«آنپلاگد» واژه‌ای است که شاید این روزها زیاد آن را شنیده‌اید. به‌تازگی هم برخی خوانندگان جوان پاپ در کشور، مدعی اولین اجراکننده‌ی «آنپلاگد» در کشور شده‌اند؛ حالا درست یا غلط بودنش را کارشناسان موسیقی باید تشخیص دهند.
«آنپلاگد» یک واژه‌ی غربی به معنی «بی‌برق» است و به نوعی از موسیقی گفته می‌شود که سازهای آکوستیک را جایگزین گونه‌ی الکترونیک آن می‌کنند و دو شاخه را از برق می‌کشند.
«آنپلاگد» معمولا در محیط‌های کوچک و صمیمانه اجرا می‌شود و خیلی قابلیت اجرا در سالن‌های بزرگ را ندارد. این نوع اجرا در خارج از کشور خیلی مرسوم است، اما ما ایرانی‌ها کمتر با آن آشنا هستیم.
البته رضا مهدوی، نوازنده‌ی سنتور چندی پیش یک اجرای «آنپلاگد» را در محیطی کوچک برگزار کرد که خیلی رسانه‌ای نشد.
او درباره‌ی این سبک اجرا به خبرنگار ایسنا توضیح داد: «آنپلاگد» کاری است که مدت‌هاست در اروپا انجام می‌شود و صدای ساز بدون استفاده از برق و هرگونه تجهیزات به گوش مخاطب می‌رسد. هنرمندان به کافه‌های مردمی می‌روند و به‌صورت بداهه، کاری را اجرا می‌کنند. مردم هم در صورتی که سوالی داشته باشند، از هنرمند می‌پرسند.
وی گفت: وودی آلن از جمله هنرمندانی است که در کافه، آنپلاگد ساکسیفون اجرا می‌کند و معمولا این اجراها این‌گونه هستند که هنرمند دستمزدی هم دریافت نمی‌کند و بیشتر یک جایگاه فرهنگی برای او دارد.
این منتقد موسیقی همچنین اظهار کرد: عاشیق‌های قدیم آذربایجان هم در واقع همین کار را می‌کردند. آن‌ها به قهوه‌خانه‌ها می‌رفتند و افسانه‌هایی مثل «کوراغلو» را برای مردم روایت می‌کردند.
مهدوی در پاسخ به پرسشی مبنی بر صحت ادعای خوانندگان جوان پاپ درباره‌ی برگزاری اولین کنسرت‌های «آنپلاگد» در ایران نیز گفت: این اجراها قبلا هم وجود داشته‌اند، اما خیلی خبری نشدند. مثلا خودم چند سال پیش در یک کتاب‌فروشی این کار را انجام دادم. در واقع این رویدادها به‌صورت جسته و گریخته در کشور انجام می‌شدند.
این هنرمند با اشاره به وضعیت فعلی کنسرت‌ها، بیان کرد: در شرایطی که تلویزیون سازها را نشان نمی‌دهد، به خبرنگاران موسیقی میدان نمی‌دهند، خیلی از کنسرت‌ها عاری از هرگونه فرهنگ است و همه به مسائل اقتصادی فکر می‌کنند، جامعه به چنین مقوله‌هایی نیاز دارد. مثلا می‌توانیم «کافه نادری» را احیا کنیم. کافه‌کتاب‌ها، بوفه‌کتاب‌ها و … که دانشجویان در آن رفت‌وآمد دارند، مکان‌های خوبی برای این کار هستند.
این ناشر موسیقی افزود: زمانی که آقای زم در حوزه هنری مدیریت می‌کرد، چنین فضایی در محیط باز حوزه هنری به‌وجود آمد و می‌شد شاهد برنامه‌هایی از این دست بود؛ اما بعد از او این فضا نیز از بین رفت.
دیدگاهتان را بنویسید