ایران می شود و واکنش زیادی از طرف مخاطبان جذب می کند و درک موسیقی برای هنرمندها سوای از مسئله مالی مطرح است و هنرمند دلش می خواهد که کارش درک شود و پذیرفته شود و ما خوشبختانه جامعه مخاطب خیلی فرهیخته ای داریم در حوزه موسیقی که حتی نجیب که با تمام مشکلاتی که در اجرای کنسرت ها برایشان پیش می آید و قابل مقایسه با بلاهایی که مثلا با من بعنوان کنسرت گذار پیش می آید نیست، با وجود مبلغ بالایی که باید برای بلیط پرداخت کنم و گاهی حتی کیفیت صوتی خوب هم ندارند مدیریت مطلوبی ندارند خم به ابرو نمی آورند و باز هم می آیند. لذا ما هم مخاطبان نجیبی داریم و هم پیگیر. لذا هر هنرمندی که من به ایران آوردم هم خوشحال بودند از استقبال مردم و هم از میهمان نوازی ایرانیها و هم وضعیتی که موسیقیشان را در آن اجرا می کنند.

این تهیه کننده ادامه داد: بازخورد رسانه ای آوردن اینها نیز بسیار مثبت است و من می خواهم بگویم که جدای از بازخورد مثبت مطبوعاتی این مسئله مهم است که به هر حال جامعه موسیقی جامعه ای است که در محافل کوچکی قرار دارد و اینها معمولا همدیگر را می شناسند و همدیگر را می بینند و از کارنامه یکدیگر بی خبر نیستند وقتی یک هنرمندی به اینجا می آید و با خاطره ای خوب کشور را ترک می کند این خاطره خوب را با افراد دیگری که در صنعت خودش هستند به اشتراک می گذارد و اینها سفیران خوبی هستند. من شاید تا چندین سال پیش برای دعوت از هنرمندان باید تلاش زیادی می کردم تا رضایتشان را جلب کنم اما وقتی می آیند و از نظر اقتصادی تأمین می شوند و برخورد مخاطبان را می بینند برای بار دیگر راحت تر راضی می شوند. چون تجربه قبلی دیگران را شنیده اند. من اولین بار که یک کوارتت را از هلند دعوت کردم که موسیقی اشان را دوست داشتم اما افرادشان را نمی شناختم اما فقط به اعتبار اینکه آن افراد از یک هنرمند دیگر که سال قبل به ایران آمده بود تعریف شنیده اند خیلی راحت تر رضایتشان جلب شد.